ανεδαφική, ανεφάρμοστη και ιδεολογικά φορτισμένη η πρόταση της Συσπείρωσης

.
Η Πρόταση της Συσπείρωσης ("Σ") για το άσυλο είναι μεν σαφής πρόοδος σε σχέση με τις προηγούμενες σχετικές θέσεις της παράταξης αυτής γι’ αυτό το θέμα, όμως – όπως αποδεικνύουμε κατωτέρω – είναι μια πρόταση ανεδαφική και ανεφάρμοστη, ενώ εξακολουθεί να προσεγγίζει το ζήτημα με ιδεολογική φόρτιση, που την εμποδίζει να κάνει σωστή ανάλυση των πραγμάτων και να οδηγηθεί στα επιβαλλόμενα συμπεράσματα:

Λάθος ανάλυση

Η Σ ισχυρίζεται ότι διδασκαλία και έρευνα με αστυνομικό έλεγχο δεν νοούνται. Ασφαλώς και δεν νοούνται, κάτι τέτοιο συμβαίνει σε δικτατορίες και η Ελλάδα είναι μια δημοκρατία, στην οποία η διδασκαλία και η έρευνα είναι ελεύθερες σύμφωνα με το άρθρο 16 παρ. 1 του Συντάγματος. Και λοιπόν; Άραγε, «κινδυνεύουν σήμερα στη χώρα μας η ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση ιδεών από αστυνομικές παρεμβάσεις»; Κατ’ αρχήν, πού τις είδατε; Ή εικάζετε ότι, παρεμβαίνοντας η Πολιτεία για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση ανάγκης μέσα στο Πανεπιστήμιο, θα καταλύσει και την ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση ιδεών; Με πόσες πράξεις, με μία ή με δύο; Θα το κάνει «επ’ ευκαιρία» ή θα το κάνει με το που θα εισβάλλει για να επιβάλει την τάξη par ailleurs; Διότι άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Σεις, με το να θεωρείτε ότι η επέμβαση των διωκτικών αρχών καταλύει eo ipso την ελευθερία της επιστήμης και της έρευνας, ολισθαίνετε στην ιδεοληψία... Λυπούμαστε, αλλά δεν βασίζονται στην «εμπειρία», όπως διατείνεστε, τα συμπεράσματά σας: 35 χρόνια, συνάδελφοι, 35 ολόκληρα χρόνια, πότε παρενέβη αστυνομικός για να επιβάλει ο,τιδήποτε σε οποιονδήποτε μέσα σε πανεπιστημιακό χώρο στην Ελλάδα;

Ενθαρρυντικό, ωστόσο, είναι ότι ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ διαπιστώνετε κι εσείς – και μάλιστα σ’ ένα τέτοιο κείμενο – πως η ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση ιδεών κινδυνεύουν από κάθε είδους βίαιες συμπεριφορές, που κατά τα τελευταία χρόνια τραυματίζουν την πανεπιστημιακή ζωή (βία κατά καθηγητών, φοιτητών, εργαζομένων, εγκλεισμοί σε αίθουσες, φθορές, κλοπές κ.λπ.). Το χαιρετίζουμε. Δεν συνάγετε, όμως, τις απαραίτητες συνέπειες αυτής σας της διαπίστωσης. Όταν, για παράδειγμα, διαπιστώσετε «εγκλεισμό καθηγητών σε αίθουσα», τί προτείνετε να κάνουμε από κει και πέρα; Να εφαρμόσουμε την λύση (β) για παράδειγμα; Ή μήπως «η έξωθεν επέμβαση [στην περίπτωση αυτή] θα προκαλούσε σοβαρότερες συγκρούσεις από εκείνες που θα επιχειρούσε να καταστείλει», όπως προτείνετε στο τέλος του (γ); Ή πρόκειται για «ελαφρά αξιόποινη πράξη» την οποία θα μπορούν να αντιμετωπίσουν οι φύλακες, σαν αυτήν εδώ; Κι αν δεν μπορέσουν; Τί θα γίνει τότε. Τί προτείνετε να γίνει τότε;

Λάθος προτάσεις

Κατ’ αρχήν, η πρόταση της Σ προϋποθέτει νομοθετική αλλαγή. Γι’ αυτήν, άλλοι είναι υπεύθυνοι κι όχι εμείς. Εμείς τί λέμε; Εμείς καταθέσαμε μια πρόταση άμεσα υλοποιήσιμη στο πλαίσιο του ισχύοντος θεσμικού πλαισίου και του αυτοδιοίκητου του Πανεπιστημίου μας. Άρα, λοιπόν, οι δύο προτάσεις δεν μπορούν καν να συγκριθούν ως προς την χρησιμότητα και την βιωσιμότητά τους. Η δική μας πρόταση είναι πρόταση ευθύνης, αναζητά συναίνεση πάνω στο τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ. Οι ευθύνες της Πολιτείας είναι δικές της και είναι πολλές. Τις δικές μας ευθύνες, που είμαστε και αυτοδιοικούμενοι, πότε επιτέλους θα τις αναζητήσουμε, συνάδελφοι;

Με το να μας λέτε ν’ αλλάξει ο νόμος 3549 και να πάμε πίσω στο νόμο 1268, φοβούμαστε πως δεν λέτε τίποτα. Δεν προτείνετε τίποτα που να μας είναι χρήσιμο, ωφέλιμο, αξιοποιήσιμο. Δυστυχώς, χάνουμε τον καιρό μας έτσι. Πολιτικά εκπροσωπείσθε και στη νέα Βουλή. Φτιάξτε μια πρόταση νόμου και κατεβάστε την με κάποιον βουλευτή της πολιτικής σας παράταξης. Αν θέλετε, όμως, να μιλήσουμε μαζί ωφέλιμα και εποικοδομητικά, ελάτε να δούμε τί μπορούμε να κάνουμε ΕΜΕΙΣ ΤΩΡΑ και πάψτε να αναζητάτε τις ευθύνες τρίτων και να εξαρτάσθε από το τί θα κάνει η Πολιτεία, τί θα κάνει η Κυβέρνηση ή η Αστυνομία. Ελάτε να δούμε τί κάνουμε ΕΜΕΙΣ.

Στο σημείο (β) λέτε να προβλέπεται η δυνατότητα της Αστυνομίας να επεμβαίνει χωρίς ειδική άδεια εφόσον τελούνται κακουργήματα ή εγκλήματα κατά της ζωής. Μα το άρθρο 3 παρ. 6 του ν. 3549/2007 δεν απαιτεί για το σκοπό αυτό ειδική άδεια! Ορίζει συγκεκριμένα: «Επέμβαση δημόσιας δύναμης χωρίς την άδεια του αρμόδιου οργάνου του Α.Ε.Ι. επιτρέπεται μόνον εφόσον διαπράττονται αυτόφωρα κακουργήματα ή αυτόφωρα εγκλήματα κατά της ζωής». Με άλλα λόγια, αν κάποιος συνάδελφος καλούσε εγκαίρως την αστυνομία να επέμβει για να πιάσει τους τρεις που βγάλανε μαχαίρι τις προάλλες στο δεύτερο όροφο της Σχολής ΝΟΠΕ σε κάποιο φοιτητή και τον λήστεψαν, ή στους άλλους τρεις που πέρυσι αποπειράθηκαν να ληστέψουν και να βιάσουν διοικητική υπάλληλο στον τέταρτο όροφο της ίδιας Σχολής (είμαστε, όπως βλέπετε, μια ωραία ατμόσφαιρα!) και η αστυνομία έκανε το καθήκον της όπως της το επιβάλλει (πόσο μάλλον επιτρέπει) ο νόμος, τότε η αστυνομία θα μπορούσε να επέμβει χωρίς ειδική άδεια. Άρα, λοιπόν, πρόβλημα ο νόμος δεν έχει, πρόβλημα έχει η εφαρμογή του.

Στο σημείο (γ), αυτό που προτείνετε είναι παράνομο καθότι αντισυνταγματικό, στο μέτρο που η Δημόσια Δύναμη, που έχει το μονοπώλιο της άσκησης βίας σε όλη την Ελληνική Επικράτεια, δεν μπορεί ΜΕ ΝΟΜΟ (?!?) να παραιτηθεί εκ των προτέρων από την εξουσία αυτή, εκτός αν η δύναμη φύλαξης μπορεί στη θέση της να προβεί αυτή σε συλλήψεις και σε διωκτικές πράξεις όπως και η Αστυνομία εντός του Πανεπιστημίου. Αυτό όμως προτείνετε; Προσέξτε, για να πείτε το ένα, θα πρέπει να πείτε και το άλλο, διαφορετικά το πρώτο είναι ανεδαφικό, οπότε μην το λέτε καθόλου.

Θα χαιρετίσουμε, ωστόσο, στο σημείο (γ), την πρότασή σας «η ακαδημαϊκή κοινότητα να καταλήξει σε λύσεις που θα καταστήσουν τις υπηρεσίες φύλαξης πιο λειτουργικές και επαρκώς στελεχωμένες». Με διάλογο, δεν διαφωνούμε, αλλά λέγε, λέγε, λέγε δεν βγαίνει τίποτε, εδώ χρειάζεται δράση κι εμείς καλούμε με τη δική μας πρόταση τις Πρυτανικές Αρχές να εκπονήσουν χωρίς καθυστέρηση ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισης κρίσεων, σαν αυτές που ζούμε καθημερινά πλέον και δεν μας περιμένουν πότε εμείς θα τελειώσουμε να συζητάμε. Εξάλλου, υπάρχει και η Σύγκλητος που είναι αρμόδια στο πλαίσιο μιας οργανωμένης πανεπιστημιακής κοινότητας, να μην το ξεχνάμε αυτό. Θα ρωτήσουμε, όμως, κάτι ειδικότερο: όταν κινδυνεύει η ζωή των φυλάκων ή όταν αυτοί αδυνατούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους επειδή θα κινδυνεύει η ζωή ή η σωματική τους ακεραιότητα, τότε δεν θα πρέπει να καλείται η δημόσια δύναμη να επεμβαίνει;

Τέλος, το σημείο (δ) επαναλαμβάνει τα λάθη του (β) και του (γ) που επισημάναμε ανωτέρω. Εξάλλου, η αρμοδιότητα άρσης του ασύλου έχει σήμερα μεταφερθεί στο Πρυτανικό Συμβούλιο, που καθόλου δυσλειτουργικό όργανο δεν είναι.
.