Σε όλο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε από τη δημοσιοποίηση της Διακήρυξής μας, την μακρά συζήτηση που επακολούθησε, την κατάθεση της Πρότασής μας στις 26/8/2009 στη Σύγκλητο του ΑΠΘ και το κάλεσμα του Πρύτανη για την υποβολή και άλλων σχετικών προτάσεων μέχρι και σήμερα, δεν είχε κατατεθεί ΚΑΜΙΑ άλλη συγκεκριμένη πρόταση για την αντιμετώπιση του προβλήματος της προστασίας του ακαδημαϊκού ασύλου πέραν της δικής μας.
.
Σήμερα, επιτέλους, η Συσπείρωση των Πανεπιστημιακών ΑΠΘ και ΠΑΜΑΚ δημοσιοποίησε τη δική της πρόταση για το άσυλο. Χαιρετίζουμε την υποβολή μιας ακόμη πρότασης για την προστασία του ακαδημαϊκού ασύλου, ιδιαίτερα επειδή προέρχεται από μία παράταξη με μακρά παράδοση συμμετοχής και παρέμβασης στα κοινά πράγματα του Ελληνικού Πανεπιστημίου. Μέχρι τώρα, μόνο κραυγές και κινδυνολογίες είχαμε να αντιμετωπίσουμε από στελέχη της σε σχέση με τη δική μας πρόταση. Τώρα, επιτέλους, έχουμε και μιαν άλλη, διαφορετική πρόταση, πλην όμως συγκεκριμένη, η οποία και θα πρέπει να συζητηθεί. Την παραθέτουμε κατωτέρω όπως δημοσιοποιήθηκε:
.
.
Ανακοίνωση για το Άσυλο
της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΩΝ ΑΠΘ-ΠΑΜΑΚ
.
Παρά τις καταχρήσεις και τις παραβιάσεις του, ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου παραμένει και σήμερα αναγκαία συνθήκη της ακαδημαϊκής ζωής. Πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια τώρα ακριβώς το συνειδητοποιούν. Διδασκαλία και έρευνα με αστυνομικό έλεγχο δεν νοούνται. Η ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση ιδεών, βέβαια, δεν κινδυνεύουν μόνο από αστυνομικές παρεμβάσεις, αλλά και από κάθε είδους βίαιες συμπεριφορές, που κατά τα τελευταία χρόνια τραυματίζουν την πανεπιστημιακή ζωή (βία κατά καθηγητών, φοιτητών, εργαζομένων, εγκλεισμοί σε αίθουσες, φθορές, κλοπές κ.λπ.). Κατά τη γνώμη της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ και με βάση την εμπειρία, η θεσμική μορφή του ασύλου για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Παρά τις καταχρήσεις και τις παραβιάσεις του, ο θεσμός του πανεπιστημιακού ασύλου παραμένει και σήμερα αναγκαία συνθήκη της ακαδημαϊκής ζωής. Πολλά ευρωπαϊκά πανεπιστήμια τώρα ακριβώς το συνειδητοποιούν. Διδασκαλία και έρευνα με αστυνομικό έλεγχο δεν νοούνται. Η ελεύθερη παραγωγή και διακίνηση ιδεών, βέβαια, δεν κινδυνεύουν μόνο από αστυνομικές παρεμβάσεις, αλλά και από κάθε είδους βίαιες συμπεριφορές, που κατά τα τελευταία χρόνια τραυματίζουν την πανεπιστημιακή ζωή (βία κατά καθηγητών, φοιτητών, εργαζομένων, εγκλεισμοί σε αίθουσες, φθορές, κλοπές κ.λπ.). Κατά τη γνώμη της ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗΣ και με βάση την εμπειρία, η θεσμική μορφή του ασύλου για να είναι αποτελεσματική θα πρέπει να έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
.
α) να στηρίζεται στο αρχικό κείμενο του ν. 1268/1982 και όχι στο αόριστο του ν. 3549/2007, το οποίο επιχειρεί να ενοχοποιεί τους πάντες για τα πάντα.
.
β) Να προβλέπει τη δυνατότητα της Αστυνομίας να επεμβαίνει χωρίς ειδική άδεια εφόσον τελούνται κακουργήματα ή εγκλήματα κατά της ζωής.
.
γ) Να αποκλείει πλήρως την επέμβαση για προληπτικούς λόγους ή για πλημμελήματα. Τις ελαφρές αξιόποινες πράξεις το πανεπιστήμιο θα τις αντιμετωπίζει με τη συνδρομή δικών του υπηρεσιών φύλαξης. Η ακαδημαϊκή κοινότητα μπορεί μέσα από διάλογο να καταλήξει σε λύσεις που θα καταστήσουν τις υπηρεσίες φύλαξης πιο λειτουργικές και επαρκώς στελεχωμένες. Η έξωθεν επέμβαση θα προκαλούσε σοβαρότερες συγκρούσεις από εκείνες που θα επιχειρούσε να καταστείλει.
.
δ) Οποιαδήποτε επιτροπή ή ειδική διαδικασία άδειας για επέμβαση της αστυνομικής δύναμης πρέπει να καταργηθεί ως περιττή (στα κακουργήματα) και ανώφελη (στα πλημμελήματα). Η εμπειρία άλλωστε και η αχρησία της σχετικής πρόβλεψης έχουν δείξει ότι το προβλεπόμενο όργανο όχι μόνον είναι δυσλειτουργικό, αλλά χρησιμεύει και ως πρόσχημα καταχρηστικών ενεργειών και παραλείψεων.
.
14/12/2009
Δείτε στο Greek University Reform Forum στο κατωτέρω link την συζήτηση:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.gurforum.org/2009/12/17/%cf%80%cf%81%cf%8c%cf%84%ce%b1%cf%83%ce%b7-%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%cf%85%cf%83%cf%80%ce%b5%ce%af%cf%81%cf%89%cf%83%ce%b7%cf%82-%ce%b1%cf%80%ce%b8-%cf%80%ce%b1%ce%bc%ce%b1%ce%ba-%ce%b3%ce%b9%ce%b1/