19 Μαΐ 2009

Διακήρυξη για την προστασία των Συνταγματικών Δικαιωμάτων και των Ακαδημαϊκών Ελευθεριών στο Πανεπιστήμιο

.
Τη χρονιά αυτή εντάθηκαν στο ΑΠΘ τα φαινόμενα βίας, καταστροφών και λεηλασιών, καταλήψεων των χώρων και των υπηρεσιών του και παρεμπόδισης της λειτουργίας των οργάνων του· φύλακές του υπέστησαν σωματικές επιθέσεις και απειλήθηκαν, προσκεκλημένοι σε εκδηλώσεις του έπεσαν θύματα ξυλοδαρμών και προπηλακίστηκαν· διαπράχθηκαν ληστείες ως και μέσα στα γραφεία κατά του προσωπικού του και διαλύονταν βίαια εκδηλώσεις που οργανώνονταν στους χώρους του, ενώ καταστρέφονταν συστηματικά οι μπάρες εισόδου και τα αυτοκίνητα που σταθμεύουν στην Πανεπιστημιούπολη. Σαν αποτέλεσμα των φαινομένων αυτών, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι το Πανεπιστήμιο είναι μια ανοχύρωτη πόλη, όπου η διενέργεια πάσης φύσεως αδικημάτων είναι εφικτή οποτεδήποτε χωρίς καμιά συνέπεια. Τα φαινόμενα αυτά, που προβάλλονται όλο και πιο έντονα στην κοινωνία απαξιώνοντας το δημόσιο Πανεπιστήμιο, αδικούν κατάφωρα το ΑΠΘ, το προσωπικό του και τους φοιτητές του, που πασχίζουν κάτω από δύσκολες συνθήκες να κάνουν τη δουλειά τους και τα καταφέρνουν, ξεπερνώντας πολλές φορές και τον εαυτό τους. Επειδή δεν προστατεύεται πλέον επαρκώς η ζωή και η σωματική ακεραιότητα, η ελευθερία της έκφρασης και της συνάθροισης και η δημόσια και ιδιωτική περιουσία εντός της Πανεπιστημιούπολης, δυσχεραίνουν ολοένα και περισσότερο η απρόσκοπτη λειτουργία του Πανεπιστημίου και η ελεύθερη άσκηση της διδασκαλίας και της έρευνας στους χώρους του.
.
Με αίσθημα υπευθυνότητας για την αντιμετώπιση της κατάστασης αυτής,
.
διακηρύττουμε ότι:
.
α) Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή βίας και διατεθειμένοι να προστατεύσουμε τα Συνταγματικά Δικαιώματα και τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες μέσα στο Πανεπιστήμιο από οποιεσδήποτε προσβολές, απ’ όπου κι αν προέρχονται.
.
β) Είμαστε υπέρ του διαλόγου και της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων με οποιονδήποτε, και κυρίως με τους φοιτητές μας, για όποιο θέμα απασχολεί ή πρέπει ν’ απασχολεί την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, και είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε συλλογική δράση για την επίλυση τέτοιων θεμάτων.
.
γ) Είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε την απρόσκοπτη λειτουργία των ακαδημαϊκών μας οργάνων, στο μέτρο που μόνη αυτή εγγυάται τη Δημοκρατία στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας.
.
δ) Σε καθεστώς Δημοκρατίας, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι με τις καταλήψεις σαν μορφή διεκδίκησης αιτημάτων και προβολής απόψεων, διότι – εκτός των άλλων – πλήττουν ευθέως και τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, το οποίο κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείνει. Με τις καταλήψεις δεν εννοούμε ούτε τις απεργίες διδασκόντων και εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο, ούτε τις αποχές των φοιτητών από τα μαθήματα, με οποιοδήποτε τρόπο κι αν αποφασίζονται∙ η απεργία και η αποχή ως μορφή απεργίας κατοχυρώνονται στο Σύνταγμα. Εννοούμε τις καταλήψεις Πανεπιστημιακών χώρων που βάζουν λουκέτο σε σχολές και υπηρεσίες ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο εμποδίζουν την ελεύθερη πρόσβαση στους χώρους αυτούς των πάσης φύσεως χρηστών τους, θίγοντας συνταγματικά προστατευόμενα δικαιώματα και θεμελιώδεις ελευθερίες.
.
Γι’ αυτό καλούμε:
.
1) Την Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να βρίσκεται σε διαρκή εγρήγορση προκειμένου να προστατεύσει με ειρηνική κινητοποίηση και υπευθυνότητα τα Συνταγματικά Δικαιώματα και τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες μέσα στο Πανεπιστήμιο από οποιεσδήποτε προσβολές, απ’ όπου κι αν προέρχονται. Να απομονώσει τη βία και να καταδικάσει όσους μετέρχονται βίαιων μέσων για τη διεκδίκηση των αιτημάτων τους και την επιβολή των απόψεών τους μέσα στο Πανεπιστήμιο.
.
2) Τη Σύγκλητο και τις Πρυτανικές Αρχές του ΑΠΘ να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα προκειμένου να προστατεύσουν τους χώρους του Πανεπιστημίου και όλους όσους κινούνται και εργάζονται σε αυτό, τόσο με βελτιστοποίηση της χρήσης των διαθέσιμων ανθρώπινων πόρων και μέσων, όσο και με νέα μέσα που οφείλει για το σκοπό αυτό να παράσχει η Πολιτεία. Γι' αυτό θα πρέπει:
.
.....α) να λειτουργεί μέσα στο Πανεπιστήμιο μια δύναμη φύλαξης με πραγματικές δυνατότητες παρέμβασης για προφύλαξη, αποτροπή και προστασία, η οποία να τελεί αποκλειστικά υπό τις οδηγίες, τις εντολές και τον έλεγχο των Πανεπιστημιακών Αρχών.
.
.....β) να εκπονηθεί ένα λεπτομερές σχέδιο αντιμετώπισης καταστάσεων και διαχείρισης κρίσεων στο πρότυπο της Πολιτικής Προστασίας, για την προφύλαξη, αποτροπή και προστασία από φαινόμενα βίας στο Πανεπιστήμιο.
.
3) Το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ που είναι αρμόδιο σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 5 του νόμου 3549/2007, να αναλάβει τις ευθύνες του στην περίπτωση κατά την οποία η δύναμη φύλαξης του Πανεπιστημίου αδυνατεί να αποτρέψει ή να αντιμετωπίσει πράξεις ή ενέργειες που καταστρατηγούν το Ακαδημαϊκό Άσυλο, και να καλεί την Εισαγγελία και την αστυνομική δύναμη να επεμβαίνουν όπως ο νόμος ορίζει, ιδίως στις περιπτώσεις εκείνες που τίθεται σε κίνδυνο η σωματική ακεραιότητα των φυλάκων κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
.
4) Την Σύγκλητο του ΑΠΘ να προσδιορίσει με πάγια απόφαση τις πράξεις και τις ενέργειες εκείνες που σαφώς δεν καλύπτονται από το Ακαδημαϊκό Άσυλο. Με τη Διακήρυξη αυτή επιθυμούμε να προκαλέσουμε έναν ευρύτατο προβληματισμό στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, που θα κορυφωθεί στο ανώτατο όργανο διοίκησης του Πανεπιστημίου μας. Εκεί θα πρέπει να ληφθούν οι τελικές αποφάσεις. Και πίσω από τις αποφάσεις αυτές, θα πρέπει να σταθούμε όλοι μας με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα. Εναπόκειται στη Σύγκλητο, λοιπόν, να εξειδικεύσει και να οριοθετήσει τις πράξεις και τις ενέργειες εκείνες που καταστρατηγούν το Ακαδημαϊκό Άσυλο.
.
Ενδεικτικά, τέτοιες πράξεις ή ενέργειες θα μπορούσαν να είναι οι ακόλουθες:
.
.....α) Άσκηση σωματικής βίας ή απειλή άσκησης σωματικής βίας κατά οιουδήποτε βρίσκεται ή κινείται εντός της Πανεπιστημιούπολης, περιλαμβανομένων ιδίως των φυλάκων ή θυρωρών του Πανεπιστημίου κατά την άσκηση των καθηκόντων τους.
.
.....β) Ληστεία κατά προσώπου που βρίσκεται ή κινείται εντός της Πανεπιστημιούπολης.
.
.....γ) Συγκέντρωση, αποθήκευση ή χρήση όπλων ή αυτοσχέδιων βομβών εντός του Πανεπιστημίου και από οποιοδήποτε χώρο αυτού.
.
.....δ) Καταστροφή ή λεηλασία Πανεπιστημιακών χώρων κατόπιν επίθεσης ή επιδρομής ατόμων απ' οπουδήποτε κι αν προέρχονται.
.
.....ε) Διάρρηξη κτηρίου, αίθουσας ή γραφείου οποιουδήποτε Πανεπιστημιακού χώρου.
.
..στ) Καταστροφή ή διάρρηξη αυτοκινήτων που σταθμεύουν εντός της Πανεπιστημιούπολης.
.
.....ζ) Κράτηση ομήρων ή παρεμπόδιση της εξόδου από ένα Πανεπιστημιακό χώρο οιουδήποτε ατόμου βρίσκεται στο χώρο αυτό, από άτομα που ενεργούν συλλογικά απ’ οπουδήποτε κι αν προέρχονται.
.
.....η) Κατάληψη Πανεπιστημιακών χώρων από εξωπανεπιστημιακά στοιχεία.
.
.....θ) Παρεμπόδιση της ελεύθερης πρόσβασης σε Πανεπιστημιακούς χώρους οιωνδήποτε διδασκόντων, φοιτητών ή εργαζομένων στους χώρους αυτούς ή όποιων άλλων κάνουν νόμιμη χρήση των χώρων αυτών.
.
.....ι) Διάλυση ή παρεμπόδιση με τη βία από άτομα που ενεργούν συλλογικά, απ' οπουδήποτε κι αν προέρχονται, οποιασδήποτε ελεύθερης συνάθροισης λαμβάνει χώρα στους Πανεπιστημιακούς χώρους, περιλαμβανομένων ιδίως των συνεδριάσεων συλλογικών πανεπιστημιακών οργάνων.
.

77 σχόλια:

  1. Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,

    Τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις του Πανεπιστημίου μας, που συγκεντρώσαμε την πλειοψηφία στις εκλογές του ΑΠΘ για την ΠΟΣΔΕΠ και συνεργαστήκαμε στενά για να πετύχουμε την ανανέωση σε κεντρικό συνδικαλιστικό επίπεδο, αποφασίσαμε να τολμήσουμε.

    Χάρη στην εμπειρία που αποκομίσαμε από τις σημαντικές κρίσεις που γνώρισε φέτος η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα, διαπιστώσαμε ότι η έλλειψη αποφασιστικότητας στη διαχείριση των κρίσεων αυτών οφείλεται στο ότι δεν έχουμε ακόμη αποφασίσει εμείς οι πανεπιστημιακοί, που αυτοδιοικούμε το Πανεπιστήμιο, τί είναι το Ακαδημαϊκό Άσυλο, πότε θεωρούμε ότι καταστρατηγείται και πώς θέλουμε να προστατεύεται, ώστε να συνάγουμε τα κατάλληλα συμπεράσματα τη στιγμή που πρέπει και να προβαίνουμε στις απαραίτητες ενέργειες όταν πρέπει.

    Αφήνουμε έτσι τα γεγονότα να μας κατακλύζουν και στεκόμαστε ανήμποροι να πάρουμε τις ενδεδειγμένες αποφάσεις τη δεδομένη στιγμή. Διότι το άσυλο το σκεφτόμαστε μόνον όταν παραβιάζεται. Όταν, όμως, συμβαίνει αυτό, εν θερμώ, τότε αδυνατούμε να αντιδράσουμε συγκροτημένα.

    Πρέπει ν’ αποφασίσουμε τώρα, συνάδελφοι, τί θέλουμε, νηφάλια και εν ψυχρώ, ώστε νάμαστε έτοιμοι ν’ αντιμετωπίσουμε τις κρίσεις, που όλο και συχνότερα πλέον θα βρίσκουμε μπροστά μας.

    Με τη Διακήρυξη αυτή, επιθυμούμε να προκαλέσουμε έναν ευρύτατο προβληματισμό στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, που θα κορυφωθεί στη Σύγκλητο του Πανεπιστημίου μας. Εκεί θα πρέπει να ληφθούν οι οριστικές αποφάσεις. Και πίσω από τις αποφάσεις αυτές θα πρέπει τότε να σταθούμε όλοι μας, με αποφασιστικότητα και υπευθυνότητα.

    Σε τούτο αποσκοπεί η Διακήρυξη αυτή, την οποία ετοιμάσαμε οι τρεις παρατάξεις, δουλεύοντας κοπιαστικά για καιρό μεταξύ μας. Αν συμφωνείτε με το πνεύμα και το περιεχόμενό της, προσυπογράψτε την. Στείλτε τη διεύθυνση αυτού του blog σε όσους συναδέλφους γνωρίζετε και καλέστε τους να αξιολογήσουν το εγχείρημά μας στη σωστή του διάσταση, να προβληματιστούν και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.

    Πανεπιστημιακή Συμπαράταξη ΑΠΘ
    Ενιαία Κίνηση Πανεπιστημιακών (ΕΚΠ) - Κίνηση Πανεπιστημιακής Αναβάθμισης (ΚΙΠΑΝ)ΑΠΘ
    Ανεξάρτητη Συνδικαλιστική Κίνηση Επιστημών Υγείας ΑΣΚΕΥ ΑΠΘ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γιώργος Ανωγειανάκις26 Μαΐου 2009 στις 12:22 μ.μ.

    Αγαπητοί συνάδελφοι,

    Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία σας αλλά κυρίως γιατί επιτέλους τέσσερις διαφορετικές παρατάξεις συμφώνησαν πάνω σε ένα τόσο σοβαρό θέμα παρά το γεγονός ότι για πολλούς από σας η διαφωνία με τις ελάχιστες παραπάνω αρχές θα μπορούσε να αποτελεί αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης.

    Σίγουρα και άλλα πολλά θα μπορούσαν να απαιτηθούν προκειμένου να κατοχυρωθεί όσο καλύτερα γίνεται το πανεπιστημιακό άσυλο στο ΑΠΘ. Όμως το μόνο που δεν χρειαζόμαστε τώρα είναι ο μαξιμαλισμός. Γιαυτό και με μεγάλη μου χαρά αλλά και ανακούφιση που επιτέλους κάτι πάει να γίνει, προσυπογράφω την κοινή διακύρηξη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ..αν κανατε καλα τη δουλεια σας τιποτα δεν θα συνεβαινε. Τωρα σαν υπηρετες πρεπει να εκτελεσετε τις διαταγες των αφεντικων σας. Δεν ειναι καθολου περιεργο που η πρωτοβουλια ξεκινα απο τη μητερα-πολη του νεοσυντηρητισμου. Τα παιρνετε για 1.5 μοναδα, σπρωχνετε του φοιτητες του "κομματος" σας και μιλατε για το Δημοσιο Πανεπιστημιο; και σιγουρα δεν ειστε ολοι ετσι ειστε ομως αρκετοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Επειδή κάνουμε καλά τη δουλειά μας, αγαπητέ Ανώνυμε, γι' αυτό βγάζουμε τη Διακήρυξη. Ούτε κόμματα έχει πίσω της η Κοινή μας Πρωτοβουλία, ούτε αφεντικά. Μοναδική αναφορά μας, το Πανεπιστήμιο. Όσο για την πόλη μας, αυτή ήταν πάντοτε πρωτοπόρα. Θάναι και τώρα σ' αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Επιτέλους! Μακάρι αυτή η πρωτοβουλία να έχει αποτέλεσμα και να ακολουθήσουν και άλλες παρόμοιες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. δυναμη φύλαξης?αντιλαμβάνεστε τι λέτε γενικά ή μήπως ζήτε στον δικό σας μαγικό κόσμο?και αυτην η δύναμη πως ακριβώς θα "φυλάει" τα μελη της πανεπιστημιακής κοινότητας?για να καταλάβω δηλαδη όταν τα ΜΑΤ δέρνουν φοιτητές ή πετάνε χημικά μέσα στο πανεμιστήμιο η δυναμη αυτή θα βαλλεται εναντιον των αστυνομικών.αν θέλετε να μπούνε οι δυνάμεις καταστολής στο πανεπιστήμιο εγω θέλω πρώτα να μπει η ΣΔΟΕ.και μετά βλέπουμε τι θα κανετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Οι απλοί φοιτητές μπορούμε να προσυπογράψουμε αν συμφωνούμε??Ή απευθύνεται μόνο στα μέλη ΔΕΠ??
    Δεν θα ήταν καλό να μπορούν προσυπογράψουν και οι φοιτητές??

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συγχαρητήρια για την προσπάθεια σας αυτή!Πρέπει όμως, όπως επισημαίνεται και παραπάνω, να μπορούν να προσυπογράψουν και οι φοιτητές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αγαπητοί φοιτητές που παρεμβήκατε, κατ' αρχήν σας ευχαριστούμε. Θάρθει κι η ώρα των φοιτητών. Εδώ παιδιά πρέπει ν' αποφασίσουμε εμείς πρώτα οι δάσκαλοι τί θέλουμε. Πρέπει πρώτα ν' αποτινάξουμε εμείς τα δικά μας βαρίδια από πάνω μας και μετά να ζητήσουμε από σας να το κάνετε κι εσείς. Εμείς είμαστε συνδικαλιστικές παρατάξεις καθηγητών. Δεν μπορούμε να σας βάλουμε να μαλώνετε μεταξύ σας. Είναι τουλάχιστον άνανδρο. Εμείς έχουμε τις δικές μας ευθύνες, είναι μεγάλες και θα πρέπει εμείς πρώτοι να τις αναλάβουμε. Δεν μπορούμε να σας πετάξουμε το μπαλάκι των δικών μας ευθυνών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Ανώνυμε με το ΣΔΟΕ. Βεβαίως και να μπει το ΣΔΟΕ, 100 φορές, όχι μία. Όσο για τις δυνάμεις καταστολής, ε λοιπόν όχι, δεν θέλουμε να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Θέλουμε ν'αποφασίσουμε τί απαξιώνουμε όλοι μας σαν πράξεις και ενέργειες που καταστρατηγούν το άσυλο. Και θέλουμε τους φύλακές μας να αντιμετωπίζουν τέτοιες πράξεις και ενέργειες. Οποιοσδήποτε όμως διανοηθεί να πειράξει τους φύλακές μας κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, θα πρέπει να ξέρει ότι θα πάει φυλακή. Τώρα ξέρει ότι θα πάει σπίτι του. Τόσο απλή είναι η πρότασή μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Σχολιάζοντας το
    κείμενο της "διακήρυξης", θα μπορούσε να σταθεί κανείς στα εξής :

    1. *"Σαν αποτέλεσμα των φαινομένων αυτών, έχει δημιουργηθεί η εντύπωση
    ότι το Πανεπιστήμιό μας είναι μια ανοχύρωτη πόλη, όπου η διενέργεια
    πάσης φύσεως αδικημάτων είναι εφικτή οποτεδήποτε χωρίς καμιά συνέπεια.
    Τα φαινόμενα αυτά, που προβάλλονται όλο και πιο έντονα στην κοινωνία
    και απαξιώνουν το Πανεπιστήμιό μας..[...]"*

    Πρόκειται για την ανακοίνωση μελών της επιστημονικής κοινότητας...
    αναρωτήθηκε κανείς από τους συνάκτες του κειμένου αν η παραπάνω ρηχή
    διαπίστωση συνδέεται με φαινόμενα κοινωνικά, που έχουν ενταθεί τον
    τελευταίο καιρό λόγω του νοσηρού κοινωνικού και πολιτικού γίγνεσθαι το
    οποίο βιώνουμε? Το Πανεπιστήμιο είναι προέκταση της κοινωνίας τελικά,
    ναι ή όχι? Είναι καθρέφτης και ενός είδους μικρογραφία που καθρεφτίζει
    μια κοινωνία που νοσεί, η φοβάται την δική του "αντανάκλαση" (όχι
    βέβαια στην κοινωνία, αλλά στο γυαλί της τηλεόρασης και στις
    μικροαστικές συζητήσεις του καναπέ)?
    Να μια ωραία συζήτηση για ακαδημαϊκούς και φοιτητές... αν και πολύ
    φοβάμαι ότι οι πρώτοι θα μπορούσαν τελικά πολύ λιγότερο να
    ανταπεξέλθουν σε τέτοιους κοινωνικούς προβληματισμούς από τους
    δεύτερους...
    Δεν προβληματίζει κανέναν ακαδημαϊκό ότι πλέον, σε καταστάσεις
    ανέχειας, καταπίεσης, και πλήρους αποτυχίας ενός πολιτικού συστήματος,
    καμία "πόλη" δεν είναι "οχυρωμένη"?

    2. *"Είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε την απρόσκοπτη λειτουργία
    των ακαδημαϊκών μας οργάνων, στο μέτρο που μόνη αυτή εγγυάται τη
    Δημοκρατία στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας."*

    Όταν τα όργανα δεν κάνουν τη δουλειά τους, όταν αδυνατούν να
    ερμηνεύσουν και να "θεραπεύσουν" τα προβλήματα μιας κοινότητας όπως το
    Πανεπιστήμιο, γιατί βρίσκονται τόσο προ εκπλήξεως οι ακαδημαϊκοί όταν
    εμφανίζονται ομάδες ανθρώπων που δρούν διαφορετικά - καλώς ή κακώς -
    σε σχέση με αυτό το "μοντέλο"? Σε ποιές περιπτώσεις αναζητείται η
    ευθύνη αυτών των ακαδημαϊκών οργάνων για την όλη κατάσταση? Ποιές
    είναι οι αποχρώσεις των εννοιών "δημοκρατία", "σύνταγμα", "όργανα",
    όταν το ίδιο το πανεπιστήμιο παρανομεί (πχ στο καθεστώς των προσλήψεων των υπαλλήλων του) και παραβιάζει τις έννοιες αυτές όπως έχουν σκιαγραφηθεί
    από την πολιτεία?

    Μέσα από έστω αυτές τις κοινότυπες εκφράσεις αναρωτιέμαι τελικά αν οι
    πανεπιστημιακοί έχουν κάτι ουσιώδες να πούν πάνω στις αιτίες των
    προβλημάτων που αντιμετωπίζει το πανεπιστήμιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. 3. *"Σε καθεστώς Δημοκρατίας, δεν μπορούμε παρά να είμαστε αντίθετοι
    με τις καταλήψεις σαν μορφή διεκδίκησης αιτημάτων και προβολής
    απόψεων, διότι - εκτός των άλλων - πλήττουν ευθέως και τον δημόσιο
    χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, το οποίο κανείς δεν έχει δικαίωμα να
    κλείνει"*

    Το θέμα της κατάληψης είναι κάτι το οποίο ο καθένας αντιμετωπίζει διαφορετικά. Στο παρελθόν όταν η πολιτεία αποφάσισε "δημοκρατικά" να
    θεσμοθετήσει νόμους και διατάξεις που έπλητταν "τον ίδιο τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου", γιατί η ΠΟΣΔΕΠ έκανε - λαϊκιστί - την πάπια και επικρότησε τις τότε - μαζικότατες - κατά γενική ομολογία, φοιτητικές καταλήψεις του 2006 και του 2007? Ποιά "δημοκρατία" έχουμε απέναντί μας? Υπάρχει δημοκρατία μέσα και έξω από το Πανεπιστήμιο? Δεν υπάρχει έξω και υπάρχει μόνο μέσα στα όργανα της ακαδημαϊκής κοινότητας? Δεν υπάρχει τελικά πουθενά δημοκρατία? Έχουν καταλήξει σε
    ασφαλή συμπεράσματα για αυτά τα ερωτήματα οι Πανεπιστημιακοί?
    Μήπως το πρόβλημα του "κλεισίματος" του Πανεπιστημίου για τον Α ή Β λόγο, είναι πρόβλημα μιας γενικής αναλγησίας της πλειοψηφίας των μελών της κοινότητας, φοιτητών και καθηγητών, που επιτρέπουν σε συγκεκριμένες μόνο ομάδες να παίρνουν θέση για προβλήματα αδιαφορώντας για το "κλείσιμο" ή το "άνοιγμα" του Πανεπιστημίου? Για να το πάω πιό
    μακρυά - και ίσως και να στενοχωρήσω και μερικούς - μήπως είναι και αποτέλεσμα μιας γενικότερης αδιαφορίας της πλειοψηφίας και μιας
    απαξίωσης της τελευταίας βαθμίδας ενός αποτυχημένου εκπαιδευτικού
    συστήματος?

    4. *"Με τις καταλήψεις δεν εννοούμε ούτε τις απεργίες διδασκόντων και
    εργαζομένων στο Πανεπιστήμιο, ούτε τις αποχές των φοιτητών από τα
    μαθήματα...[..]"*

    Τωρα με ξύνει το χέρι μου να γράψω κάτι για τις "αποχές" και τις "απεργίες" μετα απολαβών των πανεπιστημιακών, αλλά δε θα επεκταθώ ελλείψει επαρκών στοιχείων. Όπως και να χει και μόνο η φράση μου προκαλεί ένα αίσθημα ασφυκτικής δυσφορίας..."απεργία" που δεν "διαπιστώνεται" (όπως είπε και κάποιος τελευταία) αλλά "δηλώνεται" ή δεν δηλώνεται... με απολαβές ή χωρίς...
    και πολλές φορές πατάει πάνω της η εκδικητικότητα μιας κεντρικής
    κρατικής γραφειοκρατίας, για να τιμωρήσει τους "απεργούς" ή τους "απέχοντες" για την τυπική "επιβεβαίωση" και αποδοχή από μέρους τους
    της κατρακύλας της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης (για την αφελή μου κρίση μόνο έτσι μπορεί να ερμηνευτεί μια τέτοια πράξη).


    Και για να κλείσω... μια παιδική μου απορία (ως τα σήμερα)
    Τελικά τί είναι το άσυλο?
    Μπορείτε να απαντήσετε κ. καθηγητές?
    (εννοώ κάτι πέρα από το παραπάνω άκρως απογοητευτικό σας κείμενο).

    φοιτητρια του τμηματος ηλ/γων μηχ/κων και μηχ/κων υπολογιστών
    Η.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. πανκ βια χαος κ αναρχια παντου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Είναι δύσκολο να ασκήσεις καλά δομημένη κριτική σε μια ασαφή επιχειρηματολογία, διότι πρώτα πρέπει να κάνεις σωστά τη δουλειά του αρχικού συγγραφέα. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις τη θολή διατύπωση (σκέψη;), να απομονώσεις τις βασικές θέσεις και τα επιχειρήματα ώστε, τελικά, οι αντιρρήσεις που εκφράζεις να είναι στέρεες. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι αγαπητοί ακαδημαϊκοί που συνέθεσαν αυτό το κείμενο μας κουράζουν αρκετά. Ας αναλύσουμε το συλλογισμό ξεκινώντας με τη δομή της πρώτης παραγράφου:

    1. Ξεκινούν με λίστα γενικής αναφοράς σε γεγονότα με ποιοτική περιγραφή. Χρησιμοποιούν επιθετικούς προσδιορισμούς που ερμηνεύουν αξιωματικά και χρησιμοποιούν παθητική φωνή, που αποστασιοποιεί και γενικεύει ακόμα περισσότερο, αφού μετατρέπει τα γεγονότα σε στάσιμες καταστάσεις χωρίς θύτες. Ενδέχεται να είναι απόπειρα συντομίας, όμως είναι κακή επιλογή, διότι μια τόσο σοβαρή θέση απαιτεί πλήρη αιτιολόγηση με καλά ορισμένες αναφορές και στέρεη επιχειρηματολογία.

    2.Αφήνουν και τη δεύτερη πρόταση αδικαιολόγητη -σαν δεύτερο αξίωμα. Χρησιμοποιούν παθητική φωνή χωρίς αντικείμενο ή θύτες και το κείμενο παραμένει ψυχρό και αδιάφορο. Ο χαρακτηρισμός της πανεπιστημιούπολης ως "ανοχύρωτη πόλη" συνεχίζει τη χρήση λεξικού πολεμικών όρων.

    3.Η τρίτη πρόταση επιφυλάσσει μια έκπληξη: η κακότεχνη συγγραφή γίνεται κωμική προσωποποιώντας "φαινόμενα," που "αδικούν κατάφορα το ΑΠΘ." Είχα ακούσει μικρός ένα παραμύθι για ένα Φαινόμενο Βανδαλισμού που είχε μείνει άνεργο μετά από ένα εργατικό ατύχημα και κατέληξε να γίνει δημόσιος υπάλληλος με αλκοολικά προβλήματα, αλλά δεν πίστευα ότι θα μπορούσε να αδικήσει το ΑΠΘ. Κατάφορα κιόλας...

    4. Όμως το μειδίασμα χάνεται και έρχεται ο τρόμος: "δεν προστατεύονται" η "ζωή," η "σωματική ακεραιότητα," η "ελευθερία της έκφρασης," η "περιουσία" "εντός της Πανεπιστημιούπολης." Ο τρόμος γίνεται φρίκη, όταν αντιληφθεί κανείς ότι ο μόνος τρόπος να βγει νόημα από την κατάληξη αυτής της ανατριχίλας, είναι να αλλάξει η ονομαστική πτώση σε αιτιατική στα τελευταία δύο αντικείμενα (λειτουργία και άσκηση διδασκαλίας) και να βρεθεί κάποιο νέο υποκείμενο γιατί η παθητική φωνή θα μπέρδευε ακόμα και τον Τζέιμς Τζόυς.

    Δύσκολοι καιροί για την ακαδημαϊκή σκέψη.

    Δεν καταλαβαίνω γιατί δηλώνουν ότι διακηρύττουν με αίσθημα υπευθυνότητας. Υπήρχε περίπτωση να διακηρύξουν με αίσθημα ανευθυνότητας, ή αίσθημα πόνου, ή μόνο με αίσθημα; Σε κάθε περίπτωση, το πάρτυ αρχίζει τώρα με τις απαραίτητες γενικεύσεις: είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή βίας, μπλα μπλα μπλα, υπέρ του διαλόγου, τι ωραία, τρα, λα, λα.

    Ακολουθεί μια σιχαμένη, αηδιαστική πρόταση:
    "Είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε την απρόσκοπτη λειτουργία των ακαδημαϊκών μας οργάνων, στο μέτρο που μόνη αυτή εγγυάται τη Δημοκρατία στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας."
    Χρειάζεται γενναιότητα για να ερμηνεύσουμε: λένε ότι... θα διαφυλάξουν... τη λειτουργία, των οργάνων, σε τέτοιο βαθμό (πολύ μεγάλο;) που η λειτουργία των οργάνων αυτών... ναι κάτι βγαίνει... εγγυάται... τη Δημοκρατία Ω!... στο πλαίσιο; της Π.Κ.;

    Εντάξει: θα διαφυλλάξουν τη λειτουργία των ακαδημαϊκών οργάνων γιατί αυτή εγγυάται τη Δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο. Εγώ θα διαφυλλάξω την ψυχική υγεία όποιου διαβάζει μέχρι εδώ, παρακάμπτοντας την επόμενη πρόταση.

    "Έρχεται το lilt κάλεσμα με την εντελώς τροπική γεύση" και συνεχίζει τη βλαμμένη γενίκευση με φινέτσα και κλάση: "διαρκή εγρήγορση," "ειρηνική κινητοποίηση," "απ' όπου κι αν προέρχονται," "όσους μετέρχονται βίαιων μέσων," "όλα τα αναγκαία μέτρα," και, το αγαπημένο μου, "με βελτιστοποίηση της χρήσης των διαθέσιμων ανθρώπινων πόρων και μέσων!" Η απομίμηση ποινικού κώδικα προετοιμάζει για το νόημα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κι όμως, νόημα υπάρχει και σηματοδοτείται με έντονα μπλε γράμματα που χρησιμοποιούνται για να προσελκύσουν το μάτι του κάθε ηλίθιου: το συμπέρασμα είναι ότι θα πρέπει να λειτουργεί μια "δύναμη φύλαξης" και να "εκπονηθεί ένα λεπτομερές σχέδιο αντιμετώπισης καταστάσεων και διαχείρησης κρίσεων." Εξίσου σαφείς είναι και οι επόμενες δύο προτάσεις που καλούν "το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ... να αναλάνει τις ευθύνες [...]" και "τη Σύγκλητο του ΑΠΘ να προσδιορίσει ...ενέργειες... που δεν καλύπτονται από το Ακαδημαϊκό Άσυλο [...]." Με τόλμη και γοητεία παρέχουν μια ενδεικτική λίστα τέτοιων ενεργειών. Μπορούμε μόνο να γελάσουμε διαβάζοντας "κράτηση ομήρων."

    Προτείνω να προστεθεί και η εξής ενδεικτική ενέργεια:

    κ) Τρομοκρατία εξ ακαδημαϊκών, ανίκανων δια να ορίσουν και δια να περιγράψουν αναλυτικά και πολύπλευρα τα προβλήματα του Πανεπιστημίου, με αποτέλεσμα να προχωρούν εις την υπογραφήν διακηρύξεων με γραμματικά λάθη, στερεότυπην γραφήν, και πρωτίστως κουτσουρεμένον συλλογισμόν στηριζόμενον στην περιορισμένην αντίληψην της πραγματικότητος, δια να υποστηρίξουν, με δημοτική γλώσσα και καθαρεύουσα νοοτροπία, προτάσεις που εξασφαλίζουν μελλοντικές συγκρούσεις, παρά τις όποιες αγαθές προθέσεις των. Αααμήηηηηηηην.

    Θεωρώ αυτές τις θέσεις ακραίες και επικίνδυνες, αλλά δε θα επιχειρηματολογήσω εναντίων τους γιατί στηρίζονται στην αρχική φαρσοκωμωδία. Ας τα ξαναγράψουν καλύτερα για να μη χάνουμε άλλο χρόνο με τέτοιες αηδίες. Μήπως έχουμε πανσέληνο;

    μήνυμα σε λίστα επικοινωνίας
    φοιτητής ΤΗΜΜΥ,
    Η.Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλωσορίζουμε στη συζήτηση τις φοιτήτριες και τους φοιτητές του πιο ζωντανού Τμήματος του Πανεπιστημίου μας. Μόνο, θερμή παράκληση, η συζήτηση - αν την επιθυμείτε - να διεξάγεται κόσμια. Δεν λέμε να μην είναι κανείς αιχμηρός, καυστικός ή και προκλητικός ακόμη. Αυτό είναι μέσα στον πολιτισμό μας από την αρχαιότητα ακόμη. Ας προσπαθήσουμε όμως να κινούμαστε στα πλαίσια αλληλοσεβασμού που οφείλουμε εμείς σε σας κι εσείς σε μας. Ιδίως να εκτιμήσετε ότι εδώ μπορείτε να στείλετε οποτεδήποτε τα σχόλιά σας οποιοιδήποτε - και μάλιστα ανώνυμα - χωρίς προέλεγχο. Γιατί εμείς έτσι εννοούμε την ελευθερία της έκφρασης στο πλαίσιο του Ακαδημαϊκού Ασύλου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Αγαπητή pandora,

    1. Βεβαίως και υπάρχουν αίτια πίσω κάθε πράξη ή ενέργεια. Το ζήτημα είναι α) πώς τα καταπολεμάς και β) πώς προστατεύεις 75.000 οικογένειες που στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν σ' αυτό εδώ το Ίδρυμα. Θα συμφωνείτε πιστεύω πως το δεύτερο είναι κι αυτό δική μας δουλειά, διότι εγώ συμφωνώ ότι δουλειά μας είναι και το πρώτο. Όλα είναι δουλειά μας. Για ορισμένες δουλειές έχουμε όμως μεγαλύτερες ευθύνες, αμεσότερες, και πρέπει να τις αναλάβουμε. Και αυτό κάνουμε.

    2. Τα όργανα για να μπορούν να δουλέψουν αποτελεσματικά στην κατεύθυνση που υποδεικνύετε, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν ελεύθερα, απρόσκοπτα, δημοκρατικά και με διαφάνεια, που να τα καθιστά υπόλογα στην πανεπιστημιακή κοινότητα και την κοινωνία. Όλ' αυτά μαζί, όμως. Αλλά ΟΛΑ.

    3. Λέτε πως το θέμα της κατάληψης είναι κάτι που ο καθένας αντιμετωπίζει διαφορετικά. Λάθος. Θα συμφωνείτε πως στο πλαίσιο οποιουδήποτε οργανωμένου συνόλου θα πρέπει να υπάρχουν ελάχιστοι κανόνες κοινής συμβίωσης και να τηρούνται. Όλοι έχουν δικαιώματα που πρέπει να ασκούν με το πιο πρόσφορο και αναλογικά ενδεδειγμένο μέσο. Κι ο καθένας να σέβεται κατά το δυνατόν στην άσκηση των δικών του δικαιωμάτων τα δικαιώματα του άλλου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να βάζει λουκέτο σ' ένα δημόσιο χώρο. Δεν είναι ιδιωτικός ο χώρος. Είναι δημόσιος. Και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταπατά τις θεμελιώδεις ελευθερίες του άλλου, όταν μπορεί και με άλλο τρόπο, πιο πρόσφορο, να διεκδικήσει τα δίκαιά του. Κανείς δεν σας στέρησε το δικαίωμα αποχής από τα μαθήματα. Το γιατί δεν κάνετε αποχή, αλλά κατάληψη, πρέπει να το αναρωτηθείτε εσείς πρώτοι. Γιατί άραγε? Ξέρετε, όπως δεν μπορείτε να κάνετε δημοψήφισμα και να αποφασίσετε να επιβάλετε στους Έλληνες καθολικούς να γίνουν ορθόδοξοι, έτσι δεν μπορείτε και να αποφασίσετε στο πλαίσιο μιας ΓΣ ενός ή περισσοτέρων (ή και όλων των) Συλλόγων σας να κλείσετε ένα δημόσιο χώρο.

    4. Για τις απεργίες των καθηγητών, αν κατηγορείτε τους καθηγητές που απεργούν χωρίς να τους παρακρατείται ο μισθός, συμφωνούμε. Επί της διαδικασίας, υπάρχει πρόβλημα ποιός παρακρατά ή αποδίδει και πώς, διότι εμείς οι καθηγητές δεν χτυπάμε κάρτα. Αλλά επί της αρχής, συμφωνούμε ότι όταν απεργεί κάποιος καθηγητής, ευλόγως θα πρέπει να παρακρατείται ο μισθός του, όπως συμβαίνει με όλους τους άλλους Έλληνες εργαζόμενους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Γ.Λ. (ο γνωστός...)29 Μαΐου 2009 στις 11:16 π.μ.

    ναι, έχουμε πανσέληνο!
    @ Ανώνυμος H.K.

    Ηλία, σου βγάζω το καπέλο (chapeaux! που λένε και οι Γάλλοι).

    Πρώτα τα χώνεις επειδή νομίζεις οτι δεν προβλέπεται δυνατότητα σχολιασμού
    " μήπως μερίμνησαν για την ύπαρξη δεύτερης ηλεκτρονικής διεύθυνσης στο γιαχού!, στην οποία θα καταθέτουμε τις ενστάνσεις, τις απορίες, ή τις προτάσεις μας;"

    και στο επόμενο μήνυμα θεωρείς αστείο το μέσο (blog) που επιπλέον προσφέρει και δημοσιότητα στα σχόλια, σε αντίθεση με ένα ηλεκτρονικό μήνυμα.
    "Ενδεχομένως να ζαλίστηκα από αυτά που διάβασα, αλλά η βλακεία μου δεν δικαιολογείται: Όντως καλούν σε αξιολόγηση του εγχειρήματός τους στην κατακλείδα της επιστολής. Για να μην ξαναεκτεθώ (φοβάμαι) δε θα σχολιάσω τη σοβαρότητα του σχολιασμού περί ασύλου και φύλαξης σε ένα μπλογκ."

    Ωραίος! Chapeaux και πάλι!

    Διαπιστώνω τώρα οτι το χρησιμοποίησες το blog, αφαιρώντας από το αρχικό κείμενο την παραπάνω πρώτη (απολογητική;) παράγραφο, που προκάλεσε και την αντίδρασή μου. Ακόμα καλύτερα.

    Οσο για τη λογοτεχνική κριτική, καλή είναι, αλλά για την ταμπακιέρα, για την ουσία του θέματος, δε λέμε τίποτε.

    Δυστυχώς οι κριτικοί είναι όπως οι ευνούχοι στο χαρέμι. Το βλέπουν να γίνεται γύρω τους, ξέρουν τα πάντα γιαυτό, μιλάνε συνέχεια για αυτό, αλλά... δεν μπορούν να το κάνουν οι ίδιοι (νομίζω το είπε ο Beaudelaire - εσύ θα ξέρεις καλύτερα).

    Λοιπόν έχουμε ένα κακό κείμενο που μιλάει για ένα ή περισσότερα κακά πράγματα. Ας ασχοληθούμε με τις λογοτεχνικές αρετές του κειμένου και με τους συντάκτες του και ας αφήσουμε κατά μέρος το περιεχόμενο. Η άλλιώς, με το δάκτυλο και όχι την πανσέληνο.
    Γ.Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ο Γ.Λ. έχει απόλυτο δίκιο. Έχουμε να αντιμετωπίσουμε προβλήματα σημαντικά, που χρήζουν άμεσης επίλυσης και το μόνο που κάνουμε είναι να σχολιάζουμε την ποιότητα ενός κειμένου. Θα ήθελα όλους όσους κατακρίνουν το κείμενο και την πρωτοβουλία γενικότερα να μας παρουσιάσουν λύσεις και επιχειρήματα για το πως η ακαδημαϊκή κοινότητα μπορεί να αντιμετωπίσει τις εξής καταστάσεις:

    1) Την νοοτροπία μερικών φοιτητών σύμφωνα με την οποία τα πανεπιστήμια πρέπει να είναι μονίμως σε κατάληψη. Προσωπικά σέβομαι την επιθυμία ενός συλλόγου φοιτητών να κάνει κατάληψη (φυσικά μονάχα εάν αυτή η απόφαση έχει ληφθεί πλειοψηφικά στην Γενική Συνέλευση του συλλόγου), αλλά πιστεύω ότι ως μέσο θα πρέπει να χρησιμοποιείται με φειδώ. Δυστυχώς όμως το τελευταίο διάστημα αυτό έχει παραγίνει. Η κατάληψη έχει υποβαθμιστεί από υπέρτατο μέσο πάλης σε "δεν έχουμε τι να κάνουμε, ας κάνουμε κατάληψη". Και φυσικά αυτό έχει παραλύσει και υποβαθμίσει όλη την λειτουργία του πανεπιστημίου. Υπάρχουν ακόμη πιο δραστικά και αποτελεσματικά μέτρα/δράσεις που μπορεί να χρησιμοποιήσει το φοιτητικό κίνημα για να προωθήσει τις ιδέες του στην κοινωνία, το μόνο που χρειάζεται είναι λίγη φαντασία.

    2) Πως μπορούμε να απαλλαγούμε από την όποια εγκληματικότητα υπάρχει μέσα στο πανεπιστήμιο, διαφυλάσσοντας το ακαδημαϊκό άσυλο; Ξέρω ότι πολλοί θα μου πείτε ότι η εγκληματικότητα δεν είναι μεγαλύτερη απ' ότι στην υπόλοιπη κοινωνία και πράγματι έχετε δίκιο. Εάν όμως μπορούμε να κάνουμε κάτι για να την μειώσουμε περαιτέρω, γιατί να μην το πράξουμε; Εκτός αυτού, εντός του χώρου του πανεπιστημίου υπάρχουν εστίες εγκληματικότητας που είναι γνωστές και πρέπει να παταχθούν. Μία από αυτές είναι οι καταληψίες στο βαγόνι του ΟΣΕ. Ποιός τους έδωσε την άδεια να καταλάβουν το βαγόνι; Γνωρίζει κανείς τι γίνεται μέσα στο βαγόνι (πώληση ναρκωτικών ουσιών κοκ); Θυμίζω ότι οι συγκεκριμένοι καταληψίες είχαν προκαλέσει τρόμο και εκτεταμένες φθορές στο ΚΥΠ και ενδεχομένως και αλλού. Κατά συνέπεια πιστεύω ότι πρέπει να απομακρυνθούν άμεσα. Μία άλλη εστία εγκληματικότητας είναι οι "αναρχικοί" που κατέλαβαν μία ωραία πρωία το γραφείο της IAESTE και το χρησιμοποιούν τώρα ως αποθηκευτικό χώρο για να φτιάχνουν φραπέδες στο παρακυλικείο. Έχει ποτέ αναρωτηθεί κανείς που πάνε τα κέρδη από την λειτουργία του παρακυλικείου?

    3) Ένα τρίτο πρόβλημα που θα ήθελα να θίξω είναι η ριζική και αποτελεσματική διάλυση των φοιτητικών οργάνων από το καρκίνωμα που λέγεται παρατάξεις. Σε παλιότερες εποχές, οι φοιτητές συμμετείχαν ενεργά στα φοιτητικά όργανα, η ΕΦΕΕ ήταν ενωμένη και δυνατή και με τον τρόπο αυτό οι φοιτητές μπορούσαν να αρθρώσουν φωνή διαμαρτυρίας απέναντι σε όλα τα κακώς κείμενα στο πανεπιστήμιο και να ελέγξουν αυθαιρεσίες καθηγητών. Δυστυχώς μετά ανέλαβαν οι παρατάξεις και το παραταξιακό συμφέρον κρίθηκε από πολλούς ως πιο σημαντικό έναντι του συλλογικού φοιτητικού συμφέροντος. Έτσι διαλύθηκε η ΕΦΕΕ και το φοιτητικό κίνημα έχει καταντήσει όπως είναι σήμερα. Τι χρειάζεται πραγματικά για να αφυπνιστεί ο μέσος φοιτητής και να αρχίσει να ασχολείται με τα κοινά; Πιστεύω πως απέναντι σε ένα δυνατό και ενωμένο φοιτητικό κίνημα, απαλλαγμένο από τις παρατάξεις, θα είναι πολύ δύσκολο για τον οποιοδήποτε (φοιτητή ή καθηγητή) να υπονομεύσει την λειτουργία του πανεπιστημίου και να υπεξαιρέσει χρήματα.

    Εν κατακλείδι, πιστεύω πως είναι εύκολο να κάνουμε κριτική σε ένα κείμενο χωρίς όμως να παρουσιάζουμε αντιπροτάσεις. Καλώ λοιπόν όλους να μιλήσουμε με προτάσεις απτές και υλοποιήσιμες, ειδάλλως θα αναλωθούμε και πάλι σε μία ατέρμονη συζήτηση δίχως νόημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Αγαπητε κυριε Γ.Λ.(γνωστε...)

    Πρωτον: Ουτε το αρχικο κειμενο λεει κατι για την ταμπακιερα, για την ουσια του θεματος, παραμενει στα ιδια. Χθες ο μπουλης στο ντιμπειτ καλυτερα τα ειπε απο το κειμενο. Μαλλον η συνταξη σας "για την ουσια του θεματος, δε λεμε τιποτε" ειναι τραγικη ειρωνια, ή κατα την προσφιλη εκφραση λανθανουσα γλωσσα...

    Δευτερον: Δεκτο το καυστικο σχολιο περι ευνουχων που βλεπουν, ξερουν, μιλανε αλλα δεν μπορουν να πραξουν, αλλα εν προκειμενω οι συντακτες του κειμενου δειχνουν να ειναι οι παθητικοι του χαρεμιου, που δεν τους αρκει ο ηδη υπαρχων ενεργ(ητικ)ος πληθυσμος, αλλα παρακαλανε και για καινουργιο, και μαλιστα ενστολο.
    Χωρις διαθεση ομοφοβιας, προτιμω χιλιες φορες ευνουχος παρα παθητικος.

    Τριτον: Εχουμε ενα κακο κειμενο, γραμμενο απο ατολμους ανθρωπους, που τρεχουν πανικοβλητοι να σωσουν το μαγαζακι τους την ωρα που οι οχτροι μπαινουν στην πολη. Αν θελετε, αυτο ακριβως ειναι το περιεχομενο του κειμενου, και η διαφορα μας ειναι οτι εμεις κοιταζουμε και το δαχτυλο, και το φεγγαρι, και το Στερεωμα γυρω του.

    Σ.Π. a.k.a. A.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αγαπητοί καθηγητές της πρωτοβουλίας :

    1)α)Πώς καταπολεμάμε τα αίτια της σημερινής κακοδαιμονίας του Πανεπιστημίου και εν γένει της κοινωνίας... και Β)Πώς προστατεύουμε τα παιδιά για να κοιμάται η μαμά ήσυχη...(ζητώ συγγνώμη για την ειρωνία αλλά κάπως έτσι μου ακούστηκε). Το Α αντικρούεται με το Β. Αν καταπολεμήσετε (ή καταπολεμήσουμε, αν βάλετε και εμάς μέσα) τα αίτια της σημερινής κατάστασης, τότε δε θα χρειάζεται το Β (η όποια "προστασία").
    Το πώς, αν και είμαι νέα και άπειρη για να εκφέρω ολοκληρωμένη άποψη για δοάφορα ζητήματα, μπορώ να το φανταστώ... Φτιάχνετε επιστήμονες για να προσφέρουν στην κοινωνία, τόσο σε επίπεδο παραγωγικό, όσο και σε επίπεδο πολιτισμικό. Δεν γίνεται, αν έχετε τόσο υψηλούς στόχους από το Πανεπιστήμιο (δηλαδή αυτούς που αρμόζουν στο Πανεπιστήμιο) να αντιμετωπίζετε το ρόλο σας διεκπεραιωτικά.

    Η μετατροπή του σημερινού διδακτικού και διοικητικού στερεοτύπου που ζεί και βασιλεύει στα Πανεπιστήμια, σε κάτι άλλο που θα ανταποκρίνεται περισσότερο σε μια "κοινότητα" όπως η ακαδημαϊκή, είναι ζήτημα που θέλει πολλή σκέψη, πολλή δουλειά, και ουσιώδη διάλογο (κάτι το οποίο δε γίνεται με προκάτ κείμενα, διακηρύξεις, συμφωνίες ή διαφωνίες πατώντας ένα κουμπί, με φράσεις όπως ¨"καταδικάζουμε" (λές και εμείς δεν καταδικάζουμε) ή με "αίσθημα ευθύνης" και λοιπά). Ολοκληρωμένους ανθρώπους και πολίτες δεν βγάζει το πανεπιστήμιο? (υποτίθεται?) Πώς μεταδίδεται η μόρφωση αν όχι με το διάλογο? (ακόμη και με τους "καταληψίες" που δεν πολυσυμπαθείτε).

    Τέλος για τις ευθύνες σας, ναι είναι μεγάλες, και ίσως καλείστε να ανταποκριθείτε και σε ρόλους που δε σας αρμόζουν και πολύ (όπως του διοικητικού στελέχους ή του πολιτικού). Αλλά αυτή η δυσμενής θέση σας με τους πολλαπλούς ρόλους που δεν αρμόζουν σε μερικούς απο σας (που απλώς θα ήθελαν να είναι επιστήμονες και όχι να διοικούν), είναι ζήτημα δικών σας διεκδικήσεων από την πολιτεία για να αλλάξει.

    2. Ναι, ούτε εμένα μου αρέσει η διακοπή πχ. μιας μαζικής συνεδρίασης της Συγκλήτου, και μάλιστα με την παρουσία πάνω από 1000 φοιτητών, από ρίψη αυγών και τα βρισίδια 5 - 10 ατόμων. Αν είχατε όμως να αντιπαραθέσετε στοιχεία που θα υποδείκνυαν ότι δεν έχουν δίκιο για τα αιτήματά τους (όπως το ζήτημα των εργολαβιών), πέρα από το να νίπτετε τας χείρας σας για καταστάσεις που "αλλάζουν δύσκολα" αν και "θα θέλατε να τις αλλάξετε" (sic),πώς περιμένετε να μην κερδίσουν αυτοί τις εντυπώσεις - και το παιχνίδι στην τελική?

    Τί σόι επαγγελματικά δικαιώματα λέει ότι θέλει να διασφαλίζει το Πανεπιστήμιο στους αποφοίτους του, όταν δεν μπορεί ούτε μέσα στους κόλπους του το ίδιο να εξασφαλίσει τα εργασιακά και επαγγελματικά δικαιώματα των ίδιων των υπαλλήλων του?

    Μόνο εμείς βλέπουμε τις αντιφάσεις? ή τις βλέπετε και εσείς?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Τα όργανα από ποιές διαδικασίες αναδεικνύονται? Τί ποσοστό από αυτούς που πραγματικά ενδιαφέρονται παίρνει μέρος στο διάλογο για τα προβλήματα του πανεπιστημίου, και σε τί ποσοστό δίνεται το δικαίωμα να "αποφασίσει" γι' αυτά?
    Τον συνδικαλισμό τον έχουμε κάνει "πεθαμένο" στα μάτια των μη - συμμετεχόντων, όλοι, φοιτητές και καθηγητές. Ο ίδιος ο συνδικαλισμός νοσεί και ο κόσμος είτε πάει στο σπίτι του και δεν ασχολείται ή θέλει να συμμετάσχει πιό ενεργά και άμεσα στις αποφάσεις για να τον αλλάξει (και να αλλάξει και τα πράγματα).

    Συζητάτε την εκ βαθέων αλλαγή του διοικητικού καθεστώτος στα πανεπιστήμια κ. καθηγητές? Ή όχι?


    Και στην τελική, πότε ένας Πρύτανης παραιτήθηκε, απείχε από τα καθήκοντά του, παραδίδοντας "τα κλειδιά" του Ιδρύματος στην Πολιτεία, δηλώνοντας αδυναμία του ιδρύματος να λειτουργήσει με τόσα λίγα χρήματα που δίνονται και τόσα προβλήματα που έχει? Μιλάμε για αποχές και κινητοποιήσεις... Πότε αναδείξατε οργανωμένα, επιθετικά και με σαφή τρόπο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως ίδρυμα?
    Πότε βούϊξαν τα κανάλια και οι εφημερίδες από τη δική σας φωνή, σε συνδυασμό με μια κραυγαλέα κινητοποίηση, που δεν μπορεί να αγνοηθεί?

    3. Η "αντιδημοκρατική" κατάληψη χρησιμοποιείται, συνήθως, σαν μέσο πίεσης όταν "αντιδημοκρατικά" στερούμαστε κάποια σπουδαστικά ή εργασιακά δικαιώματα. Είναι το πιό σκληρό μέσο, το υπέρτατο, συμφωνώ ότι πρέπει να χρησιμοποιείται με περισσότερη φειδώ, αλλά είναι το ύστατο μέσο πίεσης για διεκδίκηση του δίκαιού σου.
    Την κατάληψη (την όποια κατάληψη) την καταξιώνουν στα μάτια της κοινότητας, δύο πράγματα. Η συμμετοχή σε αυτήν (αν είναι μαζική και αν οι αριθμοί είναι μεγαλοι - και ναι, κ.καθηγητές, δεν μπορείτε να αγνοήσετε 200 συλλόγους όταν "κλείνουν" κι ας ισχυρίζεστε ότι δεν σας ενδιαφέρει ή ότι κάτι τέτοιο είναι αντιδημοκρατικό), και το δεύτερο είναι η ποιότητα του ουσιώδους διαλόγου που γίνεται μέσα στη διαδικασία της κατάληψης.
    Όταν λείπουν αυτά τα δυο, η κατάληψη απαξιώνεται στα μάτια της κοιν'οτητας (όπως έγινε πολλές φορές τελευταία).

    Τελικά δε μου απαντήσατε για τη στάση της ΠΟΣΔΕΠ το 06-07.

    Τελικά, τί είναι άσυλο?
    (η παιδική μου απορία παραμένει εκκρεμής).

    φοιτήτρια ΤΗΜΜΥ
    Η.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή pandora,

    Το Β συνυπάρχει με το Α. Η προστασία των ατομικών δικαιωμάτων και των θεμελιωδών ελευθεριών σ’ ένα χώρο που αυτοδιοικείται, είναι διαρκές καθήκον όσων τον αυτοδιοικούν. Εν τέλει, αποτελεί συνταγματική υποχρέωση του ίδιου του Κράτους. Όλα αυτά οφείλονται και σε σένα και στη μητέρα σου (ναι).

    Βεβαίως και σ’ έναν ιδεατό κόσμο, δεν θα χρειάζεται κανείς να προστατευτεί από τίποτα. Κάθε οργανωμένη κοινωνία τον αναζητά. Κι εμείς, όμως, δεν αποτελούμε μια τέτοια; Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να θέσουμε κι εμείς κάποιους κανόνες αλληλοσεβασμού μεταξύ μας και προστασίας από προσβολές τρίτων;

    Μήπως, όμως, υπάρχουν ήδη αυτοί οι κανόνες στο δικό μας νομικό πολιτισμό, που θα πρέπει στο κάτω-κάτω να ισχύουν (και ισχύουν) παντού, κι όχι μόνο στα Πανεπιστήμια; Γιατί να συνδέεται απαραίτητα με το άσυλο η – αυτονοήτως επιβεβλημένη σε ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια – προστασία της ζωής, της σωματικής ακεραιότητας, της ελεύθερης έκφρασης, της ελεύθερης συνάθροισης, της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητας και του δικαιώματος της εργασίας μέσα στα Πανεπιστήμια; Δεν θα πρέπει να θεωρούμε δεδομένο πως το Πανεπιστήμιο δεν μπορεί να μετατρέπεται σε άσυλο παρανόμων και παρανομιών; Άρα, λοιπόν, δεν έχουμε χρέος, εμείς που το αυτοδιοικούμε, να προασπίσουμε την πεμπτουσία του ακαδημαϊκού ασύλου με το οποίο το εξόπλισε η Πολιτεία, ώστε μέσα στους χώρους του να διασφαλίζεται η απόλυτη ελευθερία στη διακίνηση ιδεών και απόψεων, πέρα από κάθε εξουσιαστικό και βίαιο καταναγκασμό; Νοείται, άραγε, ο χώρος της ελεύθερης έκφρασής μας και της ελεύθερης ανάπτυξης της προσωπικότητάς μας, να μετατρέπεται σε χώρο ανεμπόδιστης παραβίασης των ατομικών δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών;

    Αυτά που αναφέρουμε στο προοίμιο της Διακήρυξής μας είναι πραγματικά περιστατικά (facts). Δεν είναι επιχειρήματα. Μακάρι να ήταν. Και η πραγματικότητα νάταν διαφορετική. Όμως, δυστυχώς, έτσι είναι.

    Έτσι είναι γιατί εξακολουθείς να πιστεύεις πως δικαιούσαι να βάλεις λουκέτο στο Πανεπιστήμιο επειδή έτσι το αποφασίσατε στις συνελεύσεις σας. Τα ανθρώπινα δικαιώματα, όμως, και οι ατομικές ελευθερίες των άλλων δεν μπαίνουν σε ψηφοφορία Pandora. Διάβασε το προηγούμενο μήνυμά μας, για να πάει μπροστά η κουβέντα μας.

    Έτσι είναι γιατί ορισμένοι συνάδελφοί σου εννοούν να αναγνωρίζουν στον ευατό τους το δικαίωμα να κρατούν ομήρους τους καθηγητές τους στη Σύγκλητο και στις Γ.Σ. των Τμημάτων μέχρι να πάρουν μια απόφαση που θέλουν...

    Έτσι είναι γιατί το κοινό έγκλημα μπορεί ανενόχλητο να ληστεύει, να λεηλατεί, να σπάζει, να ρημάζει ό,τι βρει μπροστά του μέσα στο Πανεπιστήμιο.

    Έτσι είναι γιατί οι παραβατικοί κύκλοι εννοούν να χρησιμοποιούν την Πανεπιστημιούπολη σαν άσυλό τους. Το δικό τους άσυλο, όμως, όχι το δικό μας, επειδή συνεχίζεις να ρωτάς σαν να μην καταλαβαίνεις τί είναι άσυλο.

    Δεν ξέρω ποιό είναι το δικό σου άσυλο. Το δικό μας άσυλο, πάντως, δεν είναι αυτό που θεωρούν όλοι οι παραπάνω, απ’ όπου κι αν προέρχονται, ως δικό τους άσυλο. Για μας άσυλο είναι αυτό με το οποίο μας προίκισε ο ελληνικός Λαός να τον υπηρετούμε, να φτιάξουμε ένα Πανεπιστήμιο που να λύνει τα προβλήματά του κι όχι νάναι μέρος των προβλημάτων του, όχι να ρημάζει το βιός του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ευχαριστώ την "πρωτοβουλία" για το χρόνο και τις απαντήσεις...

    Αυτό που δεν έχετε καταλάβει, από τα προηγούμενα μηνύματά μου, είναι ότι δεν στέκομαι απέναντί σας στα προβλήματα που επισημαίνετε, αλλά θεωρώ προσωρινό μέτρο τον τρόπο που επιλέγετε να τα αντιμετωπίσετε.

    Για του λόγου το αληθές, παραθέτω ένα απόσπασμα από την απάντησή μου στον καθηγητή μας κ. Λιτσαρδάκη από την λίστα της σχολής μας :

    "Νομίζω ότι οι πράξεις που οριοθετούνται εκτός πανεπιστημιακού ασύλου (όπως τα εγκλήματα
    κοινού ποινικού δικαίου) είναι εδώ και χρόνια γνωστές... και πρό Ν.Π. (aka Νόμος
    Πλαίσιο). Παρόλα αυτά ο - εκάστοτε - αρχηγός του χαρεμιού επιλέγει πάντοτε την κλάψα και
    όχι τους μπάτσους για να εισέλθουν στο ίδρυμα ... και φυσικά κι εμείς μαζί του, γιατί
    πλέον κανείς δεν έχει εμπιστοσύνη ότι ένας μπάτσος δεν θα τραβήξει πιστόλι σ' έναν
    20χρονο γκαζάκια, σ' ένα 22 χρονο πρεζόνι, ή και σε έναν απλό φοιτητή που έτυχε να
    περνάει από κει την ώρα της ταραχής.

    Νόμοι υπάρχουν... αλλά παραδοσιακά δεν εφαρμόζονται... ούτε πάντα το (αστικό ποινικό)
    δικαιο είναι και ηθικό.
    To θέμα είναι ότι και η ίδια η κοινωνία που εφευρίσκει τους νόμους, βρίσκεται στην
    παρούσα φάση σε σημείο προχωρημένης σήψης. Όσο συμβαίνει αυτό, ο καθένας θα έχει την
    εντύπωση ότι μπορεί να αυθαιρετεί όπως ακριβώς και η πολιτεία (πχ τα καλόπαιδα του
    βαγονιού).


    Όσο για τα λοιπά, ναι, κάποιες ομάδες έχουν καταλύσει το άσυλο στην ουσία του όταν και
    εσείς και εμείς δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτό (και για το άρθρο 16).
    Αλλά όπως θα λεγε και ένας συνάδελφός σας, "τί κάνουμε όμως γι' αυτό?"
    Είμαστε ικανοί να μαζευτούμε για μια διαμαρτυρία έξω από το βαγόνι για το σπάσιμο του noc
    χωρίς να φοβόμαστε? ή προτιμούμε να στείλουμε το security?
    Εγω φοβάμαι, γιατί μάλλον θα μαστε λίγοι. Τί κάνουμε όμως για να μαστε πολλοί?

    Κανείς δεν εισηγήθηκε να μην αυξήσει το Πανεπιστήμιο τη φύλαξή του. Απλά, τόσο εγώ όσο
    και ο Στ. και ο Ηλ., σας επισημάναμε ότι αυτό είναι μια προσωρινή λύση στο πρόβλημά
    μας."

    ΥΣ Τέλος προσωπικά ήμουν - εξ αρχής - αντίθετη στην κατάληψη της πρυτανείας, αναγνωρίζοντας βέβαια το δίκαιο των αιτημάτων που έθεσε η κατάληψη για τις εργολαβίες. Δεν είμαι όμως αντίθετη σε οποιαδήποτε κατάληψη. Τί σας κάνει να πιστεύετε ότι η αλόγιστη χρήση της δεν δυσαρεστεί και εμάς? Στην τελική οι δικές μας σπουδές πλήττονται.

    φοιτήτρια ΗΜΜΥ
    Η.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Τι νάναι το έρημο το άσυλο... Ποιος τη ζωή μας, ποιος την κυνηγά εδώ μέσα στο ΑΠΘ... Το άσυλο λοιπόν, για τους αργόστροφους σαν εμένα, είναι το προφανές. Το Ακαδημαϊκό άσυλο. Όπως το καταλαβαίνει ο κοινός νους. Οτιδήποτε πέρα από αυτό, είναι άσυλο αυτών που καβάλησαν κάποιο καλάμι και νομίζουν ότι δικαιούνται να κάνουν ό,τι γουστάρουν μέσα στα πανεπιστήμια. Και ωρύονται μετά παριστάνοντας τους υπερασπιστές του ασύλου, που οι ίδιοι με τις πρακτικές τους είναι οι πρώτοι που το απαξιώνουν και το εξευτελίζουν. Το "παριστάνοντας" μάλλον τους αδικεί όμως. Νομίζω ότι πιστεύουν πραγματικά ότι είναι υπερασπιστές του ασύλου (και άλλων ηχηρών).. Και φυσικά στην κριτική είναι άσσοι, με το σύνηθες bypass: αν δεν μας βολεύει το περιεχόμενο, ορμάμε στην μορφή (τυπικό χαρακτηριστικό των συνηθισμένων (με την κακή έννοια) ατόμων). Κάποια κείμενα τέτοιων, ζαλισμένων επί παντός επιστητού κηνσόρων, που έχουν περί πολλού τον εαυτό τους, βλέπουμε και εδώ. Δε βαριέσαι.. καλοπροαίρετοι είναι.. αν ξεκαβαλήσουν κάποτε το καλάμι, θα αποδειχθούν πολύ εντάξει τύποι...
    Όσο για την υποχρηματοδότηση, τι να πεις... Όταν σου δίνουν κάτι ανεπαρκές και κάνεις ότι μπορείς με αυτό, τότε έχεις μούτρα και δίκιο να φωνάζεις για παραπάνω. Όταν σου δίνουν τα λίγα και αντί να κάνεις ότι μπορείς με αυτά, τα πετάς στα σκουπίδια, τότε με τι μούτρα να ζητήσεις παραπάνω; και π.χ. η εικόνα των Σχολών στο ΑΠΘ (και όχι μόνο) δείχνει αν πράγματι τα πετάμε στα σκουπίδια.
    Άκρη δεν βγαίνει βέβαια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Αγαπητή Pandora,

    Ας μπούμε, λοιπόν, αφού συμφωνούμε πως πρέπει ν’ αντιμετωπίσουμε ΜΙΑ κατάσταση, σε βαθύτερη συζήτηση. Συμφωνούμε πως ΠΟΛΛΑ (αν όχι ΟΛΑ) πρέπει ν’ αλλάξουν, και στο Πανεπιστήμιο, και στην Κοινωνία, αλλά και στον Κόσμο. Αν μπορούμε όμως να δούμε θέμα-θέμα τα πράγματα, τότε θα μπορούμε να συζητήσουμε και για λύσεις, διαφορετικά, δεν θα πάμε πουθενά. Θα μιλάμε ες αεί επί παντός επιστητού και στο τέλος η συζήτησή μας θα καταλήξει διάλογος κωφών.

    Συμφωνείς να ξεκινήσουμε από την διαπίστωση πως μέσα στο Πανεπιστήμιο συναντάμε συμπεριφορές που έξω δεν επιτρέπονται ατιμωρητί; Δεν λέμε ότι κι έξω δεν τις συναντάμε ή ότι κι έξω ανάλογες συμπεριφορές δεν μένουν τελικά ατιμώρητες. Το πρόβλημα είναι ότι εδώ μέσα δεν φτάνει το χέρι του νόμου, διότι εμείς δεν το επιτρέπουμε, ενώ έξω μπορεί να φτάσει, άλλο αν πολλές φορές (στη σύγχρονη πολιτεία) φτάνει αναποτελεσματικά ή και καθόλου. Υπάρχει, όμως, μεγάλη διαφορά, γιατί εδώ μιλάμε για ένα καθεστώς απόλυτης ανομίας και ατιμωρησίας ΜΕ ΒΟΥΛΑ, ενώ έξω για κρίση της αποτελεσματικότητας των θεσμών. Εδώ, η ίδια η ανομία έχει γίνει ΘΕΣΜΟΣ.

    Ας πάρουμε την λίστα των 4 σημείων του προηγούμενου μηνύματός μας:

    Συμφωνείς πως δεν επιτρέπεται στα 10 εκατομμύρια Έλληνες να σηκωθούν μια μέρα και να πάνε να ψηφίσουν στα εκλογικά τους τμήματα σ’ ένα δημοψήφισμα που θα λέει: ο κύριος Μωχάμετ είναι μουσουλμάνος. Θέλετε να υποχρεωθεί ο κύριος Μωχάμετ να βαπτιστεί Χριστιανός; Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις του καθενός είναι ατομική ελευθερία. Δεν τίθενται σε ψηφοφορία, ούτε σε διαπραγμάτευση. Το ίδιο και όλες οι άλλες ατομικές ελευθερίες. Δεν τις συζητάμε αυτές, το Σύνταγμα τις προσδιορίζει και μας τις αναγνωρίζει. Όλοι έχουμε το δικαίωμα σ’ αυτόν εδώ το χώρο να λέμε ελεύθερα τη γνώμη μας, να συνερχόμαστε ελεύθερα, να συνεδριάζουμε ελεύθερα, να ψηφίζουμε ελεύθερα στις συνεδριάσεις μας, να ερχόμαστε στη δουλειά μας ελεύθερα, να μπαινοβγαίνουμε ελεύθερα στο χώρο μας, ιδίως σ’ ένα χώρο ΔΗΜΟΣΙΟ, που κανείς δεν έχει δικαίωμα να κλείνει. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να κλείνει μια δημόσια υπηρεσία που παρέχει υπηρεσίες στους πολίτες. Εδώ εμείς παρέχουμε δημόσιες εκπαιδευτικές υπηρεσίες σε σας.

    Αν συμφωνείς με τα παραπάνω, δεν μπορείς, δεν σου επιτρέπεται δηλαδή (γιατί ξέρουμε ότι μπορείς), να καταλάβεις τον δημόσιο χώρο που λέγεται πανεπιστήμιο, να του βάλεις λουκέτο, να εμποδίζεις οποιονδήποτε νόμιμο χρήστη του να μπαινοβγαίνει σ’ αυτό, να τον εμποδίζεις να πάει στη βιβλιοθήκη να διαβάσει, κ.ο.κ.

    Ομοίως, δεν μπορείς να συλλαμβάνεις ομήρους τα μέλη της Συγκλήτου μέχρι να πάρουν την απόφαση που θέλεις. Ή να εισβάλλεις μέσα στη Σύγκλητο με άλλους 30 συμφοιτητές σου και να μην αφήνετε το όργανο να συνεδριάσει επειδή έτσι το αποφάσισε η Γ.Σ. του Συλλόγου σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. (συνέχεια από το προηγούμενο)

    Γιατί την επικαλείσαι αλήθεια, Pandora, την Γ.Σ. του Συλλόγου σου, ξέρεις; Διότι χρειάζεσαι κι εσύ μια δημοκρατική νομιμοποίηση σ’ αυτό που κάνεις. Ε, αυτό δεν είναι Δημοκρατία, Pandora μου, διότι – όπως προείπαμε – δεν μπορούν τα 10 εκατομμύρια Έλληνες να αποφασίσουν δημοκρατικά να αλλαξοπιστήσουν τον Μωχάμετ. Κατάλαβες; Ακόμη κι αν το αποφασίσουν, δεν έχει καμιά ισχύ ένα τέτοιο δημοψήφισμα, ακόμη κι αν συγκέντρωνε το 100% των ψήφων. Οι ατομικές ελευθερίες δεν είναι υπό διαπραγμάτευση. Πάρτο απόφαση. Φαντάσου λοιπόν να πούμε κι εμείς οι καθηγητές πως μαζευτήκαμε όλοι μας, και οι 2.500, σε μια Γ.Σ. του ΕΣΔΕΠ στο Παλαίς ντε Σπορ (πού τέτοια τύχη...) και αποφασίσαμε η Pandora να μην πάρει πτυχίο. Μα θα πεις, αυτό που κάνετε, είναι παράνομο. Μα το αποφασίσαμε, θα σου πούμε, και μάλιστα δημοκρατικά.

    Η δημοκρατία γίνεται φασισμός όταν καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα, Pandora.

    Συμφωνείς, υποθέτουμε, πως όταν κάνουν διαδήλωση οι κλέφτες έξω απ’ το σπίτι σου, εσύ θα πρέπει να κλειδώσεις την πόρτα, δεν είναι έτσι; Ή θα σηκωθείς και θα φύγεις και θα την αφήσεις ορθάνοιχτη; Μα, θα σε ρωτήσει η μητέρα σου (πάλι αυτή, η κακομοίρα...) καλά ρε Pandora, άφησες την πόρτα ανοιχτή όταν βγήκαν οι κλέφτες παγανιά; Εμείς λοιπόν δεν θα κλειδώσουμε την πόρτα του δικού μας σπιτιού, Pandora; Θ’ αφήσουμε τον καθένα να μπαίνει εδώ μέσα να κλέβει, να ληστεύει, να βιάζει, να ξυλοκοπεί, να λεηλατεί, να βανδαλίζει, να ρημάζει; Μπάτε σκύλοι αλλέστε;

    Αμερικανικά έργα βλέπεις, δεν βλέπεις; Πού κάνουν τις ανταλλαγές όπλων ή ναρκωτικών οι κακοί κλέφτες, Pandora μου; Σε κανένα λιμάνι, σε καμιά εγκαταλειμένη αποθήκη, ε; Και ξάφνου, νάσου οι καλοί αστυνόμοι, βζιιιν, βζιιιν, που τους την έχουν στημένη και τους παρακολουθούν, προβάλλουν από τη γωνία και γίνεται το έλα να δεις στο πιστολίδι. Γιατί να πάνε στο λιμάνι, Pandora μου, να κοιτάνε πίσω απ’ την πλάτη τους μπας και σκάσει μύτη κανένας αδιάκριτος και δεν έρχονται μέσα στο campus να κάνουν τη δουλειά τους σαν κύριοι; Υπάρχει λόγος; Υπάρχει κανένας λόγος; Ε τώρα, σου πάει η καρδιά να τους στερήσεις τέτοια άνεση βρε Pandora μου; Όχι πές μας. Σου πάει;

    Άρα, λοιπόν, εμείς τί λέμε: ελάτε να συμφωνήσουμε στο πλαίσιο του ανώτατου οργάνου που αυτοδιοικεί το Πανεπιστήμιό μας τί απαξιώνουμε ως πράξη ή ενέργεια που καταστρατηγεί το άσυλο. Η ληστεία πρέπει να προστατεύεται από άσυλο; Η διάρρηξη; Αυτό που θα συμφωνήσουμε ότι πράγματι καταστρατηγεί το άσυλο, να το πούμε και να το συμφωνήσουμε. Και ν’ αναθέσουμε στους φύλακές μας, στους δικούς μας φύλακες, την αρμοδιότητα αντιμετώπισής του. Αν όμως οποιοσδήποτε διανοηθεί τότε να πειράξει τους φύλακες κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, να ξέρει ότι μπορεί και να πάει φυλακή. Τώρα το μόνο που ξέρει είναι ότι θα πάει σπίτι του. Γι’ αυτό κι οι φύλακές μας τώρα λένε, άστο καλύτερα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. :D :D

    Έχει πλάκα η περιγραφή αν και δεν είμαι 8 χρονών... :P
    είμαι εργαζόμενη, σπουδάζω, ψηφίζω και κάνω φορολογική δήλωση όπως και εσείς άλλωστε ;)
    Σε καθεστώς ισοπολιτείας λοιπόν είμαστε ενήλικοι και ίσοι, οπότε καλό θα ήταν να μας αντιμετωπίζατε ως τέτοιους.

    Δεν είναι ότι είμαι παιδάκι που δεν καταλαβαίνω... το αντίθετο μάλιστα...
    απλά τυγχάνει να διαφωνούμε.

    Να με συγχωράτε αλλά δεν μπορείτε να δείτε τη δική μας οπτική γωνία ... ούτε και φυσικά μπορείτε να διανοηθείτε πώς γίνεται άνθρωποι που διαφωνούν (αυτή τη στιγμή) με την κατάληψη και την όποια κατάληψη, γίνεται να την υπερασπίζονται ως ακραίο και σπάνιο (έτσι θα πρεπε τουλάχιστον) μέσο πάλης.

    Υπεραπλουστεύετε τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, και τη δομή της κοινωνίας με το παραπάνω μέιλ σας. Εφαρμόστε τους νόμους, κανείς δεν σας εμποδίζει. Αναλογιστείτε όμως και τις συνέπειες κάποιου νεκρού, όπως έγινε με τον 15χρονο Αλέξη.

    Να με συγχωρείτε, αποχωρώ από τη συζήτηση γιατί τη βρίσκω αδιέξοδη. Ίσως θα μπορούσαν να σας εξηγήσουν κάποια πράγματα οι καθηγητές μας, που τους έμεινε λίγος αντικομφορμισμός ακόμη έτσι ώστε να μπορούν να συζητούν με παιδιά και να τα καταλαβαίνουν ;)

    Τέλος, ας έχουν την αξιοπρέπεια οι καθηγητές που αναφέρονται σε εμάς στη λιστα ΔΕΠ και που δεν μπορούμε να τους απαντήσουμε, να προωθούν τα μέιλ τους στα προσωπικά μας μέιλ, για να λαμβάνουν και τις ανάλογες απαντήσεις
    (ο καθένας παίρνει αυτές που του αρμόζουν).

    φοιτήτρια ΤΗΜΜΥ
    Η.Π.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. @ Pandora

    Η συντήρηση, Pandora, δεν έχει χρώμα στα Πανεπιστήμια κι αυτούς που θεωρείς αντικονφορμιστές μπορεί να είναι οι πιο αντιδραστικοί στον κόσμο, ενώ αυτοί που σου φαίνονται συντηρητικοί νάναι πιο προοδευτικοί τελικά.

    Κρίμα που εγκαταλείπεις την συζήτηση και δεν βοηθάς να δούμε την δική σου οπτική γωνία.

    Όσο για τα μηνύματα συναδέλφων μας που αναφέρονται στα δικά σας στη λίστα του Dialogos-DEP, θα πρέπει να πεις στους αντικονφορμιστές καθηγητές σου που τα προώθησαν στη λίστα αυτή μετ' επικλήσεώς των, να σου κάνουν αυτοί forward τις απαντήσεις που λαμβάνουν επ' αυτών. Μας μπερδέψανε λιγάκι οι αντικονφορμιστές συνάδελφοί μας προωθώντας μας τα μηνύματά σας σε άλλη λίστα, ενώ τα γράψατε σ' αυτήν, αντί να μπουν σ' αυτήν να μιλήσουν ή να προβάλουν στην άλλη τα δικά τους επιχειρήματα αντί να μεταφέρουν δικά σας επιχειρήματα εδώ ως δικά τους εκεί.

    ΜΥΛΟΣ Pandora μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. για να μη νομίζετε οτι δεν απάντησα - η κουβέντα συνεχίζεται στην electroauth

    @ Ανώνυμος (Σ.Π. a.k.a. A.)
    -Υπεκφυγές! το κείμενο τα λέει όλα (η σύνταξη είναι η προσφιλής μου, δες άλλα μου μηνύματα, το συνηθίζω για να μη βγάζω επιθετικότητα, με τον εαυτό μου απ'έξω ή απέναντι.)
    -Πιάστηκες από λεκτικά σχήματα και σε πήρε η μπάλλα. Οι ευνούχοι έχουν χάσει τη σεξουαλικότητα τους και δεν απολαμβάνουν τίποτε. Οι παθητικοί, αν είναι επιλογή τους, το απολαμβάνουν. Ξανασκέψου τι λες - διαλέγεις τους ανέραστους.
    -ποιο είναι το μαγαζακι και ποιοι οι οχτροί ;

    @ Η.Π. (Pandora)
    [αποσπασματα]
    δεν το ανακαλύψαμε χθες το θέμα. πριν 4 χρόνια έγραφα "ΑΣ ΜΙΛΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΓΙΑ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ και ας μην κανουμε το ασυλο φετιχ."

    ...την ανοχύρωτη πόλη δεν την υπερασπίζεται κανείς, και ο κατακτητής που εισέρχεται τη σέβεται. Τι γίνεται αν αυτός δεν τη σέβεται;;; Θέλουμε να είναι το ΑΠΘ ανοχύρωτη πόλη;

    αν όλα συνδέονται και ανάγονται τελικά σε ένα νοσηρό κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι, τότε όλοι φταίνε για όλα και κανεις δεν φταίει για τίποτε. Οταν το ίδιο το πανεπιστήμιο παρανομει, η απάντηση είναι η ίδια, όπως και για το άσυλο, να εφαρμοστεί ο νόμος, όχι να τον πάρουμε στα χέρια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. [από την Electroauth, πριν 3 χρόνια]
    τι είναι το άσυλο;
    μην είναι τα στέκια, μην είναι τα παρακυλικεία;
    μην είναι της παράταξης ο τσαμπουκάς;
    μην είναι ο φύλακας κι η μπάρα του πάρκιν
    μην είναι τα συνθήματα τα παντοτινά (;)
    όλα είναι άσυλο, κι αυτά κι εκείνα, ...
    (κτλ, όπως μάθαμε από τα μικράτα μας)

    όχι, κάποιο λάθος υπάρχει...

    (ακαδημαϊκό) άσυλο είναι να μπορούν οι ιδέες να παράγονται, να διαδίδονται και να εκφράζονται ελεύθερα(*)

    *όλες οι ιδέες, γιατί υπάρχουν φαίνεται και κάποιες προνομιούχες ή άλλες που δεν έχουν αυτό το δικαίωμα (για το πανεπιστήμιο μιλάω, όπου συχνά η διαπάλη των ιδεών - που το θυμήθηκα!- αντικαθίσταται συχνά από το δίκιο του ισχυρότερου ή των τοπικά περισσοτέρων)

    επειδή φορείς των ιδεών είναι άνθρωποι, άσυλο είναι οι άνθρωποι στο πανεπιστήμιο να μπορούν να παράγουν ιδέες και να τις εκφράζουν ελεύθερα, και επειδή κάποτε, όχι πολύ παλιά, στο πανεπιστήμιο έμπαιναν αστυνομικοί, ασφαλίτες, χαφιέδες κλπ, που κυκλοφορούσαν επίσης έξω από αυτό και κυνηγούσαν κάποιους για τις ιδέες τους και τα φρονήματά τους,

    γιαυτό ο νόμος απαγορεύει την επέμβαση δημόσιας δύναμης στο πανεπιστήμιο

    - όχι για να αυξηθούν οι πιθανότητες που υπάρχουν να δεχτεί κάποιος επίθεση, να τον κλέψουν κλπ.
    - ούτε για να κρύβεται κάποιος όταν παίζει πετροπόλεμο, ή να κάνει το τζάμπα μάγκα (στον Πειραιά χτές δεν έφυγαν τα καράβια, αλλά εκεί οι συνδικαλιστές ρισκάρουν το ξύλο και τη δίωξη).

    οι καιροί κάποτε ήταν σκληροί, σήμερα δεν είναι, αλλά είναι το ίδιο δύσκολοι

    και εδώ δεν έχουμε, ούτε δημιουργούμε, παράδοση habeas corpus, ελευθερίας του λόγου, ασύλου, fair play κλπ

    τέλος,

    άσυλο είναι να μη φοβάσαι να κυκλοφορήσεις, να μη φοβάσαι να μιλήσεις, όπως και να μη φοβάσαι ότι θα σε γιαουρτώσουν, θα σε δείρουν ή θα σε μπουζουριάσουν φεύγοντας από δω μέσα.

    Γ.Λ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Προς Γ.Λ.:

    Μαλιστα... Δηλαδη υποστηριζετε πως ειναι επιλογη σας, υμων που υπογραφετε, να "τον τρωτε" απο εταιριαρχες και υπουργους, ντοπιους και ξενους, να παιζετε τον παθητικο στο χαρεμι τους?

    Το μαγαζακι σας, ειναι η εικονα που εχετε για το Πανεπιστημιο.
    Σε εποχη οξυνσης της οικονομικης κρισης, με τον υποκειμενικο παραγοντα στον πατο και το ταξικο κινημα να ψαχνεται, προσπαθειτε να διαφυλαξετε την ευρυθμη λειτουργια ενος θερμοκηπιου, καταφευγοντας σε περαιτερω αστυνομευση και καταστολη, αποκρυπτοντας (καποιοι λογω αγνοιας, αλλοι συνειδητα) την αιτια των προβληματων και χτυπωντας μετα μανιας τα διαφορα ξεσπασματα, ενω δεν τολματε να βγαλετε κιχ σε καθε διεστραμμενη και εκ των προτερων αποτυχημενη "μεταρρυθμιση" του καθε καραγκιοζη.

    Εαν "λειτουργικα" σημαινει διαχειριστικα, τοτε οχι αρνουμαστε να το δουμε ετσι. Για φιλολογια ουτε λογος. Πολιτικα το βλεπουμε το προβλημα, οπως πρεπει δηλαδη εφοσον επιθυμουμε και λυση.

    Σ.Π. a.k.a. Α.

    ΥΓ: Παντως το λεκτικο σχηματακι δεκτο! Μου την ειπατε και το φχαριστηθηκατε! Παω πασο! :D Οντως φανηκα αρκετα υποκριτης και πολιτικα ορθος, σπευδοντας να αποκυρηξω την ομοφοβια :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία. Μία ερώτηση και μία υπόδειξη:

    Τι περιμένετε ότι θα κάνει ο Πρύτανης όταν του παραδώσετε τη διακήρυξη και τις υπογραφές; Νομίζω αυτό που κάνει πάντα, δηλ. τίποτε. Πώς σκέφτεστε να προχωρήσετε στην υλοποίηση αυτών που προτείνετε; Θα ήθελα, παρακαλώ, μια πρακτική, ρεαλιστική και αμέσως εφαρμόσιμη λύση.

    Μία (φιλική) υπόδειξη τώρα δίχως κανένα υπονοούμενο:
    Το blog είναι, δυστυχώς, γεμάτο από ορθογραφικά λάθη. Δύο, πολύ συχνά: ΟΧΙ κατάφορα, ΑΛΛΑ κατάφωρα και ΟΧΙ αποκυρήξω ΑΛΛΑ αποκηρύξω.

    ΧΤ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Στη Διακήρυξη λέμε ότι θέλουμε να προκαλέσουμε έναν ευρύτατο προβληματισμό πάνω στο θέμα, που θα κορυφωθεί στο ανώτατο όργανο διοίκησης του Πανεπιστημίου μας. Αναμένουμε λοιπόν από τον Πρύτανη, στον οποίο και θα υποβάλουμε τη Διακήρυξη, να θέσει το θέμα στη Σύγκλητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. H διακήρυξη (που νόμιζα ότι κατάλαβα το πνεύμα της) λέει κάποια πράγματα, στο πνεύμα "τα πανεπιστημιακό άσυλο κατάντησε άσυλο παρανομιών και παρανόμων και αυτό πρέπει επί τέλους να σταματήσει"... Αυτό φαίνεται δεν είναι τελικά και τόσο προφανές όσο νόμιζα, για αυτό και οι τόσες αντίθετες απόψεις.. αν βέβαια εσείς που θεωρείτε τους εαυτούς σας αποκλειστικούς υπερασπιστές του ασύλου και του "δημόσιου πανεπιστήμιου" (λες και εμείς είμαστε εχθροί του), χρειάζεστε συγκεκριμένα γεγονότα για να πεισθείτε, πολλοί θα μπορούσαν να σας υπομνήσουν πολλά.
    Εγώ θα φέρω το παράδειγμα της βιαιοπραγίας κατά του διευθυντή φυλακών των Διαβατών, όταν ήλθε να μιλήσει σε μια εκδήλωση σχετικά με τις φυλακές. Δεν ξέρω και ούτε με νοιάζει αν ήταν καλοός ή κακός ή οτιδήποτε άλλο. Ήλθε μέσα στο πανεπιστημιακό άσυλο να λάβει μέρος σε μια εκδήλωση. Για το δικό μου νόημα του ασύλου, δεν έπρεπε να πειραχτεί ούτε τρίχα του. Χαρακτηρίζω τις βιαιοπραγίες αυτές σε βάρος του φασιστικές και αυτούς που τις έκαναν φασιστόμουτρα (αυτοί μάλλον τοποθετούν τους εαυτούς τους στην αριστερά βέβαια). Ελπίζω κανείς από σας που με περισσή αυτοεκτίμηση προβάλλετε εδώ τον δήθεν αντικονφορμισμό σας με εξυπνακίστικα σεξουαλικά υπονοούμεννα και νοούμενα, να μην ήσασταν ανάμεσα στους αγωνισταράδες αυτούς.
    Απέναντι σε ένα τέτοιο άσυλο, όπου φασιστόμουτρα βιαιπραγούν ανεμπόδιστα και ατιμώρητα, λυπάμαι, αλλά προτιμώ την αστυνομία (που κάποτε θα πρέπει να τιμήσει τον πραγματικό της ρόλο που είναι να υπηρετεί και να προστατεύει).
    Στο πανεπιστημιακό άσυλο που καταλαβαίνω εγώ, δεν θέλω ούτε αστυνομίες ούτε φασιστόμουτρα.
    Όλα τα άλλα που διαβάζω ότι δήθεν η περί ης ο λόγος διακήρυξη απεργάζεται κατάλυση ασύλου και ακαδημαϊκών ελευθεριών, είναι φαντασιοπληξίες βαθειά συντηρητικών κατ' όνομα και μόνον αριστερών.
    Άδικα τα λέω όμως... δεν πρόκειται καν να σκεφτούν "γιατί άραγε μας βλέπει έτσι αυτός(ή) εδώ...".. Θα παραμείνουν στην κοσμάρα τους...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Απάντηση του Θόδωρου Χατζηπαντελή στο Νίκο Μάργαρη όταν ο τελευταίος δημοσιοποίησε στο dialogos-DEP μήνυμα φοιτητή του που αναρτήθηκε από τον ίδιο παραπάνω:

    Αγαπητέ Νίκο,

    αν μιλάς μέσω του φοιτητή του τμήματος σου (φοιτητές σας δεν είναι: φοιτούν στο τμήμα σας) είναι φυσικά δικαίωμα σου. Αν επιπλέον νομίζεις ότι δεν πρέπει να αντιμετωπιστεί το θέμα αυτό και να γίνεται αντιληπτό το άσυλο ως ασυλία πράξεων πάλι είναι δικαίωμα σου. Σε ένα blog ή site ο καθένας εκφράζει ελεύθερα τις απόψεις του. Στην καθημερινή πρακτική, στις πράξεις του, πρέπει να σέβεται κοινούς κανόνες λειτουργίας. Ή όχι;

    Αναρωτιέμαι. Συμφωνείς να παρκάρει κάποιος όπου θέλει; Συμφωνείς να αντιγράφει κάποιος στις εξετάσεις; Συμφωνείς να μπορεί μιά ομάδα φοιτητών να εμποδίζει τη λειτουργία της Συγκλήτου ή να διαλύει τη Γενική Συνέλευση ενός τμήματος; Συμφωνείς να μην επιτρέπει κάποια ομάδα την οργάνωση μιας εκδήλωσης; Συμφωνείς να μπορεί κάποια ομάδα να μην επιτρέπει τη διενέργεια εκλογών;

    Κανείς δεν μπορεί να περιορίσει το άσυλο. Μόνο που το άσυλο είναι το απεριόριστο δικαίωμα να εκφράζει τις επιστημονικές ή πολιτικές απόψεις του χωρίς να ασκεί κάποιος δίωξη για αυτές. Με αυτή την έννοια και οι απόψεις του φοιτητή που προωθείς -άσχετα από τις εκφράσεις που χρησιμοποιεί- κυκλοφορούν ελεύθερες.

    Άσυλο δεν είναι η ασυλία οποιουδήποτε για οποιαδήποτε πράξη. Το άσυλο στο μυαλό μερικών είναι γεωγραφικά προσδιορισμένο. Σε αυτή τη συλλογιστική ότι γίνεται στο χώρο του Πανεπιστημίου δεν πρέπει να αντιμετωπίσει κάποια επίπτωση.Επιπλέον: όποιος βρεθεί στο χώρο που καλύπτεται από το "άσυλο" δεν πρέπει να αντιμετωπίσει κάποια επίπτωση. Ακόμη και όσοι ευθύνονται για ότι έγινε στο ΚΥΤΠ δεν πρέπει -κατά το γεωγραφικό άσυλο- να έχουν οποιαδήποτε επίπτωση.

    Στη δική σου συλλογιστική υπάρχει άσυλο ή ασυλία; Όσοι ζούν για κάποιες ώρες μέσα στο Πανεπιστήμιο συγκροτούν μια κοινωνία. Πρέπει να τεθούν ρυθμιστικοί κανόνες κοινοί για όλους σε αυτή την κοινωνία; Πρέπει να ανατεθεί η προστασία των κανόνων σε κάποιους; Πρέπει να προσδιοριστούν τα όρια πράξεων και οι επιπτώσεις για αυτές; Εκείνο που ζητάμε με την διακύρηξη μας είναι να προσδιοριστούν (να μην είναι ασαφή και όπως κάθε φορά η "δύναμη" κάποιων τα προσδιορίζει), να γίνονται σεβαστά από όλους και να προσδιοριστεί τι ακριβώς επιπτώσεις θα έχει η παραβατική προς τους κοινούς κανόνες συμπεριφορά. Δηλαδή το αυτονόητο: Μια κοινωνία πρέπει να αποκτήσει κανόνες (Νόμους) και αρχές (Σύνταγμα). Και να αναθέσει το σεβασμό των κανόνων σε κάποια δύναμη. Την ονομάζουμε δύναμη φύλαξης. Αυτό πρέπει να γίνει; Ή όχι; Αν συμφωνούμε ότι πρέπει να γίνει η θέσμοθέτηση των ρυθμιστικών κανόνων πρέπει να προκύψει από δημοκρατικά συγκροτημένα όργανα. Δηλαδή τη Σύγκλητο. Όχι από ομάδες ή όργανα ή άτομα που αντλούν τη νομιμοποίηση από τον εαυτό τους ή ιδεατά σχήματα που αυτοί ερμηνεύουν αυθεντικά (το Θεό, την Επανάσταση, το Λαό, τους Φοιτητές). Και σε όσους ανατεθεί -δηλαδή τη δύναμη φύλαξης- να ασκείται έλεγχος από τα δημοκρατικά συγκροτημένα όργανα. Δηλαδή τη Σύγκλητο. Όχι από το Υπουργείο Εσωτερικών ή άλλες ομάδες -μη δημκρατικά συγκροτημένες- στο εσωτερικό της κοινωνίας αυτής. Πως σου φαίνονται αυτά; Όσον αφορά τους φοιτητές του δείνα ή του τάδε τμήματος ας προσπαθήσουν να θέσουν τη δική τους οπτική για τους κανόνες λειτουργίας του συστήματος που τους αφορά. Υποθέτω ότι η πλειονότητα τους θέλει την ύπαρξη πλαισίου για τις σπουδές και την παρουσία τους στο Ίδρυμα.

    Η ανυπαρξία κανόνων προωθεί την αυθαιρεσία των αποφάσεων και την ασάφεια των ρυθμίσεων. Προωθεί το δίκαιο του ισχυρότερου. Όπως και αν προκύπτει αυτός ο ισχυρότερος. Είναι αυτό που ονομάζουμε αδιαφάνεια, διαπλοκή και διαμεσολάβηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Μήνυμα του Γιάννη Μυλόπουλου στο dialogos-DEP για τη διακήρυξη:

    Αγαπητοί κι αγαπητές,

    Παρακαλώ δεχτείτε τις παρατηρήσεις μου για την Κοινή Διακήρυξη η οποία αν μη τι άλλο, άνοιξε τη συζήτηση για ένα κορυφαίας σημασίας ζήτημα:

    1. Κάθε προσπάθεια υπεράσπισης των ακαδημαϊκών ελευθεριών που δεν προβάλλει ως θεμελιώδες διακύβευμα την αυτονομία/αυτοδιοίκηση του πανεπιστημιακού χώρου και δεν αναγορεύει σε κορυφαίο ζητούμενο την ανεξαρτησία του από κάθε μορφή εξουσίας, (κρατικής, κομματικής, οικονομικής, θρησκευτικής ή όποιας άλλης), δεν είναι συμβατή με τις ακαδημαϊκές αρχές.

    2. Κάθε αναφορά στο ακαδημαϊκό άσυλο που δεν ξεκινά από τη θεμελιώδη παραδοχή ότι η θέσπισή του αποτελεί την κορυφαία έκφραση της αυτονομίας του ακαδημαϊκού χώρου, δεν υπηρετεί την ιστορική αλήθεια.

    3. Εφόσον συναποδεχτούμε τις παραπάνω θεμελιώδεις αρχές και τις θεωρήσουμε ως βασικό καταστατικό μας χάρτη, τότε και μόνον τότε το εγχείρημα του καθορισμού εσωτερικών κανόνων για την προάσπιση της δημοκρατικής λειτουργίας και την περιφρούρηση των ακαδημαϊκών ελευθεριών αποκτά νομιμοποίηση. Σε κάθε άλλη περίπτωση, η προσπάθεια μοιάζει περισσότερο με απόπειρα περιορισμού των ελευθεριών και γι' αυτό θα προκαλεί αντιδράσεις.

    Πρώτα λοιπόν οι αρχές και μετά οι κανόνες που τις προστατεύουν.

    4. Το μεγαλύτερο στοίχημα για το δημόσιο πανεπιστήμιο σήμερα, είναι η ανάκτηση της αξιοπιστίας και της χαμένης τιμής του. Η κατάσταση χειροτερεύει, όσο εμείς δε συμφωνούμε μεταξύ μας. Και δε θα συμφωνούμε, όσο τα φοβικά αντανακλαστικά υπερισχύουν του οράματος της περιφρούρησης της αυτονομίας του χώρου μας.

    Με την πίστη ότι μπορούμε να συνεννοηθούμε σε ένα κορυφαίας σημασίας ζήτημα,

    Γιάννης Μυλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Απάντηση Παναγιώτη Γκλαβίνη στο παραπάνω μήνυμα Γ. Μυλόπουλου στο dialogos-DEP:

    Κύριε Μυλόπουλε,

    Την επομένη της κρίσης, συμφωνήσατε αν δεν κάνω λάθος στην ανάγκη να καταρτισθεί ένα σχέδιο διαχείρισης κρίσεων. Το είπατε και το ξεχάσατε;

    Φυσικά και η Διακήρυξη ερείδεται επί της αυτονομίας και της αυτοδιοίκησης του πανεπιστημιακού χώρου. Αναζητά τις δικές μας ευθύνες ως διαχειριστών του χώρου αυτού και εναποθέτει στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα το πρώτον την περιφρούρησή του (βλ. σημείο 1 του διά ταύτα της Διακήρυξης http://fylaxi.blogspot.com/).

    Εμείς δεν θα πρέπει, λοιπόν, να συμφωνήσουμε μεταξύ μας τί απαξιώνουμε ως πράξη ή ενέργεια που καταστρατηγεί το άσυλο; Αυτό λέμε. Και να αντιμετωπίσουμε κάθε τέτοια πράξη πρώτα εμείς με διαρκή εγρήγορση και ειρηνική κινητοποίηση.

    Αν δεν τα καταφέρουμε, λέμε αν (διότι πολλές φορές για να τα καταφέρουμε θα πρέπει να πάρουμε τα ρόπαλα και να συγκρουστούμε π.χ. με τους επιδρομείς που σπάσανε το ΚΥΤΠ), τότε δεν θα πρέπει οι φύλακές μας να κληθούν ν' αντιμετωπίσουν την όποια κατάσταση θα συμφωνήσουμε εμείς από πριν ότι καταπατά το άσυλο; Στη βάση σχεδίου;

    Κι αν δεν τα καταφέρουν οι φύλακές μας ή αν κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τότε δεν θα πρέπει να εφαρμόσουμε το νόμο, κύριε Μυλόπουλε;

    Απλά πράγματα, που θέτουν την ίδια την Πανεπιστημιακή Κοινότητα στο κέντρο και της συμφωνίας των κανόνων συμπεριφοράς και της εφαρμογής τους.

    Πού διαφωνείτε, δεν κατάλαβα, και για ποιά φοβικά αντανακλαστικά μιλάτε; Πού τα είδατε τα φοβικά αντανακλαστικά;

    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  39. Μήνυμα της Ρίας Καλφακάκου στο dialogos-DEP:

    Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου: Το θάνατο του ασύλου και των ακαδημαϊκών ελευθεριών εδώ και καιρό την απεργάζονται διάφοροι τεμνόμενοι κύκλοι με πολλούς τρόπους. Τώρα έχουμε το κείκενο των 3 παρατάξεων. Πρέπει να πω βέβαια πως είναι προς τιμήν τους που οι 3 κινήσεις μιλούν ανοιχτά χωρίς προσχήματα.

    Οι αντιρρήσεις μου :

    o Είμαστε σε εποχή μιας μεγάλης κρίσης, οικονομικής, ιδεολογικής, πολιτικής. Κρίση που δημιουργεί το έδαφος για κοινωνικές συγκρούσεις που κάποια στιγμή ίσως πάρουν και πιο βίαιες μορφές . Όλη η χώρα είναι ανοχύρωτη και το Πανεπιστήμιο είναι κομάτι του κοινωνικού γίγνεσθαι.

    o Δεν είμαστε μάρτυρες φαινομένων βίας, καταστροφών, καταλήψεων, ληστειών, κ.λ.π. στο Πανεπιστήμιο ενώ η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση γαλήνης. Τα φαινόμενα στο Πανεπιστήμιο είναι φαινόμενα που βιώνει ολόκληρη η Ελληνική κοινωνία.

    o Και βέβαια τα φαινόμενα κοινωνικών αναταραχών που έχουν ρίζες σε βαθύτατα και κρίσιμα κοινωνικά προβλήματα δε λύνονται κυρίως με τη καταστολή. Στο κείμενο των τριών κινήσεων αναφέρονται τα προβλήματα χωρίς πουθενά να υπαινίσσονται έστω τις αιτίες τους.

    (συνεχίζεται κατωτέρω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  40. o Το σύνθημα "η βία απ΄ όπου και αν προέρχεται" είναι απολιτικό και αποπροσανατολιστικό. Αλλά αν μιλήσουμε για τη βία απ΄ όπου και αν προέρχεται γιατί στο κείμενο δεν αναφέρεται πουθενά η επίσημη θεσμοθετημένη βία της εξουσίας. Είμαστε αντίθετοι και σε αυτήν; Στην κυβερνητική , αστυνομική , κρατική βία; Στη ιδεολογική, ψυχολογική, πρακτική βία που συχνά εφαρμόζεται απο διοικητικά όργανα του Πανεπιστημίου; Στη βία της νομοθεσίας ( όχι χρηματοδότηση στα μεταπτυχιακά, αν δεν γίνει αξιολόγηση είναι ένα απλό παράδειγμα και βέβαια υπάρχουν πολυ σοβαρότερα); Στη βία των ΜΜΕ που καθημερινά απαξιώνουν το(με όλα τα προβλήματα )πολύ υψηλού επιπέδου ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο και αφήνουν χώρο στην θεσμοθέτηση της ιδιωτικής ανώτατης εκπαίδευσης και στα ΚΕΣ;

    o Για τις καταλήψεις :

    - Όπως ό,τι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό ( δες Βουλγαράκης και οι Off shore του) , έτσι ό,τι δεν είναι "νόμιμο" δεν είναι εξ αρχής ανήθικο και απορριπτέο. Και η απεργία ήταν παράνομη και χύθηκε αίμα για να νομιμοποιηθεί στο αστικό καθεστώς.

    - Είναι αλήθεια πως ένα όχι αξιοκαταφρόνητο τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας ,που περιλαμβάνει πολλούς αξιόλογους, σκεπτόμενους και με δημοκρατικό ήθος συναδέλφους είναι αντίθετο με τις καταλήψεις.

    (συνεχίζεται κατωτέρω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  41. Η διαφωνία, η ενόχληση, η απόρριψη των καταλήψεων ως μέσου πάλης, ο θυμός ακόμα ενάντια σε κάποιες ενέργειες, δεν δικαιολογούν βέβαια τη χρήση αστυνομικής βίας. Δεν είναι δυνατόν ένα τμήμα της πανεπιστημιακής κοινότητας(έστω η πλειοψηφία)να χρησιμοποιεί την αστυνομική βία στην αντιπαράθεση με κάποια έστω και μειοψηφία του πανεπιστημιακού κινήματος. Και μάλιστα οι καθηγητές εναντίον των φοιτητών. Κανείς γονιός δεν θα έφερνε την αστυνομία για να τιμωρήσει το παιδί του. Για τις καταλήψεις στα σχολεία, στις δημοσκοπήσεις φαίνεται πως η κοινή γνώμη διαφωνεί με τους καταληψίες μαθητές, αλλά δεν συμφωνεί να μπεί η αστυνομία στα σχολεία.

    - Θέλουμε να γίνει το Πανεπιστήμιο ο ναός της γνώσης, των νέων ιδεών, η πνευματική πρωτοπορία της κοινωνίας, πρωτοπόρο στη χρήση αστυνομικής βίας εναντίον φοιτητών του ;

    Λυπάμαι αγαπητοί φίλοι το κείμενο των τριών παρατάξεων είναι κοντόφθαλμο και μικροπολιτικό. Με στόχο να κερδίσει τη πλειοψηφία των συναδέλφων που όντως ανησυχούν για τα φαινόμενα βίας, λεηλασιών, καταλήψεων, αυθαιρεσιών διοικητικών οργάνων, επισφαλών θέσεων εργασίας (εργολάβοι, 407, κτλ ), πρόχειρων και αντιφατικών νομοθεσιών και της εντεινόμενης προσπάθειας υποβάθμισης του δημόσιου Πανεπιστημίου ώστε να προωθηθεί η ιδιωτική ανώτατη εκπαίδευση, το κείμενο απομονώνει μόνο ορισμένα από τα προβλήματα και προτείνει λύσεις που ανοίγουν το δρόμο για έντονες και βίαιες αντιπαραθέσεις στον ακαδημαϊκό χώρο και ανοίγουν ένα αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ καθηγητών και φοιτητών.

    Ρία Καλφακάκου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  42. PRIORITIZATION:

    Καταθέσαμε μια πρόταση στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα. Επί της ουσίας της πρότασης, που αντιμετωπίζει ένα συγκεκριμένο πρόβλημα, θελήσαμε τη γνώμη σας. Το γεγονός ότι υπάρχουν κι άλλα προβλήματα στο Πανεπιστήμιο, πολλά, είναι αδιαμφισβήτητο. Ας κοιτάξουμε, όμως, για μια φορά, χωρίς υπεκφυγές, ένα θέμα, πάνω στο οποίο ίσως και να μπορέσουμε να συμφωνήσουμε.

    Εμείς προτείνουμε, λοιπόν, να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε μεταξύ μας ποιές πράξεις ή ενέργειες θεωρούμε ότι καταστρατηγούν το άσυλο. Κι αυτές να τις αντιμετωπίσουμε πρώτα εμείς, με ειρηνική κινητοποίηση και υπευθυνότητα, όπου αυτό είναι εφικτό, και είναι πράγματι εφικτό σε πολλές περιπτώσεις. Από 'κει και πέρα, αν δεν τα καταφέρνουμε εμείς στο πλαίσιο της λεγόμενης περιφρούρησης του χώρου μας, να αναθέσουμε στους φύλακές μας να το πράττουν, οργανωμένα στη βάση σχεδίου, συμφωνημένου από πριν. Αν κι αυτοί αδυνατούν να το πράξουν ή κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τότε (και μόνον τότε) να εφαρμόζουμε επιτέλους το νόμο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

    Απλά πράγματα. Μπορούμε να συμφωνήσουμε σ' αυτό το πλαίσιο; Σίγουρα υπάρχουν κι άλλα προβλήματα, κι άλλες προτεραιότητες. Δεν θα πάμε πουθενά, όμως, αν κάθε τόσο λέμε ότι ναι αυτό πρέπει να λυθεί, αλλά πρώτα θα πρέπει να λυθεί το άλλο ή και το άλλο ή και πολλά άλλα μαζί. Εμείς προτείνουμε να λύσουμε τούτο δω τώρα, νηφάλια, χωρίς να πιεζόμαστε από γεγονότα σαν αυτά - ουκ ολίγα - που ζήσαμε τελευταία και σαν αυτά που - κακά τα ψέμματα - θα ξαναζήσουμε.

    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  43. Απάντηση Π. Γκλαβίνη στο dialogos-DEP στη Ρία Καλφακάκου:

    Αγαπητή Ρία,

    Σε όλα τάλλα που λέτε, απάντησα ήδη σε προηγούμενα μηνύματα. Θέλω εδώ να σταθώ σε όσα λέτε για τις καταλήψεις, αποδίδοντας στη Διακήρυξη πράγματα που δεν λέει.

    Ποιός είπε ότι, αν γίνει κατάληψη σε μια Σχολή, θα πρέπει να φέρουμε την αστυνομία; Πού το είδατε αυτό γραμμένο;

    Η θέση της Διακήρυξης κατά των καταλήψεων έχει σαφή παιδαγωγικό χαρακτήρα και είναι απολύτως τεκμηριωμένη στη Δημοκρατία (αυτό το πολίτευμα έχουμε τώρα εν πάση περιπτώσει) και στον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου (που κανείς δεν δικαιούται να κλείνει). Δεν συνιστά, όμως, η κατάληψη αυτή καθαυτή καταστρατήγηση του ασύλου. Αυτό που δεν επιτρέπεται (σε κανέναν), είναι να βάζει λουκέτο (με αλυσίδα και κλειδαριά κυριολεκτικά, συνέβη πολλές φορές) σε έναν δημόσιο (πανεπιστημιακό εν προκειμένω) χώρο. Το (συνταγματικό) δικαίωμα των φοιτητών να διαμαρτύρονται για ο,τιδήποτε αποφασίσουν, είναι απολύτως σεβαστό, δεν τους επιτρέπεται όμως να κλείνουν έναν δημόσιο χώρο, να μην επιτρέπουν δηλαδή την ελεύθερη πρόσβαση σε αυτόν όσων δικαιούνται να κάνουν χρήση αυτού. Κάτι τέτοιο προσβάλλει αυτή την ίδια την Ακαδημαϊκή Ελευθερία, όπως με ψήφισμά της έχει αποφανθεί η Σχολή μας:

    QUOTE: Η Ακαδημαϊκή Ελευθερία, η ελευθερία επιστήμης και έρευνας και το δικαίωμα στη Παιδεία είναι ό,τι πολυτιμότερο έχει κατακτήσει το Δημόσιο Πανεπιστήμιο μέχρι σήμερα για λογαριασμό όχι μόνο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας, αλλά και ολόκληρης της Ελληνικής Κοινωνίας, στην οποία και ανήκει. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα των καθηγητών να απεργούν από το εκπαιδευτικό και ερευνητικό τους έργο ή των φοιτητών να απέχουν από την συμμετοχή τους στα μαθήματα ή τις εξετάσεις, αγωνιζόμενοι για τα δικαιώματά τους και τις διεκδικήσεις τους, όταν αυτό αποφασίζεται με διαδικασίες νομιμοποιημένες στο πλαίσιο των συνδικαλιστικών τους οργάνων. Όμως, στο πλαίσιο των διεκδικήσεών μας, κανένας μας δεν έχει το δικαίωμα να «κλείνει» τις Σχολές και τα Πανεπιστήμια. UNQUOTE

    Αν είστε υπέρ αυτών των μορφών καταλήψεων, που παραβιάζουν θεμελιώδεις ατομικές & συλλογικές ελευθερίες στο Πανεπιστήμιο, τότε λάθος μήνυμα στέλνετε στους φοιτητές σας. Εμείς λέμε ότι στο πλαίσιο των αγώνων τους, οι φοιτητές δεν θα πρέπει να φτάνουν σε τόσο ακραίες μορφές διαμαρτυρίας. Ούτε για αστυνομία μιλάμε, ούτε για καταστολή των καταλήψεων με την παρέμβαση της αστυνομικής δύναμης.


    Π. Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  44. Απάντηση Θόδωρου Χατζηπαντελή στη Ρία Καλφακάκου:

    Αγαπητή μου Ρία,

    το ότι βρισκόμαστε σε εποχή μεγάλης κρίσης δεν δικαιολογεί να διαλύει κάποια ομάδα φοιτητών τη Σύγκλητο ή να απαγορεύει τη διενέργεια εκλογών ή να κλέβει κάποιος στις εξετάσεις ή να παρκάρει παράνομα ή να καταστρέφει ή να κλέβει εξοπλισμό ή να δέρνει άλλους ή να σπάει εξοπλισμό στο ΚΥΤΠ.

    Πάντα υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από κάποια άλλα. Ούτε το απόλυτο καλό υπάρχει, ούτε το απόλυτο κακό. Θυμάσαι ότι εν ονόματι της ιμπεριαλιστικής περικύκλωσης είχαν περισταλεί οι ατομικές ελευθερίες στις διάφορες Χώρες που παρίσταναν ότι προχωρούν προς την αταξική κοινωνία; Πως εν ονόματι του εσωτερικού εχθρού οι διάφορες γραφειοκρατείες των Χωρών αυτών πλούτιζαν και ζούσαν μέσα στη χλιδή; Το ιστορικό και σεις καταπιέζετε τους Μαύρους λέει πάρα πολλά...

    Αν λοιπόν η Σύγκλητος (δηλαδή το δημοκρατικό όργανο διοίκησης του Πανεπιστημίου) θέσει κανόνες κοινής λειτουργίας όλων στο Ίδρυμα, οργανώσει μια υπηρεσία φύλαξης και προσδιορίσει ποιος πράξεις πρέπει να θεωρούνται παραβατικές και τι θα σημαίνει η παράβαση, θα δουλεύει υπέρ του ιδιωτικού πανεπιστημίου; Χιλιάδες πανεπιστήμια σε όλο τον κόσμο που έχουν υπηρεσίες φύλαξης δουλεύουν υπέρ του ιδιωτικού τομέα ή στις τοπικές κοινωνίες τους δεν υπάρχει εγκληματικότητα εκτός πανεπιστημίου;

    Υπάρχει η βία της Νομοθεσίας. Σημειώνω ότι στη χώρα γίνονται ελεύθερες εκλογές -σε αντίθεση με άλλα μοντέλα πολιτικών συστημάτων- στις οποίες συμμετέχουν κόμματα που εκλέγουν βουλευτές -σε αντίθεση με άλλα μοντέλα πολιτικών συστημάτων- οι οποίοι ψηφίζουν εν ονόματι μας Νόμους που κατά το Σύνταγμα μας είμαστε υποχρεωμένοι να σεβόμαστε. Διαφωνώ με πολλούς Νόμους, προσπαθώ να πείσω τους υπόλοιπους να αλλάξουν, αν χρειαστεί απεργώ -γιατί πάλι το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελευθερία της απεργίας -σε αντίθεση με άλλα καθεστώτα που την απαγόρευαν-, προσπαθώ να τους πεισω να ψηφίσουν ένα άλλο κόμμα που έχει διαφορετικές προτάσεις και λέει ότι θα ψηφίσει άλλους Νόμους. Εκείνο που δεν κάνω είναι να θεωρώ ότι αυτονόητα εγώ ερμηνεύω αυθεντικά το καλό και το κακό και άρα ότι λέω και κάνω εγώ είναι αυτονόητα το σωστό. Και όποιος διαφωνεί μαζί μου είναι εχθρός, δουλεύει υπέρ του ιδιωτικού, θέλει να βάλει την αστυνομία στα Ιδρύματα.

    (συνεχίζεται κατωτέρω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  45. Σωστά αναφέρεσαι στις καταλήψεις στα σχολεία. Μαθητές οργανώνουν μια θεατρική παράσταση μίμησης των μεγαλύτερων τους -σχεδόν επετειακά στο τέλος κάθε χρόνου. Μάλιστα η δευτέρα Λυκείου με την αφέλεια της όταν οι συνάδελφοι εκπαιδευτικοί κριτικάρουν το γεγονός λέει: δηλαδή εμείς δεν θα κάνουμε κατάληψη; Με τι αιτήματα; Μέχρι και εναντίον του Καποδίστρια ΙΙ. Με τι αποτέλεσμα; Να μην πηγαίνουν εκδρομές και να μην έχουν χρόνο για παράλληλες δραστηριότητες για να καλυφθεί η ύλη! Οι πολιτικές δυνάμεις αντί να ασκούν κριτική στο γεγονός "χαϊδεύουν τα αυτιά των μαθητών" -μην ενοχλείσαι όλες το κάνουν- και τους μαθαίνουν ότι μπορεί να "αγωνίζονται" προσχηματικά. Τι αποτέλεσμα έχει η κατάληψη ενός πανεπιστημιακού κτηρίου; Έχει κάποιο νόημα μια ομάδα -εν ονόματι μιας θεωρητικής πλειονότητας φοιτητών- να κλειδώνει ένα κτήριο; Τι είναι στην πραγματικότητα μια κατάληψη; Αποχή από τα μαθήματα, μόνο που οι αποφασίζοντες επειδή γνωρίζουν ότι δεν αντιπροσωπεύουν το σύνολο και δεν μπορούν να περιφρουρήσουν την απόφαση τους την επιβάλουν κλειδώνοντας το κτήριο. Και μετά αρχίζουν να διεκδικούν να δώσουν εξετάσεις, να γίνει ειδική μεταχείρηση συναδέλφων τους, να παρατείνουμε το έτος, να δώσουν διπλές και τριπλές εξετάσεις.

    (συνεχίζεται κατωτέρω)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  46. Φυσικά υπάρχουν σοβαρότερα θέματα από την ασφάλεια στο εσωτερικό των Ιδρυμάτων. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Ας προσπαθήσω να περιγράψω μερικά από αυτά. Τι άραγε υπάρχει πίσω από την αντίδραση στην προσπάθεια εξορθολογισμού στα πανεπιστήμια; Δυστυχώς η προσπάθεια διατήρησης της σημερινής αυθαιρεσίας. Γιατί σήμερα η ανυπαρξία θεσμικών κανόνων και η ασάφεια τους παράγει αυθαιρεσία και μεροληψία. Πως η ανάγκη να υπολογίζονται όλα τα έσοδα (από κάθε πηγή) στον προϋπολογισμό βαφτίζεται αντιδραστική; Όχι τυχαία ή μεγάλη αντίσταση προέρχεται από τα Ιδρύματα που παράλληλα με τον κρατικό προϋπολογισμό έχουν σοβαρά ποσά από άλλες πηγές. Τα οποία θέλουν να χρησιμοποιούν όπως αυτά θέλουν. Συμμετέχουν στο μοίρασμα των κοινών ενώ δεν θα έπρεπε, και φωνάζουν ότι αν μειωθεί το ποσοστό τους, θα μειωθεί το συνολικό ποσό. Αντί να αγωνιζόμαστε να μοιραστεί το διαθέσιμο αναλογικά με τις ανάγκες -τις τεκμηριωμένες- όλων, αγωνιζόμαστε να μην χάσουν το προνόμιο που έχουν! Τα δικά τους δικά τους και τα μισά δικά μας δικά τους. Είναι σαν τους επαγγελματίες που δεν κόβουν αποδείξεις βάζοντας το ΦΠΑ στην τσέπη τους, φοροδιαφεύγοντας και μετά σε παραμυθιάζουν ότι κάνουν αντίσταση στην εφορία. Επειδή κλέβει κάποιος έχουν δικαίωμα να κλέβουν και αυτοί! Και εσύ και εγώ να τους συμπαραστεκόμαστε και να βρίζουμε τη μοίρα μας που δεν μπορούμε να κλέψουμε. Θυμήσου τι αποκάλυψε η έρευνα στο Πάντειο! Ποιοι αντιδρούν στην καθολική ψηφοφορία; Αν εξαιρέσουμε αυτούς που αντιδρούν γιατί πρέπει να αντιδρούν σε κάθε τι, αντιδρούν αυτοί που μπορούσαν να προσεγγίζουν υποψηφίους και να ανταλάσσουν ψήφους εκλεκτόρων με υποσχέσεις και προσωπικές χάρες.

    Στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν δίκες προθέσεων. Υπάρχει μόνο πολιτικός ανταγωνισμός, προσπάθεια με δημοκρατικά και ειρηνικά μέσα να εκφραστεί η πλειοψηφία. Οι πολλοί αποφασίζουν, η γνώμη των λίγων γίνεται σεβαστή και αυτοί οι λίγοι προσπαθούν να πείσουν τους πολλούς να αλλάξουν τις θέσεις τους. Εκτός και αν δεν έχουμε δημοκρατία και πρέπει να πάρουμε τα όπλα -που είναι δίπλα στο πόδι μας- και εν ονόματι των πολλών που δεν θέλουν να κάνουμε αυτά που αυτοί δεν θέλουν πάντα για το καλό τους...

    Και κάτι τελευταίο. Πανεπιστημιακό κίνημα δεν υπάρχει. Ο ρόλος μας είναι διαφορετικός από το ρόλο των φοιτητών, διαφορετικός από το ρόλο των άλλων εργαζόμενων. Συμμετέχουμε σε μια κοινωνία με διαφορετικές αφετηρίες, διαφορετικές ευθύνες, διαφορετική στόχευση. Μπορεί οι διάφορες κοινωνικές ομάδες αυτής της κοινωνίας να συγκλίνουν σε διάφορα θέματα, αλλά δεν συγκροτούν κάτι ενιαίο. Το νομικό πλαίσιο ρυθμίζει τις μεταξύ μας σχέσεις, τις υποχρεώσεις καθενός, το πλαίσιο αρμοδιότητας του. Για αυτό άλλωστε και η διοίκηση των Ιδρυμάτων είναι θεσμός συνδιοίκησης και όχι σοβιετικού τύπου διοίκηση. Τέτοια υπήρχε μόνο στην Κίνα την εποχή της πολιτιστικής επανάστασης... Για να στείλει τους διαφωνούντες στην τότε διαχείριση στους αγρούς για να αρθεί η διάκριση πνευματικής και χειρωνακτικής εργασίας....

    Θόδωρος Χατζηπαντελής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  47. Μήνυμα του Σταύρου Γαβριηλίδη στο dialogos-DEP

    Αγαπητοί συνάδελφοι

    Με αφορμή το κείμενο-διακύρηξη, πέστε το όπως θέλετε, των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων επιτέλους αρχίσαμε να συζητούμε σοβαρά μερικά, έστω επιλεγμένα και ίσως όχι απόλυτης προτεραιότητας, προβλήματα του Πανεπιστημίου μας.

    Μερικοί προσεγγίζουν το θέμα σε πρακτική βάση (Γκλαβίνης, Χατζηπαντελής), άλλοι σε θεωρητική βάση (Μυλόπουλος), μερικοί προσθέτουν και συναισθηματικά στοιχεία (Καλφακάκου) ενώ τέλος μερικοί αντιμετωπίζουν τα συζητούμενα θέματα αποσπασματικά (Μάργαρης). Ομολογώ ότι απολαμβάνω αυτή την ποιοτική μετεξέλιξη του μεταξύ μας διαλόγου. Αναγνωρίζω ότι κάθε συνομιλητής καταθέτοντας την άποψη του συνεισφέρει στην ανάγκη μας να καταλάβουμε τελικά που είναι τα προβλήματα και τι Πρέπει να θέλουμε. Αναγνωρίζω ότι όλλοι θέλουμε το καλό του πανεπιστημίου μας και πιστεύω ότι ξεκινώντας, έστω, από διαφορετικές αρχές θα συγκλίνουμε σε έναν κοινό παρονομαστή αρχών και ιδεών. Ας μη βιαστούμε να υοθετήσουμε ή να απορρίψουμε θέσεις και απόψεις διαφορετικές από τις δικές μας, προσφέροντας χρόνο στον εαυτό μας για μια δεύτερη θεώρηση των πραγμάτων. Προσωπικά, ακολουθώντας τα παραπάνω είμαι πρόθυμος να συμμετάσχω στον διάλογο που είμαι σίγουρος ότι κάτι καλό θα φέρει στο τέλος.

    Σταύρος Γαβριηλίδης
    Ιατρική Σχολή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  48. Μήνυμα του Ν.Ι.Μάργαρη στο dialogos-DEP

    Εκλεκτέ συνάδελφε Σταύρε Γαβριηλίδη,

    Από το στόμα σου και στου Θεού το αυτί!

    Πράγματι, οφείλουμε, είμαστε υποχρεωμένοι, να συγκλίνουμε σε κοινούς στόχους και κοινούς τρόπους δράσης. Και πιστεύω ότι αυτό σήμερα είναι εφικτό.

    Σταύρε Γαβριηλίδη, είσαι σοφός!

    Εύχομαι ολόψυχα να είσαι καλά

    Με ιδιαίτερη εκτίμηση

    Νίκος Ι. Μάργαρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  49. Μήνυμα Ορέστη Καλογήρου στο dialogos-DEP

    Πριν από λίγους μήνες θα ήταν αδιανόητο να συζητάμε τα όσα θέτει η κοινή διακήρυξη των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων. Από τότε όμως πολλά άλλαξαν. Έτσι, η απλή αυτή πρωτοβουλία είχε σαν αποτέλεσμα το αυτονόητο. Να συζητάμε δημόσια απόψεις, που μέχρι πρότινος συζητούσαμε κατ΄ ιδίαν μεταξύ μας. Και μάλιστα απόψεις, που κατά την γνώμη μου δεν ξεπερνούν το αυτονόητο, δεν είναι κάτι περισσότερο από τον κοινό τόπο. Οι κανόνες συμπεριφοράς, που θέτει σε διάλογο η κοινή διακήρυξη, δεν είναι τίποτε άλλο από ότι κατά τη γνώμη μου ισχύει στις 191 από τις 192 χώρες του ΟΗΕ, πλην της μίας και μοναδικής, δηλαδή της δικής μας (ως γνωστόν το Βατικανό δεν ανήκει στον ΟΗΕ). Άλλες από αυτές είναι ίσως πιο πολιτισμένες από τη δική μας, άλλες ίσως είναι λιγότερο πολιτισμένες. Σίγουρα, άλλες είναι πιο δημοκρατικές και άλλες είναι λιγότερο δημοκρατικές από την δική μας. Αλλά ας πάρουμε τα του οίκου μας. Σε τι διαφέρουν οι κανόνες που θέτει σε διάλογο η διακήρυξη από τα όσα ισχύουν π.χ. στα πανεπιστήμια της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας, της Ολλανδίας; Είναι οι χώρες αυτές πιο αντιδημοκρατικές από την δική μας; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η χώρα μας είναι πιο ευνομούμενη από αυτές; Όλοι και όλες βρισκόμαστε συχνά με συναδέλφους αυτών των χωρών. Τι θα απαντούσαν άραγε αν τους ρωτούσαμε το εξής: «στη χώρα σας τα πανεπιστήμια είναι δημοκρατικά ή αντιδημοκρατικά;. Έχω την αίσθηση, ότι θα μας κοιτούσαν σαν να είμαστε εξωγήινοι. Ας αντιστρέψουμε το ερώτημα. Αν αίφνης, εφαρμόζονταν εδώ οι κανόνες που θέτει σε διάλογο η κοινή διακήρυξη, το πανεπιστήμιό μας θα μετατρεπόταν από δημοκρατικό σε αντιδημοκρατικό; Τελικά, τι είναι το «ελληνικό παράδοξο»; Είμαστε ο περιούσιος λαός; Είμαστε η μόνη δημοκρατική χώρα στον κόσμο; Είμαστε ανώτερη φυλή; Είμαστε η μόνη χώρα στον κόσμο με εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα; Τι είναι αυτό που μας κάνει να μην μπορούμε να εφαρμόσουμε κανόνες που ισχύουν σε τόσο διαφορετικές χώρες, κουλτούρες, λαούς, νοοτροπίες; Χώρες με δυτικού τύπου δημοκρατίες (π.χ. όλες οι χώρες της ΕΕ, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς), χώρες με θεοκρατικά καθεστώτα (Ιράν), κομμουνιστικές χώρες (Κίνα), σοσιαλιστικές χώρες (Κούβα), ασιατικές, αφρικανικές, νοτιοαμερικανικές κλπ κλπ κλπ. Τι είναι λοιπόν το «ελληνικό παράδοξο»;

    Ορέστης Καλογήρου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  50. Απάντηση του Χρήστου Ελευθεριάδη στο dialogos-DEP στη Ρία Καλφακάκου:

    "Το θάνατο του ασύλου και των ακαδημαϊκών ελευθεριών εδώ και καιρό την απεργάζονται διάφοροι τεμνόμενοι κύκλοι με πολλούς τρόπους. Τώρα έχουμε το κείμενο των 3 παρατάξεων ."

    Υπεστήριξα το "κείμενο των τριών παρατάξεων"...
    Το ότι αυτό εξ ορισμού και εξ αρχής σημαίνει ότι απεργάζομαι τον θάνατο του ασύλου
    και των ακαδημαϊκών ελευθεριών, ομολογώ ότι δεν το είχα συνειδητοποιήσει... Νόμιζα, υπογράφοντας το κείμενο, αφού πρώτα το διάβασα προσεκτικά, ότι υπερασπίζομαι το πραγματικό πανεπιστημιακό άσυλο και όχι το έκτρωμα ασύλου που όλοι βιώσαμε πριν λίγο καιρό με τις λεηλασίες σε διάφορες σχολές. Με τα μάτια μας τα είδαμε, δεν μας τα μετέφεραν "πουλημένοι κοντυλοφόροι"... Τι να κάνουμε όμως... είναι φανερό ότι η έννοια "πανεπιστημιακό άσυλο" δεν σημαίνει για όλους το ίδιο πράγμα..

    Για τον θάνατο των ακαδημαϊκών ελευθεριών τον οποίο επίσης απεργάζομαι, κατά τους ισχυρισμούς
    του κειμένου που ακολουθεί, τι να πω... ας μην πω τίποτε...

    Και για τη χρήση αστυνομικής βίας εναντίον των φοιτητών μας, που υποτίθεται ότι και αυτό το απεργαζομεθα;;; και για αυτό τι να πω...

    Είναι φανερό ότι τα ίδια διαβάζουμε και άλλα καταλαβαίνουμε... Κάνουμε μερικές σωστές επισημάνσεις και παρεμβάλλουμε γενικής φύσεως απαξιωτικά σχόλια... Και με περισσή ευκολία αποδίδουμε στους άλλους πραγματικά ακατανόμαστες προθέσεις... Διάλογος λέγεται αυτό; Μεταξύ πολιτικών, δυστυχώς ναι, έτσι είναι αυτό που λέγεται διάλογος... Μεταξύ πανεπιστημιακών δεν θα έπρεπε να είναι έτσι...

    Χρήστος Ελευθεριάδης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  51. Μήνυμα του Χρήστου Μπαμπατζιμόπουλου στο dialogos-DEP:

    Στην πληθώρα των μηνυμάτων σχετικά με τη φύλαξη του Πανεπιστημίου, στα προσβλητικά και απαξιωτικά αρκετές φορές σχόλια που έχουν ανταλλαγεί αλλά και στις ηχηρές επιβραβεύσεις του είδους «κ. Τάδε, ... λόγω των απόψεών σου χαίρομαι που είμαι συνάδελφός σου», θα ήθελα και εγώ να δηλώσω ότι προσυπέγραψα το σχετικό κείμενο στο fylaxi.blogspot.gr για έναν απλούστατο λόγο: γιατί θεωρώ αυτονόητο ότι όπως όλα τα Πανεπιστήμια και Ιδρύματα του κόσμου θα πρέπει και το ΑΠΘ να διαθέτει μια δύναμη φύλαξης της περιουσίας του αλλά κυρίως προστασίας του κόσμου που δουλεύει σ’αυτό. Εννοείται ότι η δύναμη αυτή θα πρέπει να είναι κάτω από την απόλυτη ευθύνη της Πρυτανείας. Πολύ συχνά μένω αργά στο γραφείο μου. Λόγω της θέσης του πρέπει να διασχίσω όλο το campus για να βγω στην Εγνατία. Θα πρέπει να πω ότι πολλές φορές αισθάνομαι μια έντονη ανασφάλεια. Γνωρίζω επίσης πολύ καλά ότι πολλές γυναίκες συνάδελφοι μας δεν διασχίζουν με τίποτε το campus μόνες τους μετά τις 10 το βράδυ.

    Πιστεύω ότι η πρωτοβουλία συγκέντρωσης υπογραφών για ένα τόσο σοβαρό θέμα είναι προς τη σωστή κατεύθυνση. Αρκετά με την ανταλλαγή απόψεων. Όλοι το έχουμε εμπεδώσει το θέμα. Σίγουρα το πρόβλημα δεν είναι μεμονωμένο. Φταίει η κοινωνία, φταίει η ανεργία, φταίει η οικονομική κρίση, φταίει η σήψη της κοινωνίας μας, φταίνε τα πάντα. Εμείς δεν πρέπει να κάνουμε κάτι στοιχειώδες για το σπίτι μας; Νομίζω ότι είναι ώρα να πούμε ένα ναι στη φύλαξη ή ένα όχι. Είμαι βέβαιος ότι στο πλήρες κείμενο που είναι δημοσιευμένο στο fylaxi.blogspot.gr θα υπάρχουν και διαφωνίες. Φαντάζεται κανείς ότι υπάρχει δυνατότητα να προκύψει ένα κείμενο που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν τα εκατοντάδες άτομα που βρίσκονται στη λίστα του dialogos-dep; Θα ευχόμουν όλοι να πάρουν μέρος σε αυτήν την προσπάθεια, να μπουν στο σχετικό site και να ψηφίσουν. Αν διαφωνούν με τη φύλαξη πάλι θα μπορούσαν να μπουν στο site και να πουν ότι διαφωνούν (αν η αρνητική απάντηση δεν δημιουργεί προβλήματα στους διαχειριστές του site). Ας μετρηθούν επιτέλους κάποτε οι απόψεις. Υπάρχει κανείς που το φοβάται αυτό;

    Χρήστος Μπαμπατζιμόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  52. Μήνυμα Ν.Ι. Μάργαρη στο dialogos-DEP:

    Αγαπητοί συνάδελφοι, Ελευθεριάδη και Μπαμπατζιμόπουλε,

    Θεωρώ τις παρεμβάσεις άκαιρες και άσκοπες. Τον δρόμο μας τον έδειξε ο συνάδελφος Σταύρος Γαβριηλίδης.

    Το θέμα μας δεν είναι φύλαξη ή όχι άλλα φύλαξη και με ποιον τρόπο.

    Προτείνω, λοιπόν, όλους τους ενδιαφερόμενους να καταθέσουν τις προτάσεις τους και αυτές να υποβληθούν στη Σύγκλητο, ώστε το θέμα να συζητηθεί ενδελεχώς. Αν οι συνάδελφοι π.χ. Γκλαβίνης, Καλογήρου, Καλφακάκου, Καρνάβου κ.ά. καταφέρουν και μια κοινή σύνθεση απόψεων, τόσο το καλύτερο.

    Αν δεν έχουν τρόπο να υποβάλουν τις προτάσεις στη Σύγκλητο, που δεν το πιστεύω, προσφέρομαι προσωπικά να τις καταθέσω ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ και μόνο.

    Με τιμή

    Νίκος Ι. Μάργαρης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  53. Απάντηση Π. Γκλαβίνη στο παραπάνω μήνυμα του κ. Μάργαρη στο dialogos-DEP:

    Τώρα, αγαπητέ Πρόεδρε, τί να πω. Μπορώ να πω τίποτα; Όχι γιατί συμφωνείς με την κίνηση της Κοινής Πρωτοβουλίας, ξέρουμε ότι δεν συμφωνείς. Μπορώ, όμως, να μην αναγνωρίσω τη στάση ευθύνης που επιδεικνύεις τελικά απέναντι στο ζήτημα αυτό, μια στάση που - επιπλέον - προέρχεται και από το ΠΡΩΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΓΚΛΗΤΟΥ που εκφράστηκε δημόσια; έστω για να πει (1) υπάρχει ζήτημα φύλαξης και (2) πάμε στη Σύγκλητο να το συζητήσουμε. Τα άλλα μέλη της Συγκλήτου, άραγε, δεν διαβάζουν dialogos;

    Συμφωνούμε, λοιπόν, πως - επί της αρχής - το θέμα είναι η φύλαξη και - επί του επιχειρησιακού σκέλους - με ποιό τρόπο θα την διασφαλίσουμε. Αυτό εμείς το λέμε στη Διακήρυξή μας 'σχέδιο αντιμετώπισης καταστάσεων και διαχείρισης
    κρίσεων'.

    Για μας, η συγκέντρωση υπογραφών δεν είναι αυτοσκοπός. Είναι δημοκρατικός τρόπος έκφρασης πάνω στο φλέγον ζήτημα που θέτει μια Διακήρυξη, η οποία σε κάθε περίπτωση βάζει τους θεσμούς στο κέντρο της όλης διαδικασίας.

    ΝΑΙ, λοιπόν, ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ πάνω στο θέμα αυτό. ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΜΕ. Το λέμε στην ίδια την Διακήρυξη. Να το ξαναπούμε; Το ξαναλέμε. Θέλουμε να προκαλέσουμε έναν προβληματισμό που θα κορυφωθεί στη Σύγκλητο, γιατί εκεί θα πρέπει να παρθούν οι οριστικές αποφάσεις. Προχτές στο Δ.Σ. του ΕΣΔΕΠ αποπειράθηκα να θέσω το θέμα, μπας και κινούμασταν συναινετικά, αλλά οι συνάδελφοι της Συσπείρωσης και της ΔΗΠΑΚ ούτε που με άκουσαν.

    Τις δικές μας απόψεις, τις έχεις Πρόεδρε. Συνοψίζονται στα εξής:

    Α) Η Σύγκλητος του ΑΠΘ να προσδιορίσει και να οριοθετήσει τις πράξεις και τις ενέργειες εκείνες που σαφώς καταστρατηγούν το Άσυλο.

    Β) Η Πανεπιστημιακή Κοινότητα του ΑΠΘ να στηρίξει με αποφασιστικότητα την απόφαση αυτή της Συγκλήτου και να περιφρουρεί η ίδια με ειρηνική κινητοποίηση και υπευθυνότητα το Άσυλο όταν παραβιάζεται από τις παραπάνω πράξεις ή ενέργειες.

    Γ) Στην περίπτωση κατά την οποία η ίδια η Πανεπιστημιακή Κοινότητα αδυνατεί να περιφρουρήσει το Άσυλο όταν αυτό παραβιάζεται από τις παραπάνω πράξεις ή ενέργειες, τότε να παρεμβαίνουν οι φύλακες του ΑΠΘ στη βάση προκαθορισμένου σχεδίου για να προστατεύουν αυτοί το Άσυλο στις συγκεκριμένες περιπτώσεις, τελώντας σε κάθε περίπτωση υπό τις οδηγίες και τον αυστηρό έλεγχο των Πανεπιστημιακών Αρχών.

    Δ) Εάν οι φύλακες του ΑΠΘ αδυνατούν να προστατεύσουν το Άσυλο όταν παρέμβουν ή κινδυνεύει η σωματική τους ακεραιότητα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, τότε το Πρυτανικό Συμβούλιο του ΑΠΘ να εφαρμόζει, σαν ύστατο μέτρο, το νόμο για την προστασία του Ασύλου από την Πολιτεία στις περιπτώσεις εκείνες που θα έχει ρητά προσδιορίσει ότι αυτό καταστρατηγείται.

    Καμιά άλλη άποψη (επί της ουσίας ή επί της διαδικασίας) άκουσες ή διάβασες εδώ μέσα από κάποια άλλη παράταξη; Ποιά; Κραυγές και ψίθυρους, αφορισμούς και κινδυνολογίες ακούσαμε μόνο. Τίποτ' άλλο.

    Σε μας, οι άλλες παρατάξεις δεν απαντήσανε, ούτε επί της ουσίας, ούτε επί της προτεινόμενης από τη Διακήρυξη διαδικασίας. Ελπίζουμε (και το ευχόμαστε) ν' ανταποκριθούν στο δικό σου κάλεσμα.

    ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΟΙΚΤΟΙ ΣΕ ΟΛΑ.

    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  54. Μήνυμα Ελένης Κασάπη στο dialogos-DEP:

    Το Σάββατο το μεσημέρι για περισσότερο απο 20 λεπτά, κάπου σημείωσα τον ακριβή χρόνο, μπροστά στην είσοδο της έκθεσης, απάντι απο το αρχαιολογικό μουσείο, πολλοί αστυνομικοί με μοτοσυκλέτες, σταμάτησαν ένα αυτοκίνητο άσπρο. μετά έφασαν κι άλλοι συνάδελφοίτους με κίτρινα μηχανάκια και στολή. τα διακριτικά ολων ήταν εξαφανισμένα κάτω απο αλεξίσφαιρα γιλέκα. Τα τρία νεαρά άτομα που κατέβηκαν για έλεγχο απο το αμάξι, δέν διαμαρτυρήθηκαν, δέν φώναξαν, δέν επιχείρησαν να χτυπήσουν κανέναν, δέν είχαν τίποτα πάνωτους ή στο αμάξι για να αλλάξουν τα δεδομένα που απομνημόνευσα. Οι αστυνομικοί, έψαχναν και ξαναέψαχναν χωρίς σταματημό. κάποια στιγμή ένας απο αυτούς έφτασε απέναντίμου και σε απόσταση μόνο ενός μέτρου και έμεινε ακίνητος μπροστάμου, επειδικτά μπροστάμου. Έφυγα γιατί ήμουν μόνη και ειλικρινά φοβήθηκα, όπως φοβήθηκα και το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου που τρέχοντας κόλλησα δίπλα σε ένα γονιό που μετέφερε στην αγκαλιάτου το παιδίτου για το παιδιατρικό του ΑΧΕΠΑ. στις 17 Νοεμβρίου 2008 τρείς αστυνομικοί με στολή, κράνη και γκλόμπ, όταν με είδαν να έρχομαι μέσα στο σκοτάδι απο την Οδοντιατρική, προς την στροφή του ΑΧΕΠΑ, πλησίαζαν προς το μέροςμου περπαρτώντας με βιασύνη σε ένα πεζοδρόμιο που, συνεχίζω να πιστεύω, εντάσσεται στη γεωγραφία του ασύλου.

    ζούμε σε ένα κράτος αυταρχικό, έχουμε αστυνομία που δέν έχει εκπαιδευτεί με βάση αρχές και που συχνά δέν ανέχεται ούτε το βλέμα των πολιτών την ώρα που ενεργεί, έχουμε ένα πανεπιστήμιο γεμάτο παρέες και φέουδα, έχουμε και τη διακήρυξη που επιχειρεί, στη θέση οργάνων, να νομιμοποιήσει εξελίξεις μέσα απο την αναζήτηση ποσοτικών επιχειρημάτων που θα απορρέουν απο την άθροιση υπογραφών.

    το πανεπιστήμιο καταρρέει έτσι όπως είναι δομημένη η κατανομή δύναμης στη λήψη αποφάσεων λειτοργίας και αναπαραγωγήςτου στα τμήματάτου, αυτό θα έπρεπε να μας ανησυχεί.

    ελένη κασάπη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  55. Απάντηση Γιάννη Μυλόπουλου στα μηνύματα Ελένης Κασάπη και Π. Γκλαβίνη (ανωτέρω):

    Ελένη μου,

    Μην τους παρεξηγείς. Οι αστυνομικοί που σταμάτησαν μπροστά σου το αυτοκίνητο για έλεγχο και σε τρόμαξαν, μάλλον θα έψαχναν τους Χριστοφοράκο - Καραβέλα, υπευθύνους του σκανδάλου της Siemens, που τόσκασαν μέσα από τα χέρια τους 2 ολόκληρα χρόνια αφότου διαξάγεται η δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης.

    Αν διερωτάστε τι σχέση έχει η Siemens με τη συζήτησή μας για το Ακαδημαϊκό Άσυλο, σκεφτείτε παρακαλώ την ασυλία που απολαμβάνουν από το κράτος και τη δημόσια δύναμη όσοι ενέχονται για ανάμιξη σε κυβερνητικά σκάνδαλα διαφθοράς.

    Διότι αγαπητέ μου κε Γκλαβίνη,

    Άντε κι εμείς να συμφωνήσουμε (αν και δε νομίζω ότι χρειάζεται) ότι πρέπει να εφαρμόζεται ο νόμος. Πρέπει γι' αυτό να συμφωνήσει κι η... Αστυνομία. Διότι πόσες φορές κλήθηκε (ακόμη κι από τον ίδιο τον Πρύτανη) και δεν παρενέβη ως όφειλε? Από σεβασμό στο Άσυλο λες να το κάνει?

    Γι' αυτό μη θυμώνεις. Και δέξου καλοπροαίρετα τις ενστάσεις και τις υποδείξεις των συναδέλφων που βελτιώνουν το κείμενό σας.

    Σε ό,τι αφορά στις δικές μου υποδείξεις, σκεφτείτε, παρακαλώ, τη σημασία που έχει να προηγηθεί μια συζήτηση για τις αρχές της ακαδημαϊκής ελευθερίας και της αυτοδιοίκησης, από τις οποίες πηγάζει ο θεσμός του Ασύλου. Που δεν είναι για όλους αυτονόητες όπως πιστεύουμε...

    Γιάννης Μυλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  56. Ανταπάντηση Ρίας Καλφακάκου στο μήνυμα του Θόδωρου Χατζηπαντελή στο dialogos-DEP (ανωτ.):

    Αγαπητέ Θόδωρε

    Δεν θεωρώ εχθρούς όποιον διαφωνεί μαζί μου. Αλλά σίγουρα το κείμενο δείχνει πως 'θέλει να βάλει την αστυνομία στα Ιδρύματα'. Φαίνεται καθαρά στο τελευταίο κείμενο του Παναγιώτη.

    Φιλικά
    Ρία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  57. Απάντηση Θόδωρου Χατζηπαντελή στο παραπάνω μήνυμα της Ρίας Καλφακάκου στο Dialogos-DEP:

    'Να μπει η αστυνομία στα Ιδρύματα'. Λυπάμαι για τις ιδεοληψίες. Να φύγει και από εκεί που είναι! Η αστυνομία είναι δημόσια δύναμη τάξης, ελέγχεται από την εκλεγμένη κυβέρνηση. Αν δεν λειτουργεί σωστά, την κρίνουμε, ασκούμε κριτική και ψηφίζουμε μια άλλη κυβέρνηση που δίνει διαφορετικές εντολές. Εκτός και αν πιστεύουμε ότι η 'Αστυνομία' είναι ένας θύλακας αντίδρασης που υπονομεύει το δημοκρατικό πολίτευμα.

    Ας δεχτούμε για την οικονομία της συζήτησης ότι το 'τελευταίο κείμενο του Παναγιώτη' λέει -που δεν λέει- αυτό. Να μπει η Αστυνομία στα Ιδρύματα. Το κείμενο των τριών παρατάξεων λέει να ΜΗΝ ΜΠΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ αλλά να οργανωθεί μια δημόσια δύναμη τάξης -την ονομάζει δύναμη φύλαξης- όπως ισχύει σε όλες τις Χώρες του κόσμου. Ώστε να οργανωθεί η κοινωνία που ζούμε -το Πανεπιστήμιο- με κανόνες που θα γίνονται σεβαστοί και να ελέγχεται -η δύναμη αυτή- από τη Σύγκλητο. Συνεχίζω να ρωτάω: πρέπει να αντιγράφει κάποιος στις εξετάσεις; και όταν τον βρίσκουν να απειλεί τους επιτηρητές; Πρέπει να διαλύει μια ομάδα τη Σύγκλητο, επειδή δε γίνεται το "δικό της"; πρέπει να γίνονται κλοπές ηλεκτρονικού εξοπλισμού; Καταστροφές; να κλέβουν αυτοκίνητα; να παρκάρουν κλείνοντας τους άλλους; Να κυκλοφορούν διάφοροι με ναρκωτικά; Γιατί; επειδή έτσι γίνεται και αλλού πρέπει να γίνεται έτσι και στην Πανεπιστημιούπολη; Επειδή η κοινωνία είναι άδικη, πρέπει να κλέβουν στο Πανεπιστήμιο; Ποιος ακριβώς είναι ο φόβος; Μήπως οι φύλακες δεν αφήσουν καποιους αγωνιστές να γράφουν συνθήματα ή να κολλάνε αφίσες; Η να απαιτούν να ζητάνε άδεια οι 'αγωνιστές' για να χρησιμοποιήσουν μια αίθουσα; Αν έχετε φόβους ζητήστε να περιγραφεί τι πρέπει να προστατεύεται -πχ αφισσοκόληση, πάρτυ, συγκεντρώσεις, καταλήψεις κλπ- ώστε να περιληφθούν θετικά σε ένα ρυθμιστικό κανονισμό. Μην προστατεύετε τα πάντα!

    Θόδωρος Χατζηπαντελής

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  58. Απάντηση Π. Γκλαβίνη στο μήνυμα της Ρίας Καλφακάκου στον Θ. Χατζηπαντελή από το dialogos-DEP:

    Πάλι στις κινδυνολογίες το ρίξαμε, Ρία μου;

    Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, αναφέρομαι στο από 28-5-2009 σχόλιό μου στο blog της fylaxi σε απάντηση blogger που μας έλεγε αν θέλουμε να μπουν οι δυνάμεις καταστολής στο Πανεπιστήμιο, αυτός θέλει πρώτα να μπει το ΣΔΟΕ:

    QUOTE: Αγαπητέ Ανώνυμε με το ΣΔΟΕ. Βεβαίως και να μπει το ΣΔΟΕ, 100 φορές, όχι μία. Όσο για τις δυνάμεις καταστολής, ε λοιπόν όχι, δεν θέλουμε να μπουν στο Πανεπιστήμιο. Θέλουμε ν' αποφασίσουμε τί απαξιώνουμε όλοι μας σαν πράξεις και ενέργειες που καταστρατηγούν το άσυλο. Και θέλουμε τους φύλακές μας να αντιμετωπίζουν τέτοιες πράξεις και ενέργειες. Οποιοσδήποτε όμως διανοηθεί να πειράξει τους φύλακές μας κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, θα πρέπει να ξέρει ότι θα πάει φυλακή. Τώρα ξέρει ότι θα πάει σπίτι του. Τόσο απλή είναι η πρότασή μας. UNQUOTE

    ΑΣ ΞΕΡΕΙ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΜΙΑ ΣΤΑ ΧΙΛΙΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΝΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΗΣΕΙ ΣΤΟ CAMPUS ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΣ ΟΠΩΣ ΤΩΡΑ...

    Δεν το καταλαβαίνεις ότι αποτρεπτικά λειτουργεί η ύστατη δυνατότητα; Μάλλον δεν θέλεις να το καταλάβεις και λαϊκίζεις.

    Μέχρι τώρα πάντως, Ρία μου, οι μόνες δυνάμεις καταστολής που μπαίνουν (και κατασκηνώνουν κιόλας) ανενόχλητες στο Πανεπιστήμιο (χωρίς μάλιστα αυτές να ζητάνε άρση του ασύλου) είναι οι γνωστές ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ των βαγονάτων που κάνανε θερινό το ΚΥΤΠ και των βανδάλων που ισοπεδώσανε τις Σχολές μας τον Δεκέμβρη...

    Απ' αυτές τις δυνάμεις καταστολής ενοχλείσαι καθόλου, Ρία μου;

    Ξέρεις ότι οι αστυνομικοί όταν πάνε στο ΑΧΕΠΑ για άσχετες δουλειές, μπαίνουν με πολιτικά; για να μην ... προκαλέσουν αντιδράσεις σαν τις δικές σου, Ρία μου. Δεν είναι ντροπή αυτό;

    Μη λαϊκίζετε. Περιμένουμε τις προτάσεις σας.

    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  59. ΠΕΡΙ ... ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΜΕΤΡΩΝ:

    Μηνύματα που αντηλλάγησαν στο dialogos-DEP μεταξύ Ν.Ι. Μάργαρη και Π. Γκλαβίνη στις 1-6-2009:

    Αγαπητέ μου Παναγιώτη,

    Τι άλλο να πω! Θεωρώ ότι η λύση των αστυνομικών μέτρων που προτείνετε δεν είναι αποτελεσματική. Δεν με απασχολεί αυτήν την στιγμή, αν είναι και ηθικά ορθή. Πάντως δεν είναι αποτελεσματική. Βάζεις τον λύκο να φυλάει τα πρόβατα.

    Φιλικά
    Νίκος Ι. Μάργαρης


    Κύριε Μάργαρη, δεν προτείνονται "αστυνομικά μέτρα". Αυτό που προτείνει η Διακήρυξη είναι απλό:

    1. Στο πλαίσιο του αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου μας, η Σύγκλητος, λαμβάνοντας υπόψη και τούτη εδώ τη συζήτηση που θελήσαμε να προκαλέσουμε με την Διακήρυξή μας, θα πρέπει να προσδιορίσει και να οριοθετήσει αυτή, με πάγια απόφασή της, ποιές πράξεις ή ενέργειες θεωρεί ότι καταστρατηγούν το ακαδημαϊκό άσυλο.

    2. Τότε η Πανεπιστημιακή μας Κοινότητα θα πρέπει να σταθεί σύσσωμη και με αποφασιστικότητα πίσω από μια τέτοια απόφαση και με ειρηνική κινητοποίηση και υπευθυνότητα να περιφρουρεί το άσυλο κάθε φορά που παραβιάζεται από τέτοιες πράξεις ή ενέργειες.

    3. Αν δεν τα καταφέρει, τότε η προστασία του χώρου μας από τέτοιες προσβολές θα πρέπει να ανατίθεται στους δικούς μας φύλακες, που θα τελούν υπό τον έλεγχο των Πανεπιστημιακών Αρχών και θα παρεμβαίνουν βάσει σχεδίου, που θα πρέπει επίσης να συμφωνηθεί από πριν.

    4. Όταν όμως οι φύλακες είτε αδυνατούν, είτε κινδυνεύουν όταν καλούνται να αντιμετωπίζουν - ακραίες φυσικά - καταστάσεις, τότε θα πρέπει επιτέλους να εφαρμόζουμε τον νόμο της Ελληνικής Δημοκρατίας.

    Κατ' αρχήν, δεν την εμπιστεύεστε τη Σύγκλητο; Συγκλητικός είστε και ο ίδιος.

    Κι ύστερα, γιατί προεξοφλείτε με μιας ότι σώνει και καλά θα μπει η αστυνομία στο Πανεπιστήμιο; Γιατί προεξοφλείτε, δηλαδή, ότι ούτε εμείς, ούτε οι φύλακές μας θα τα καταφέρουμε να αποκαταστήσουμε το άσυλο κάθε φορά που θα παραβιάζεται; Είναι σα να λέτε ότι δεν είμαστε άξιοι για τίποτε. Τότε δεν είμαστε άξιοι ούτε του ίδιου του ασύλου ως θεσμού, αν δεν μπορούμε να το περιφρουρήσουμε εμείς οι ίδιοι ή με δικά μας μέσα.

    Και με το να αρνείστε σε τελευταίο βαθμό, σαν ultimum refugium δηλαδή, την εφαρμογή του νόμου, από τη μια μεριά στέλνετε μηνύματα στον παραβατικό χώρο του τύπου 'μπάτε σκύλοι αλλέστε ανενόχλητοι, εδώ κανείς δεν θα σας πειράξει', ενώ από την άλλη στερείτε εκ προοιμίου το Πανεπιστήμιο στοιχειώδους προστασίας που οφείλει - σε τελευταίο βαθμό - να μας παρέχει η Πολιτεία. Γιατί παραιτείσθε ab initio από ένα μέσο πίεσης που θα λειτουργήσει κατ' ελάχιστον αποτρεπτικά σε όσους διανοηθούν να σηκώσουν χέρι στους δικούς μας φύλακες; Με τον τρόπο αυτό, στερείτε και από τους ίδιους οποιαδήποτε προστασία και καθιστάτε εξ υπαρχής αναποτελεσματική την δική τους παρέμβαση.

    Π. Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  60. Μήνυμα Γιάννη Μυλόπουλου, τ. Προέδρου ΕΣΔΕΠ ΑΠΘ, στο dialogos DEP:

    Αγαπητοί κι αγαπητές,

    Το πρώτο βήμα έγινε. Άνοιξε μια δύσκολη συζήτηση. Μια συζήτηση φορτισμένη συναισθηματικά και ιδεολογικά, αλλά όμως αναγκαία για την πορεία των ελληνικών πανεπιστημίων.

    Ας μη μένουμε στη μιζέρια της υποστήριξης η κάθε πλευρά της δικής της θέσης. Ας προχωρήσουμε ένα βήμα μπροστά.

    Οι υπογραφές δε λύνουν κανένα πρόβλημα. Αντίθετα συσπειρώνουν τις αντιπαρατιθέμενες πλευρές και πολώνουν περισσότερο το κλίμα. Η μεταφορά της συζήτησης στη Σύγκλητο είναι ιδέα που μπορεί να αποδώσει. Στο ίδιο μήκος κύματος της διεύρυνσης της συζήτησης, προτείνω στο ΔΣ του ΕΣΔΕΠ τη διοργάνωση Ημερίδας με θέμα:

    "Αυτοδιοίκηση, Ακαδημαϊκό Άσυλο, Ακαδημαϊκές Ελευθερίες και ανάγκη φύλαξης των Πανεπιστημίων"

    Μπορούμε να καλέσουμε ως προσκεκλημένους ομιλητές 2-3 αναγνωρισμένους ακαδημαϊκούς (πρυτάνεις κλπ) από άλλα πανμια και στη συνέχεια να δώσουμε το λόγο στους συναδέλφους να παρουσιάσουν τις θέσεις τους βάσει προκήρυξης προγραμματισμένων εκ των προτέρων ανακοινώσεων. Ο συντονισμός, η σύνθεση κι η εξαγωγή συμπερασμάτων θα ανήκει στον ΕΣΔΕΠ.

    Αν μη τι άλλο, έχουμε καιρό να μιλήσουμε μεταξύ μας δια ζώσης...

    Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

    Γιάννης Μυλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  61. Απάντηση Π. Γκλαβίνη στον κ. Μυλόπουλο στο dialogos DEP:

    Αγαπητέ κύριε Μυλόπουλε,

    Αυθόρμητα σας απαντώ και με κάθε ειλικρίνεια, προσωπικά ο ίδιος χωρίς προηγούμενη συνεννόηση με τους άλλους συναδέλφους στο πλαίσιο της Κοινής μας Πρωτοβουλίας, ούτε καν με τη δική μου Παράταξη (οι συνάδελφοι φεύγουν για να ψηφίσουν), τα εξής:

    Κατ' αρχήν, συμφωνήσαμε με το προηγούμενο σχετικό μήνυμά σας, που έθετε τις βάσεις αρχών επί των οποίων - πιστεύουμε πως - δομείται η πρότασή μας.

    Κατά δεύτερο λόγο, έχουμε πει πως η συλλογή υπογραφών δεν είναι αυτοσκοπός.

    Τρίτον, σε άλλη πρόσφατη πρόσκληση παρεμφερή με τη δική σας που κινείται στο ίδιο πλαίσιο της αναζήτησης συναίνεσης, απαντήσαμε πως εμείς είμαστε ανοικτοί σε όλα.

    Όμως, θα συμφωνήσετε πως you need two to tango ! Μιλάτε για μιζέρια της υποστήριξης η κάθε πλευρά της δικής της θέσης. Ποιά είναι η άλλη πλευρά, αν εμείς είμαστε η μία? Ποιές είναι οι αντιπαρατιθέμενες πλευρές εδώ πέρα και πώς γίνεται να 'πολώνουμε περισσότερο το κλίμα' όταν γι' αυτό χρειάζονται δύο πόλοι?

    Προς Θεού, δεν τα λέω με σνομπισμό αυτά, σνομπ δεν είμαι εκ του φυσικού μου, εκτός των άλλων και γιατί δεν διετέλεσα Ρηγάς, που, ξέρετε, συμπεριφέρονται σαν teenagers και στην ωριμότητά τους:

    Θάλεγα, λοιπόν, πως το αίτημά σας θα πρέπει μάλλον να το απευθύνετε στην 'άλλη πλευρά': Ask a teenager while he thinks he knows everything...

    Σας χαιρετώ.

    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  62. Ανταπάντηση Γ. Μυλόπουλου στο Dialogos DEP:

    Αγαπητέ κε Γκλαβίνη,

    Η πρότασή μου απευθύνεται προς τον ΕΣΔΕΠ. Ο οποίος καλύπτει, με την αντιπροσωπευτική σύνθεσή του, όλες τις πλευρές...

    Γιάννης Μυλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  63. Ανάρτηση στο Dialogos-DEP στις 18-6-2009:

    Σήμερα στη Νομική, όπως το είχαν προαναγγείλει, ήρθαν τα "παιδιά", άρπαξαν με τη βία όλες τις κάλπες των φοιτητών εκτός από μία, χτύπησαν ένα συνάδελφο και ένα μεταπτυχιακό φοιτητή της Εφορευτικής που αντιστάθηκαν και φύγανε. Η υποκουλτούρα του όλα επιτρέπονται, μα όλα, ακόμη και να δείρεις ένα μέλος ΔΕΠ κι ένα φοιτητή, εξακολουθεί να καλλιεργείται σ' αυτόν εδώ το χώρο, που ετοιμάζει αυριανούς ενεργούς πολίτες και μεταφέρει στην κοινωνία την κατάσταση της ανομίας που βιώνουμε σε απόλυτο βαθμό εδώ μέσα. Έτυχε να βρίσκομαι μέσα στην αίθουσα της κάλπης των μελών ΔΕΠ, κλειδώσαμε για προστασία, χτυπούσαν βάρβαρα τις πόρτες, η κατάσταση της ωμής βίας που ζήσαμε για άλλη μια φορά στη Σχολή μας, τραγική...

    Και το τραγικότερο απ' όλα είναι ότι μας έχει δημιουργηθεί πλέον η πεποίθηση πως τίποτα δεν μπορεί ν' αλλάξει αυτή την κατάσταση. Έχουμε κυριολεκτικά παραιτηθεί, ατομικά και συλλογικά όλοι μας, σα να το πήραμε απόφαση πια. Αναρωτιέμαι πολλές φορές τί είναι αυτό που θα καταφέρει να μας συνεφέρει. Τί μπορεί να σταματήσει αυτή την απίστευτη ανοχή που επιδεικνύουμε απέναντι στη βία και την εξαθλίωση σ' ένα τέτοιο δημόσιο χώρο. Ποιό συμβάν (τόσα και τόσα γίνανε), ποιό γεγονός θα σταθεί ικανό να κινητοποιήσει ποιές δυνάμεις μέσα στην Πανεπιστημιακή Κοινότητα για ν' αλλάξουν τα πράγματα. Τί θα πρέπει να γίνει ακόμη ώστε να πούμε ως εδώ. Τίποτα δεν μας εκπλήσσει πια. Και το χειρότερο απ' όλα είναι ότι και τίποτα δεν μας αγγίζει... Εμείς χτυπηθήκαμε στο κάτω-κάτω; Αφού και Πρόεδρο βγάλαμε, όλα καλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  64. Ανάρτηση στο Dialogos-DEP από Τίνα Κροντήρη στις 19-6-2009:

    Λυπάμαι πραγματικά για όσα έγιναν στη Νομική Σχολή. Και συμφωνώ με τη διαπίστωση πως το τραγικότερο στοιχείο της κατάστασης είναι η αίσθηση ότι τίποτε δεν φαίνεται να μπορεί να αλλάξει. Αναρωτιέμαι πραγματικά πώς είναι δυνατόν ορισμένοι συνάδελφοι να μιλούν για "άσυλο". Μόνο σε εισαγωγικά μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί αυτή η έννοια σ' ένα πανεπιστήμιο που μοιάζει με θέατρο του παραλόγου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  65. Ανάρτηση Ορέστη Καλογήρου στο Dialogos-DEP στις 19-9-2009:

    Μπορεί οι λέξεις να έχουν χάσει πια το νόημά τους, αλλά αυτές οι
    αντιδημοκρατικές πράξεις συνιστούν βαρύτατη καταπάτηση του ασύλου. Η
    πανεπιστημιακή κοινότητα δεν έχει άλλο όπλο, παρά την σύσσωμη και
    αποφασιστική απομόνωση των τραμπουκισμών.

    Τώρα η κοινή διακήρυξη των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων του ΑΠΘ αποκτά ιδιαίτερο νόημα. Μπορεί να αποτελέσει την έμπρακτη περιφρούριση των θεσμών αυτοδιοίκησης και της ακαδημαϊκής αξιοπρέπειας. Η κοινότητά μας μπορεί να υψώσει ένα τείχος στους τραμπουκισμούς. Δυστυχώς μέχρι τώρα δεν το έχει κάνει.

    Ανάμεσα σε άλλα η Διακήρυξη αναφέρει:

    α) Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφή βίας και διατεθειμένοι να προστατεύσουμε τα Συνταγματικά Δικαιώματα και τις Ακαδημαϊκές Ελευθερίες μέσα στο Πανεπιστήμιο από οποιεσδήποτε προσβολές, απ' όπου κι αν προέρχονται.

    β) Είμαστε υπέρ του διαλόγου και της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων με οποιονδήποτε, και κυρίως με τους φοιτητές μας, για όποιο θέμα απασχολεί ή πρέπει ν' απασχολεί την Πανεπιστημιακή Κοινότητα, και είμαστε διατεθειμένοι να αναλάβουμε συλλογική δράση για την επίλυση τέτοιων θεμάτων.

    γ) Είμαστε αποφασισμένοι να διαφυλάξουμε την απρόσκοπτη λειτουργία των ακαδημαϊκών μας οργάνων, στο μέτρο που μόνη αυτή εγγυάται τη Δημοκρατία στο πλαίσιο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  66. Ανάρτηση στο Dialogos-DEP από Βασίλη Γούναρη στις 19-9-2009:

    Μιθριδατισμός είναι ο ηθελημένος εθισμός στις δηλητηριώδεις ουσίες. Είδαμε το ΚΕΠ πυρπολημένο, το βαγόνι κατειλημμένο, τον πρύτανη προπηλακιζόμενο, τη Διοίκηση σε ομηρεία, το κέντρο υποστήριξης υπολογιστών διαλυμένο, κάθε είδους βιαιοπραγίες σε γενικές συνελεύσεις και άλλα πολλά. Οι επιθέσεις σε άτομα δεν είναι πρωτοφανείς, απλώς πυκνώνουν. Και μεις τα δεχόμαστε όλα. Η αρπαγή των καλπών είναι σχεδόν πταίσμα και μερικές «αρπαχτές» καθημερινά περνούν πλέον απαρατήρητες. Εκλογές είναι θα περάσουν.

    Έχω περίπου είκοσι χρόνια μέχρι να βγω στη σύνταξη –γεροί να είμαστε— και δεν μπορώ να φανταστώ που θα φτάσουμε. Να είστε σίγουροι πάντως πως θα έρθει η ώρα όλων μας για ένα περιστασιακό μπερντάχι. Ανησυχώ πως αν δεν συμφωνηθεί μια λύση το «απόστημα» που έχει μαζευτεί θα οδηγήσει σε σηψαιμία. Κι αυτή είναι θανατηφόρα. Ο μιθριδατισμός έχει όρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  67. Ανάρτηση από Κώστα Κατσιφαράκη στο Dialogos-DEP στις 19-6-2009:

    1. Το ότι πρέπει να υπάρξει αποτελεσματική φύλαξη είναι ηλίου φαεινότερον. Και μόνο η διακίνηση ναρκωτικών που γίνεται κάτω από τη μύτη μας είναι επαρκής λόγος.

    2. Ο σχετικός διάλογος είναι χρήσιμος, θα έπρεπε μάλιστα να είχε ξεκινήσει με πρωτοβουλία των πανεπιστημιακών αρχών και να έχει σαφές χρονοδιάγραμμα, ώστε να περάσουμε από τα λόγια σε κάποια υλοποίηση έργων. Δεν καταλαβαίνω όμως τη διαδικασία συλλογής υπογραφών.

    3. Τέλος σε όσους αντιμετωπίζουν συναισθηματικά το θέμα της φύλαξης επισημαίνω το εξής: Αν ένα μέλος ΔΕΠ αισθάνεται ότι κινδυνεύει στο γραφείο του μετά από κάποια ώρα, μπορεί να φύγει. Και μάθημα να έχει, μπορεί να αποχωρήσει με τη λήξη του, μαζί με τους φοιτητές του. Οι καθαρίστριες που οφείλουν να έρχονται στις 6 το πρωί σε άδεια κτίρια, δεν έχουν αντίστοιχη δυνατότητα. Ας σκεφτούν λοιπόν οι συνάδελφοι τουλάχιστον αυτές.
    Κώστας Κατσιφαράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  68. Απάντηση Π. Γκλαβίνη στον Κ. Κατσιφαράκη στο Dialogos-DEP στις 19-6-2009:

    Είπαμε ήδη ότι για μας δεν είναι αυτοσκοπός η συλλογή υπογραφών στο http://fylaxi.blogspot.com Είναι αυθόρμητη συλλογική έκφραση ανάδειξης ενός θέματος, που επιθυμούμε να βάλουμε θεσμικά στη Σύγκλητο διά του Πρύτανη.

    Πριν, όμως, πάμε στον Πρύτανη, θελήσαμε ν' αφήσουμε χρόνο για συζήτηση πάνω στο θέμα που έβαλε η Διακήρυξή μας. Νηφάλια και εν ψυχρώ, σε μια περίοδο ηρεμίας στο Πανεπιστήμιο. Λυπάμαι που το λέω, αλλά ούτε κανένα σοβαρό αντίλογο είχαμε στην πρότασή μας, ούτε και αντιπρόταση ή άλλη πρόταση κατατέθηκε. Κι όμως, ανταλλάξαμε σεντόνια σχολίων σε πλείστα όσα blog.

    Αλλά και πριν ακόμη ξεκινήσουμε τη διαδικασία προετοιμασίας της Διακήρυξης, αμέσως μετά τη λήξη της κατάληψης της Πρυτανείας, είχαμε βάλει το θέμα στο ΔΣ του ΕΣΔΕΠ. Τίποτα δεν έγινε.

    Μετά δε τη δημοσιοποίηση της Διακήρυξης, εγώ ο ίδιος έβαλα το θέμα στο τελευταίο ΔΣ του ΕΣΔΕΠ να πάμε μαζί στη Σύγκλητο. Ούτε που με άκουσαν οι συνάδελφοι της Συσπείρωσης και της ΔΗΠΑΚ, προφανώς γιατί θεωρούν ότι το θέμα δεν είναι στην agenda τους. Ε, να που ξαναήρθε στην agenda ΟΛΩΝ ΜΑΣ. Και θα ξανάρθει και θα ξανάρχεται.

    Τα διαδραματιζόμενα αυτή την εβδομάδα (και την επόμενη...) οφείλονται σε καμιά 30ριά παλληκαράδες όλους κι όλους, που περιφέρονται ανά τις Σχολές ανενόχλητοι και τα κάνουν μπάχαλο. Αν υπήρχε Πανεπιστημιακή Φύλαξη, τίποτα δεν θα καταφέρναν. Εμείς αυτό ζητάμε.

    Δεν είναι στις προθέσεις μας να ενεργήσουμε στη βάση καμιάς "λαϊκής εντολής", ούτε και κάνουμε "επίδειξη ισχύος". Απλά, κάποιοι έπρεπε να βγουν για το θέμα μπροστά. Βγήκαμε τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις του Πανεπιστημίου μας, που συγκεντρώσαμε 390 ψήφους συναδέλφων στις εκλογές του ΑΠΘ για την εκλογή αντιπροσώπων στο 9ο Συνέδριο της ΠΟΣΔΕΠ, την πλειοψηφία δηλαδή.

    Όταν δεν κινείται τίποτα, επικρατεί απόλυτη αδράνεια, ανοχή και αδιαφορία, ΤΙ ΑΛΛΟ ΜΕΝΕΙ εκτός από τη διατύπωση μιας συλλογικής έκκλησης να τεθεί θεσμικά το θέμα στη Σύγκλητο, στη βάση όχι λόγων και ψηφισμάτων του αέρα, αλλά μιας υπεύθυνης πρότασης, που βάζει το αυτοδιοίκητο του Πανεπιστημίου μας στο κέντρο της.

    Τίποτ' άλλο δε μένει, συνάδελφοι. Με την υπογραφή σας στη Διακήρυξή μας στέλνοντας mail στο fylaxi@yahoo.com το μόνο που κάνετε είναι να ζητάτε από τον Πρύτανη να βάλει το θέμα στη Σύγκλητο.

    Στην πραγματικότητα, το μόνο άλλο που μένει, είναι να περιμένουμε να υποστούμε την επόμενη πρόκληση. Ως εδώ, όμως.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  69. Μήνυμα Π. Γκλαβίνη στο Dialogos-DEP στις 25.6.2009:

    Ο συνάδελφος Δημήτρης Ραπτάκης (ΔΗΠΑΚ) έγραψε:

    "Για όλα αυτά βέβαια καθώς και για το περιεχόμενο του νομοθετικού πλαισίου, οι ηγήτορες των τριών ενωμένων παρατάξεων που εκπροσωπούν την ηγεσία της ΠΟΣΔΕΠ, περί άλλων τυρβάζουν (π.χ. με εμμονές ενοχοποίησης του ασύλου εξαιτίας της ανεπαρκούς φύλαξης). Και ούτε βέβαια αρκεί μόνο είτε η έκδοση ψηφισμάτων είτε το μάζεμα υπογραφών για συμπαράσταση."

    ΣΑΣ ΞΕΒΟΛΕΨΕ ΟΤΙ ... ΕΝΩΘΗΚΑΜΕ, ΔΗΜΗΤΡΗ;

    Ε, ΑΣ ΕΝΩΘΟΥΜΕ ΚΙ ΕΜΕΙΣ, ΓΙΑΤΙ ΑΠ' ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΕΝΩΣΗ Συσπείρωσης-Δηπακ, ΧΑΪΡΙ ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ, ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΤΕ ΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ...

    ΑΛΛ' ΑΦΟΥ ΠΗΡΑΤΕ ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΤΕΛΙΚΑ, ΤΙ ΠΑΡΑΠΟΝΙΕΣΑΙ; 'Η ΔΕΝ ΠΗΡΑΤΕ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  70. Μήνυμα της κας Ελ. Καρνάβου, τ. Προέδρου του ΔΣ του ΕΣΔΕΠ, στο dialogos-DEP της 23.6.2009:

    ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ

    Αγαπητές και αγαπητοί,

    Παραθέτω τη άποψη μου για την τεχνική αλλά άκρως σημαντική πλευρά της ευνομίας στο πανεπιστήμιο.

    Σκόπιμα παραθέτω 3 εκδοχές, κάθε μια απαιτητικότερη από την προηγούμενη.

    ΕΚΔΟΧΗ 1

    - sine qua non - επιβαλλόμενη εκ του χρέους μας προς το πανεπιστήμιο

    1. Φύλαξη του πανεπιστημίου από 150 περίπου φύλακες (εκτίμηση διοίκησης), μόνιμους υπαλλήλους του ΑΠΘ οι όποιοι θα είναι κατάλληλα εκπαιδευμένοι, θα λειτουργούν ως ομάδα/ σύστημα με σαφές οργανωτικό σχέδιο τόσο για την καθημερινότητα όσο και για αντιμετώπιση κρίσεων οργανωτική σύνδεση και με πρόσωπα της εκλεγμένης διοίκησης του ΑΠΘ για κινητοποίηση όταν απαιτείται

    -Εδώ δεν εννοώ απλά την επιτροπή του νόμου ).

    2. Λειτουργική ποιότητα του campus. Το τελευταίο θα πρέπει να

    * φωτίζεται με 'φως ημέρας' σε πανύψηλους στύλους με «άφθαρτες»
    λάμπες (έως το τελευταίο τετραγωνικό εκατοστό)
    * να μην έχει αδιαμόρφωτες αλάνες ή/και αλάνες /πάρκινγκ αλλά απολύτως ευπρεπείς υπαίθριους χώρους

    3. Χρησιμοποίηση κάθε νόμιμου μέσου για την υλοποίηση της αυταπόδεικτης υποχρέωσης της κυβέρνησης για οικονομική κάλυψη της αύξησης των φυλάκων του ΑΠΘ.

    4 Προάσπιση του πανεπιστημίου στο επίπεδο της εικονικής πραγματικότητας των μέσων ΜΕ και των δημοσιογράφων. Η επιδίωξη συνδέεται με την ανάδειξη του εμπαιγμού των κυβερνήσεων και του δικού τους μεριδίου ευθύνης σχετικά με τον αριθμό φυλάκων, την στασιμότητα και μείωση σχετικών θέσεων εργασίας και την στάση τους στην χρηματοδότηση του πανεπιστημίου.

    Ερώτημα: Το γεγονός ότι διαθέτουμε το 1/5 (;) των απαιτούμενων φυλάκων το γνωρίζει η κοινωνία; Το έκανε γνωστό ο πρύτανης μας; Το ανέδειξε επανειλημμένως ως ίδιο ζήτημα;* Αντιπαρατέθηκαν οι πρυτάνεις της χώρας δεόντως και επαρκώς με την κυβερνητική αντιφατικότητα (που θέλει καλά περιφρουρημένα ΑΕΙ χωρίς την διάθεση των απαιτούμενων δαπανών και θέσεων; ). Δεν ρωτάμε αν αντιπαρατέθηκαν στο γραφείο του οικείου υπουργού - όπου βεβαία το κάνουν, πλην όμως εξ ορισμού άτονα, αφού το εγκιβωτίζουν στο σύνολο των αιτημάτων τους). Ρωτάμε αν αντιπαρατέθηκαν αισθητά και μάλιστα «εκεί που ακούγονται», στο πεδίο της 'εικονικής πραγματικότητες' των ΜΜΕ η οποία (έχοντας καταλήξει περισσότερο αποτελεσματική από την ίδια την πραγματικότητα) διαμορφώνει την κοινή γνώμη και ανατροφοδοτεί την κυβερνητική πολιτική. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ είναι πλέον το FICTION της τηλεόρασης δια της οποίας το πανεπιστήμιο παρουσιάζεται συχνά ως το άντρο του ΚΑΚΟΥ για το οποίο κυβερνητικές παραλήψεις δεν υφίστανται (πλήρης η στρέβλωση).

    * ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Περί απλού ερωτήματος πρόκειται.. Ίσως να μην όφειλε. Η καταφατική απάντηση όμως εκφράζει μερίδα εξ ημών/υμών στο ΑΠΘ και αλλού)

    ΕΚΔΟΧΗ 2

    περισσότερο απαιτητική, ενδεικτική της ουσιαστικής αφοσίωσης μας στο πανεπιστήμιο ( και στα πολύσυζητούμενα και προσφιλή στους σχολιαστές του δικτύου διεθνή πρότυπα)

    Συμπεριλαμβάνει όλα τα παραπάνω και επί πλέον

    Λειτουργική και αισθητική αναβάθμιση του κάμπους

    Πλήρης ΑΝΑΠΛΑΣΗ του κάμπους εφαρμόζοντας την κοινή λογική, τις σύγχρονες προσεγγίσεις της πολεοδομίας (αλλά και το «φιλοκαλούμε μετ ευτελείας .» (φοιτητικός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός και άμισθη εθελοντική συνεισφορά ομάδας συναδέλφων αρχιτεκτόνων / πολεοδόμων κ.α.)

    ΕΚΔΟΧΗ 3

    η ουσιαστικότερη αλλά και περισσότερο απαιτητική για πολλούς λόγους)

    Συμπεριλαμβάνει όλα τα παραπάνω και επί πλέον

    Βραδινή λειτουργία/ αναψυχή : Ένα Πανεπιστήμιο που θα δέχεται φοιτητές, καθηγητές και πολίτες για βραδινή αναψυχή ΥΨΗΛΟΤΑΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ σε εξαιρετικά διαμορφωμένους χώρους -κατανεμημένους στην έκταση του συνολικού γηπέδου -για όλο το εύρος των εκδηλώσεων τέχνης καθώς και φαγητό, καφέ, σε λογικές τιμές. (Ίσως θα έπρεπε το πανεπιστήμιο να παραδειγματίζει σε όλου τους
    τομείς . Λέω ίσως.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  71. Μήνυμα-απάντηση Θόδωρου Χατζηπαντελή στην Ελ. Καρνάβου της 23.6.2009:

    Δυστυχώς η σωστή αυτή επιχειρηματολογία είναι ανεφάρμοστη. παράδειγμα η ιστορία του ΚΥΤΠ. Το πρόσχημα δεν είναι μονόπλευρο. Η μεν αστυνομία λέει πάντα (και ο εισαγγελέας...) ότι πρέπει να την καλέσει το ίδρυμα. Το οποίο (συνήθως...) αρνείται να το κάνει γιατί κατά την επιχειρηματολογία πρέπει να δράσει η αστυνομία μόνη της. Το δε ίδρυμα εγκαλεί την αστυνομία γιατί δεν δρα στο πλαίσιο του Νόμου (ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι που είναι ανενεργός;) η οποία αστυνομία δεν το κάνει γιατί λέει ότι μετά θα την κατηγορούν (και δεν έχει άδικο). Άλλη δικαιολογία είναι ότι θα υπάρχουν μαζικές (;) αντιδράσεις αν μπει η αστυνομία. Πχ: αν στις βουλευτικές εκλογές κάποιος (λέμε τώρα) κλέψει μια κάλπη (κακούργημα!) ή ένα σάκο με ψηφοδέλτια, οι εκλογές ΞΑΝΑΓΙΝΟΝΤΑΙ! Εδώ κλείνουν τις πόρτες, εξαιρούν το εκλογικό τμήμα και ούτε γάτα ούτε ζημιά!

    Φυσικά το ΑΣΥΛΟ -δηλαδή η απεριόριστη ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία και γενικώς στη διατύπωση απόψεων- δεν είναι δυνατό να περιοριστεί. Να σε βουτήξει η αστυνομία επειδή πχ μιλάς υπέρ του Δαρβίνου (αν μιλάς κατά του Δαρβίνου σε βουτάει άλλη "αστυνομία") η επειδή μιλάς υπέρ του Στάλιν (αν μιλάς κατά του Στάλιν σε βουτάει άλλη "αστυνομία") είναι μάλλον απίθανο πλέον μετά από 35 χρόνια Δημοκρατίας.

    Συμπέρασμα: η απεριόριστη ελευθερία στην έρευνα και τη διδασκαλία ισχύει κατά το Σύνταγμα όχι μόνο στο χώρο των ΑΕΙ/ΤΕΙ αλλά παντού στην Ελλάδα. Εξαιρούνται τα σχολεία όπου στα Λιόσια κινήθηκαν (διαφορετικοί κάθε φορά...) εναντίον μιας καθηγήτριας που μιλούσε για τον ολοκληρωτισμό και εναντίον μιας στην Γκράβα που έκανε προγράμματα υποστήριξης αλλοδαπών με πρόσχημα την ευαίσθητη ψυχή των μαθητών που είναι ανήλικοι.

    Επειδή δεν εμπιστευόμαστε την Αστυνομία ότι θα είναι συμβατή με τις συνταγματικές εγγυήσεις, ζητάμε να φροντίζει για την τήρηση της τάξης στο εσωτερικό του Ιδρύματος μια άλλη δύναμη τάξης ελεγχόμενη από εμάς (δηλ. τα συλλογικά μας όργανα) και όχι από το Υπουργείο Εσωτερικών.

    Προσχηματική είναι η σύνδεση της απλής αυτής αρχής με τη έννοια της αυτοδιοίκησης. Το "αυτοδιοίκητο" των ΑΕΙ συνοδεύεται με έλεγχο νομμότητας των δαπανών, των προσλήψεων και γενικά των δραστηριοτήτων τους. Απλά η διοίκηση τους επιλέγεται από τα ίδια (με βάση το Νόμο), οι προσλήψεις γίνονται από τα ίδια (με βάση το Νόμο), οι προϋπολογισμοί τους συντάσσονται από τα ίδια και εκτελούνται (με βάση το Νόμο)! Δεν έχουν δυνατότητα να νομοθετούν, να μαζεύουν φόρους (δηλαδή χρήμα) και να λειτουργούν με δικούς τους κανόνες.

    Γιατί; γιατί είμαστε ένα Κράτος και όχι ομοσπονδία αυτοδιοίκητων θεσμών (Δήμοι, Πανεπιστήμια, Στρατός, Σχολεία κλπ). Μόνο το κοινοβούλιο ψηφίζει Νόμους, μόνο το Υπουργείο Οικονομικών μαζεύει φόρους ή αναθέτει σε άλλους να το κάνουν. Στο πλαίσιο του Νόμου (1268 κλπ) το Πανεπιστήμιο μπορεί να κάνει κανονιστικές ρυθμίσεις στον εσωτερικό του κανονισμό (που δημοσιεύεται σε ΦΕΚ!) για θέματα που ο Νόμος δεν προβλέπει ή αφήνει να ρυθμίσουν άλλοι.

    Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ισχύσει το μοντέλο της αυθαιρεσίας: Δώστε μας όσα λεφτά θέλουμε -χωρίς να ρωτάτε τι θα τα κάνουμε- , να τα κάνουμε ότι εμείς θέλουμε -χωρίς να μας κρίνει κάποιος- χωρίς να μας ρωτάτε τι τα κάναμε -να μην ελεγχόμαστε για την χρήση- καθώς επίσης χωρίς να κρινόμαστε για αυτά που κάναμε -να μην μας αξιολογεί κανείς! Αυτό δυστυχώς βολεύει και το Κράτος. Τα (λίγα) λεφτά τα δίνει όπως θέλει χωρίς σχέδιο και δεσμεύσεις και μετά μας κατηγορεί ότι δεν κάναμε "ότι μπορούσαμε". Τι θέλει από εμάς προφανώς δεν το λέει! Το ξέρει;

    Στο μοντέλο της αυθαιρεσίας αντιπαραθέτω το μοντέλο της διαφάνειας, της διαβούλευσης και της λογοδοσίας. Των αμοιβαίων δεσμεύσεων με το Κράτος που αν συμφωνήσει σε κάτι θα ελέγχεται αν έκανε αυτά που συμφώνησε. Αν εμείς συμφωνήσουμε σε κάτι (όχι με το στυλ -πως είναι τα προηγούμενα; βάλε κάτι ακόμη-) που θα προκύψει από ένα δικό μας σχέδιο -επισημαίνω ότι τίποτα δεν μας εμποδίζει να κάνουμε ένα σχέδιο- θα πρέπει να ελεγχθούμε να το καταφέραμε...

    Ας βάλουμε λοιπόν τα δάχτυλα στις τρύπες από τα καρφιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  72. Μήνυμα Γιάννη Μυλόπουλου στο dialogos-DEP της 24 Ιουνίου 2009:

    Η Ελευθερία (σσ.: Καρνάβου) θέτει κατά την άποψή μου τα ζητήματα σε σωστή βάση. Τα όσα προτείνει αποτελούν μια πολύ καλή αρχή για παραπέρα συζήτηση.

    Το ότι ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ρόδα λόγω εγγενών δυσχερειών και ιδιαιτεροτήτων τόσο του χώρου μας, όσο όμως και της κυβέρνησης, δε σημαίνει αναγκαστικά ότι η διεκδίκηση της διοικητικής, οικονομικής και ακαδημαϊκής αυτοδιοίκησής μας ταυτίζεται απαραίτητα με την αυθαιρεσία, όπως φοβάται ο Θόδωρος.

    Ευτυχώς υπάρχει πληθώρα Ευρωπαϊκών παραδειγμάτων εξαιρετικής φήμης και ποιότητας δημόσιων πανεπιστημίων που απολαμβάνουν αυτοδιοίκησης, εντός πλαισίου θεσμικών κανόνων και αρχών που στηρίζονται στη διαφάνεια και τη λογοδοσία που θέτουν τα αντίστοιχα κράτη. Τα οποία στην περίπτωση της Κεντρικής και Δυτικής Ευρώπης δε νομίζω ότι μπορούν να κατηγορηθούν ως ομοσπονδίες αυτοδιοίκητων θεσμών...

    Με συναδελφικούς χαιρετισμούς,

    Γιάννης Μυλόπουλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  73. Μήνυμα Π. Γκλαβίνη σε απάντηση του κ. Γ. Μυλόπουλου στο dialogos-DEP της 24.6.2009:

    Από το 2006-2007 μέχρι και φέτος την άνοιξη (με την κατάληψη της Πρυτανείας), βιώνουμε στο χώρο μας ένα ευρύτερο πολιτικό πείραμα: Λόγω των γνωστών παλλινδρομήσεων του ΠΑΣΟΚ στο θέμα του άρθρου 16 και της μετέπειτα εσωτερικής του κρίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ (Συσπείρωση - Δίκτυο) - παίρνοντας έξυπνα το πάνω χέρι ιδεολογικά σε σχέση με το φθίνον ΚΚΕ (ΔΗΠΑΚ - ΠΣΚ) στον πανεπιστημιακό χώρο, επενδύοντας στα "κινήματα" της αντιπαγκοσμιοποίησης κλπ. - επέλεξε να παρέμβει δυναμικά στο χώρο της Παιδείας για να διασωθεί εκλογικά το 2007, το πέτυχε, και στη συνέχεια για να διαμελήσει το ΠΑΣΟΚ και να αλώσει την αριστερά, πετυχαίνοντας προς στιγμήν και αυτό. Αποδείχτηκε στην πορεία ότι η επένδυση που έκανε στη βιαιότητα των "κινημάτων", όχι μόνο ανεχόμενος αλλά και στηρίζοντας τις εκδηλώσεις βίας στο Πανεπιστήμιο και μετά και στην Κοινωνία, καταδικάστηκε και από τον πανεπιστημιακό χώρο ("ανακατάληψη" της ΠΟΣΔΕΠ) και από την κοινωνία (καταποντισμός στις ευρωεκλογές).

    Προφανώς, τώρα κατάλαβαν πως δεν επένδυσαν σε αξιόπιστους συνομιλητές και συνοδοιπόρους, με τους οποίους "βρέθηκαν μεν μαζί στους αγώνες, αλλά όχι και στην κάλπη" (Χουντής). Και κάνουν την αυτοκριτική τους ή, αν δεν την κάνουν, καλά θα κάνουν να την κάνουν κάποια στιγμή. Και να μας πουν τελικά τί πιστεύουν.

    Όσοι και όσες μεταξύ ημών προσπαθούν να ρίξουν γέφυρες λειτουργώντας ως γεφυροποιοί, θα πρέπει πρώτα να φροντίσουν ν' αποσπάσουν και από τα δύο "μέρη" μια ρητή δέσμευση παραίτησης από την επένδυση στη βία των "κινημάτων", ώστε να μην αναδεικνύονται πλέον με τον τρόπο αυτό τα θέματα στο Πανεπιστήμιο ή στην Κοινωνία. Και να συναγάγουν και τις απαραίτητες συνέπειες της δέσμευσής τους. Και τούτο, προς κάθε κατεύθυνση (το γνωστό "απ' όπου κι αν προέρχεται").

    Απλές κουβέντες και ξεκάθαρες: τις "εγγενείς δυσχέρειες και ιδιαιτερότητες", εμείς οι πρωτάρηδες δυσκολευόμαστε να τις κατανοήσουμε. Όπως δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε πώς είναι δυνατόν να ζητάμε από τη μια μεριά "χρησιμοποίηση κάθε νόμιμου μέσου [σσ.: και μάλιστα κάθε] για την υλοποίηση της αυταπόδεικτης υποχρέωσης της κυβέρνησης για οικονομική κάλυψη της αύξησης των φυλάκων του ΑΠΘ" [σσ.: πρόταση με την οποία ασφαλώς συμφωνούμε, διότι την διατυπώσαμε στη Διακήρυξή μας] και, από την άλλη, εμάς να μην μας δεσμεύει κανένας νόμος... Ο νόμος είναι μόνο για τους άλλους; Και δεν είναι αυταπόδεικτη η δική μας υποχρέωση, όταν παραβιάζεται ο νόμος, να φροντίζουμε ν' αποκαταστήσουμε την τήρησή του;

    Ποιά άλλη απόδειξη θέλετε να δείτε συνάδελφοι; Τί άλλο περιμένετε να γίνει, δηλαδή, άντε πείτε μας. Στο Τμήμα Χημείας δεν έκαναν καν εκλογές απ' ό,τι πληροφορούμαι, διότι εκεί σήκωσαν και τις κάλπες των μελών ΔΕΠ. Στο Φυσικό σήμερα ήσαν καμιά 15ριά όλοι κι όλοι που πήραν τις κάλπες των φοιτητών. Αποδεδειγμένα σε όλο το Πανεπιστήμιο των δεκάδων χιλιάδων μελών της Κοινότητάς του, δεν είναι παραπάνω από καμιά 30ριά παλληκαράδες που περιφέρονται ανά τις Σχολές και σηκώνουν ανενόχλητοι τις κάλπες κι εμείς - ανήμποροι να κάνουμε ο,τιδήποτε - τί κάνουμε; Τίποτα. ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε το πειθαρχικό δεν τολμάμε να κινήσουμε. Να, μας πάει...

    Τί θα το βαφτίσουμε τώρα αυτό, αγαπητοί συνάδελφοι; Κοινωνικό πρόβλημα; για το οποίο θα πρέπει να δούμε πρώτα τα αίτιά του; Κι αυτή είναι η "καλή" που θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε διαφορετικά; Πώς δηλαδή; Κάνοντας "συμφωνίες" σαν αυτές που κάναμε για την άρση της κατάληψης της Πρυτανείας; Ε να που δεν τις "τήρησαν" τις συμφωνίες αυτές τα "παιδιά"...

    Πάρτε το απόφαση, δείτε το πρόβλημα κατάματα (μην κλείνετε τα μάτια) κι αφήστε τις βολικές εξισώσεις "βία στο Πανεπιστήμιο = βία στην Κοινωνία", "κι έξω τα ίδια γίνονται", κλπ. Ε δεν γίνονται τα ίδια έξω, πώς να το κάνουμε. Εδώ, τα μόνα όρια που θεσμοθετημένα μπαίνουν στον βιαιοπραγούντα, είναι τα όρια του δικού του τσαμπουκά. Ό,τι θέλει οποιοσδήποτε, αν το μπορεί ο ίδιος, το κάνει, χωρίς να μπορεί τίποτα να τον σταματήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  74. Μήνυμα Π. Γκλαβίνη στο dialogos-DEP της 27ης Αυγούστου 2009:

    ΘΕΣΜΙΚΑ ΤΩΡΑ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΣΥΛΟ ΣΤΗ ΣΥΓΚΛΗΤΟ

    Συνάδελφοι,

    Χθες, η Κοινή Πρωτοβουλία των τριών συνδικαλιστικών παρατάξεων των μελών ΔΕΠ του Πανεπιστημίου μας κατέθεσε στον κ. Πρύτανη του ΑΠΘ την συνημμένη πρόταση προκειμένου να διαβιβασθεί στη Σύγκλητο για να λάβει τις κατάλληλες αποφάσεις.

    Ο κ. Πρύτανης ενημέρωσε αμέσως τη Σύγκλητο για την πρόταση, ανοίγοντας θεσμικά το θέμα στο πλαίσιο του ανώτερου συλλογικού οργάνου αυτοδιοίκησης του Πανεπιστημίου μας. Κάλεσε δε όποιους άλλους επιθυμούν, ιδίως τους φοιτητές και τις φοιτητικές παρατάξεις, να υποβάλουν και τις δικές τους σχετικές προτάσεις.

    Ουδέποτε μέχρι σήμερα, σε κανένα άλλο ελληνικό Πανεπιστήμιο, δεν έχει κινηθεί θεσμικά μια τέτοια διαδικασία για ένα από τα καυτότερα θέματα της Ανώτατης Παιδείας στη χώρα μας. Κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό χωρίς την δική σας στήριξη, συνάδελφοι του ΑΠΘ, που τολμήσατε και προσυπογράψατε την κοινή μας Διακήρυξη και στηρίξατε την πρωτοβουλία μας.

    Σας ευχαριστούμε και σας καλούμε τώρα να δώσουμε τον αγώνα θεσμικά στο πλαίσιο της νέας Συγκλήτου για να περάσει η πρότασή μας. Άλλες προτάσεις απέναντι στη δική μας μέχρι τώρα δεν είχαμε. Τώρα που άνοιξε θεσμικά ο διάλογος για το θέμα, ελπίζουμε να έχουμε.

    http://fylaxi.blogspot.com/

    ΥΓ1: Για την αποφυγή παρεξηγήσεων, διότι οι καιροί θα γίνονται από δω και πέρα όλο και πιο πονηροί, αυτό το μήνυμα δεν είναι προεκλογική διαφήμιση...

    ΥΓ2: Θα ήταν παράλειψη εάν δεν ευχαριστούσαμε από το βήμα αυτό τον Πρόεδρο της Βουλής των
    Ελλήνων κ. Δημήτρη Σιούφα, τον μοναδικό πολιτικό άνδρα (και πολιτειακό παράγοντα) που αντέδρασε θετικά με επιστολή του στην πρωτοβουλία μας. Κανένας άλλος δεν τόλμησε να αντιδράσει με οποιονδήποτε τρόπο. ΚΑΝΕΝΑΣ.

    ΥΓ3: Και βεβαίως θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη παράλειψη εάν δεν ευχαριστούσαμε και τον δικό μας τον Πρύτανη για την τόλμη του να κατεβάσει αμέσως το θέμα στη Σύγκλητο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  75. Εδώ ολοκληρώθηκε η πρώτη φάση του εγχειρήματος της δημοσιοποίησης της Διακήρυξης από τις τρεις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΑΠΘ, πρώτος στόχος της οποίας ήταν να φέρουμε το καυτό αυτό θέμα στη Σύγκλητο, όπως το καταφέραμε τρεις μήνες μετά.

    Όποιοι θέλουν να παρακολουθήσουν τη συζήτηση που προκάλεσε η Διακήρυξη εκτός από αυτό το blog (που εν πολλοίς μεταφέρει τη συζήτηση που διεξήχθη στο dialogos-DEP του ΑΠΘ), μπορούν να επισκεφθούν και την παρακάτω διεύθυνση του Greek University Reform Forum (blog του κ. Θέμη Λαζαρίδη):

    http://www.gurforum.org/2009/05/26/%cf%80%cf%81%cf%89%cf%84%ce%bf%ce%b2%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%af%ce%b1-%cf%85%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%ac%cf%83%cf%80%ce%b9%cf%83%ce%b7%cf%82-%cf%84%ce%bf%cf%85-%ce%b1%cf%80%ce%b8/comment-page-1/#comments

    Επόμενος στόχος τώρα είναι η υιοθέτηση της Πρότασης που κατέβηκε στην Σύγκλητο του ΑΠΘ στις 26.8.2009 (βλέπετε επόμενη ανάρτηση σε αυτό το blog).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  76. ΜΑΣ ΣΠΑΣΑΝΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΑΧΕΠΑ ΚΑΙ

    ΠΗΡΑΝΕ ΒΙΝΤΕΟΚΑΜΕΡΑ ΠΟΡΤΟΦΟΛΙ ΚΑΡΤΕΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ

    ΔΙΠΛΩΜΑ DVD TΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ ΜΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΙ ΛΕΦΤΑ ΤΙ ΚΡΙΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΠΗΓΑΜΕ ΣΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΦΥΓΑΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΩΣ ΓΔΑΡΜΕΝΟΙ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ

    ΜΑΜΑ ΜΕ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΙΣΤΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  77. Μέρες πούρχονται, δείτε στο blog του Λαζαρίδη μια ενδιαφέρουσα εναλλακτική προσέγγιση της ακαδημαϊκής σε αντιδιαστολή με τη γεωγραφική έννοια του ασύλου, όπως δοκιμάζεται στο διαδίκτυο και ήδη ... στα δικαστήρια:

    http://www.gurforum.org/2009/11/04/%ce%ac%cf%83%cf%85%ce%bb%ce%bf-%ce%ad%ce%bc%ce%b5%ce%b9%ce%bd%ce%b5-%cf%84%ce%af%cf%80%ce%bf%cf%84%ce%b1-%ce%b1%cf%80-%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7/#more-1558

    Τί από τα δύο τελικά συμβαίνει την εποχή του διαδικτύου;

    1) Ή το world wide web καταργεί τα γεωγραφικά όρια προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου, αποδεικνύοντας την αναποτελεσματικότητα ενός παρωχημένου πλέον θεσμού τη σύγχρονη εποχή?

    2) Ή το άσυλο στην ουσία δεν παρέχει καμιά ιδιαίτερη προστασία σε ακαδημαϊκό επίπεδο όταν η ελευθερία της έκφρασης εντός του γεωγραφικού χώρου του Πανεπιστημίου δεν προστατεύεται ιδιαίτερα αν θίγει - υποτίθεται - υπολήψεις κατά το κοινό δίκαιο;

    Τελικά, το άσυλο είναι πράγματι μόνο γεωγραφικό, υπάρχει μόνο και μόνο για να εμποδίζει την αστυνομία να μπει χωρίς άδεια μέσα στα πανεπιστήμια, και σαν τέτοιο - σε μια Δημοκρατία - είναι άχρηστο και τελικά βλαπτικό, στο μέτρο που τους μόνους που προστατεύει τελικά είναι τους διαρρήκτες, τους πλιατσικαδόρους, τους τραμπούκους, τους λαθρέμπορους και τους εμπόρους ναρκωτικών ... (μπράβο μας!)

    Από την άλλη, ακαδημαϊκό άσυλο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, διότι κανείς δεν μπορεί να επικαλεστεί περισσότερη ελευθερία έκφρασης και άποψης ΜΕΣΑ στο Πανεπιστήμιο, απ' ό,τι ΕΞΩ...

    Καλή 17 Νοέμβρη, σύντροφοι!


    Παναγιώτης Γκλαβίνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή